Αναμφίβολα μία από τις προσωπικότητες, οι οποίες άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ιστορία του 20ού αιώνα, είναι ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ «Λένιν». Ο Λένιν γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1870 στο Σιμπίρσκ της αυτοκρατορικής Ρωσίας. Ο πατέρας του Ιλιά Νικολάγεβιτς Ουλιάνοφ είχε ταπεινή καταγωγή από απελεύθερους δουλοπάροικους. Έχοντας σπουδάσει Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο του Καζάν, ανήλθε κοινωνικά φτάνοντας μέχρι τη θέση του σχολικού επιθεωρητή της επαρχίας του Σιμπίρσκ. Η μητέρα του Λένιν, Μαρία Αλεξάντροβνα Μπλανκ, από την άλλη, είλκε την καταγωγή της αφενός από λουθηρανούς Γερμανούς της Βαλτικής και αφετέρου από εκχριστιανισμένους Εβραίους της Ουκρανίας. Διαπνεόμενοι από ιδέες του φιλελευθερισμού της εποχής τους, οι γονείς του Λένιν παρείχαν στα έξι τους παιδιά -τρία κορίτσια και τρία αγόρια- ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση.
Θεωρούσαν πως, μορφώνοντας τα παιδιά τους, τους έδιναν περισσότερα εφόδια για το μέλλον τους, ελπίζοντας ότι θα συνέβαλαν στην κοινωνική τους ανέλιξη. Ο Λένιν μεγάλωσε έτσι σε ένα ζεστό οικογενειακό περιβάλλον, έχοντας την ελευθερία να εκφράσει τις ιδέες και τα ταλέντα του. Στο σχολείο ήταν αριστούχος μαθητής και στον ελεύθερό του χρόνο έπαιζε σκάκι. Πρώτα ο θάνατος του πατέρα του το 1886 και στη συνέχεια η εκτέλεση του αδερφού του ως τρομοκράτη συγκλόνισαν τον έφηβο Βλαντίμιρ, ο χαρακτήρας του οποίου άλλαξε δραματικά. Λίγο καιρό μετά την έναρξη της φοίτησής του στο Πανεπιστήμιο του Καζάν, αποβλήθηκε καθότι προσπαθούσε να παρασύρει τους συμφοιτητές σε διαμαρτυρία. Τα επόμενα χρόνια συνδέθηκε με Ρώσους ριζοσπάστες, ερχόμενος σε επαφή με τα γραπτά του Μαρξ και του Ένγκελς.
Όντας ανήσυχο πνεύμα, δεν έμεινε στάσιμος μελετώντας απλώς τα έργα των μεγάλων μαρξιστών και σοσιαλιστών της εποχής του, αλλά συνέβαλε και εκείνος στη διαμόρφωση μιας επαναστατικής ιδεολογίας στη Ρωσία. Ευρισκόμενος στο εξωτερικό (Γενεύη, Μόναχο, Λονδίνο), συμμετείχε στην έκδοση της εφημερίδας Ίσκρα (Σπίθα), η οποία γνώρισε μεγάλη διάδοση μεταξύ των εργατών και των ομοϊδεατών του Λένιν στη Ρωσία. Στο Β΄ Συνέδριο του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος, το οποίο άρχισε στις Βρυξέλλες και ολοκληρώθηκε στο Λονδίνο το καλοκαίρι του 1903, ο Λένιν τέθηκε επικεφαλής της πτέρυγας των Μπολσεβίκων, προτείνοντας μια πιο αυστηρή γραμμή στη στρατολόγηση νέων μελών για το κόμμα. Ελπίδα του ήταν να αναπτυχθεί ένας πυρήνας επαγγελματιών επαναστατών, οι οποίοι θα αφιέρωναν τον περισσότερο χρόνο τους στην υπηρεσία του κόμματος, με σκοπό την εκδήλωσης μιας επανάστασης του προλεταριάτου κατά της απολυταρχίας των Ρώσων τσάρων.
Τον Απρίλιο του 1917, έπειτα από τη Φεβρουαριανή Επανάσταση της ίδιας χρονιάς στη Ρωσία, ο Λένιν μετέβη με τρένο στην Πετρούπολη. Τον Οκτώβριο/Νοέμβριο του ίδιου έτους ηγήθηκε της πρωτοβουλίας των Μπολσεβίκων να ανατρέψουν την Προσωρινή Κυβέρνηση του Αλεξάντρ Κέρενσκι και στη συνέχεια ανέλαβε τα καθήκοντα του προέδρου του Συνεδρίου των Λαϊκών Επιτρόπων. Αφού απέσυρε τη Ρωσία από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπογράφοντας τη Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ (3 Μαρτίου 1918), ο Λένιν επικεντρώθηκε στην εγκαθίδρυση ενός κομμουνιστικού καθεστώτος στη χώρα του. Τον Φεβρουάριο του 1921 ανακοίνωσε τη Νέα Οικονομική Πολιτική, σύμφωνα με την οποία επετράπη ως έναν βαθμό η οικονομία της αγοράς.
Η υγεία του Λένιν επιδεινωνόταν διαρκώς από το 1918. Ο ίδιος ποτέ δεν επανήλθε πλήρως από τα τραύματα τα οποία αποκόμισε κατά την απόπειρα δολοφονίας του τον Αύγουστο του 1918. Στα μέσα του 1921 αρρώστησε βαριά και αναγκάστηκε να μεταφερθεί στην εξοχή για την ανάρρωσή του. Τον Μάρτιο του 1923 υπέστη το τρίτο κατά σειρά εγκεφαλικό, το οποίο τον άφησε μερικώς παράλυτο. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους μετέβη για τελευταία φορά στη Μόσχα. Λίγους μήνες αργότερα, στις 21 Ιανουαρίου 1924 άφησε την τελευταία του πνοή.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
