Μία από τις πλέον δημοφιλείς και πολυδιαβασμένες συγγραφείς μυθιστορημάτων της βρετανικής λογοτεχνίας είναι η Τζέιν Ώστεν. Κοινό θέμα πολλών έργων της είναι η προσπάθεια των γυναικών να επιτύχουν έναν καλό γάμο προκειμένου να εξασφαλίσουν κοινωνικό κύρος και την απαραίτητη οικονομική ασφάλεια. Ζώντας η ίδια σε μια εποχή στην οποία τα ατομικά δικαιώματα και οι πολιτικές ελευθερίες των γυναικών δεν αναγνωρίζονταν, μολονότι οι γυναίκες πρωτοστάτησαν στη Γαλλική Επανάσταση, μέσα από τα έργα της η Ώστεν ασκεί σιωπηρά κριτική στην άρχουσα κοινωνική τάξη της χώρας της.
Η Τζέιν Ώστεν γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1775 στο Στίβεντον της νότιας Αγγλίας. Ήταν το έβδομο από τα οχτώ παιδιά της οικογένειας του κληρικού της Αγγλικανικής Εκκλησίας Τζορτζ Ώστεν και της Κασσάνδρας Λη, γόνου αριστοκρατικής οικογένειας. Το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε περιγράφεται ως ευχάριστο και ανοιχτό σε συζητήσεις για την κοινωνική πραγματικότητα της Μεγάλης Βρετανίας στα τέλη του 18ου αιώνα. Από μικρή η Τζέιν περνούσε πολύ χρόνο στη βιβλιοθήκη του πατέρα της, διαβάζοντας όχι μόνο εκκλησιαστικά βιβλία αλλά και λογοτεχνία της εποχής. Ιδιαίτερη αγάπη φαίνεται πως είχε, όπως και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της, για τα θεατρικά έργα, τα οποία ανέβαζαν συχνά παραστάσεις.
Από την ηλικία των 11 ετών, η Τζέιν άρχισε να γράφει ποιήματα και μικρές ιστορίες για την ψυχαγωγία της οικογένειάς της, ταλέντο το οποίο ανέπτυξε τα επόμενα χρόνια. Το 1796 ολοκλήρωσε το πρώτο μυθιστόρημά της, το οποίο δημοσίευσε το 1811 ανώνυμα με τον τίτλο Λογική και ευαισθησία. Το 1796-1797 η Τζέιν έγραψε το δεύτερο και πιο γνωστό μυθιστόρημά της, την Περηφάνια και προκατάληψη, το οποίο κυκλοφόρησε στις 28 Ιανουαρίου 1813.
Χωρίς να προκαλεί τα ήθη της εποχής, στο μυθιστόρημά της η Ώστεν αμφισβήτησε πολλές παγιωμένες αντιλήψεις για τον ρόλο της γυναίκας στη βρετανική κοινωνία. Η πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος, Ελίζαμπεθ Μπένετ, ξεφεύγει από το γυναικείο πρότυπο της εποχής. Δεν διακρίνεται για το ταλέντο της στη μουσική ή τη ζωγραφική. Προτιμά να περνά τον χρόνο της διαβάζοντας βιβλία είτε περπατώντας στη φύση, την οποία λατρεύει. Είναι τολμηρή και δεν φοβάται να εκφράσει τις απόψεις της. Δεν συμβιβάζεται με έναν γάμο, ο οποίος θα της προσέφερε μεν οικονομική ασφάλεια, θα την έκανε όμως δυστυχισμένη. Εφόσον θεωρεί υπερόπτη τον κύριο Ντάρσι, αρνείται την πρόταση γάμου που της κάνει, παρότι με την τεράστια περιουσία του μπορούσε να εξασφαλίσει οικονομικά εκείνη και την οικογένειά της. Μόνο όταν και οι δύο ξεπέρασαν την περηφάνια και τις προκαταλήψεις τους, κατάφεραν να είναι μαζί.
Μετά την Περηφάνια και προκατάληψη ακολούθησε η δημοσίευση των έργων Μάνσφιλντ Παρκ (1814) και Έμμα (1815). Το 1817 η Ώστεν έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις σαράντα ενός ετών. Μετά τον θάνατό της, κυκλοφόρησαν τα μυθιστορήματα Αββαείο του Νορθάνγκερ και η Πειθώ. Παρότι γνώρισε κάποια αναγνώριση όσο η ίδια βρισκόταν εν ζωή, το έργο της Ώστεν έγινε ευρέως γνωστό μετά τον θάνατό της. Το 1833 κυκλοφόρησε η πρώτη συλλογή των έργων της, η οποία έγινε πολύ σύντομα ανάρπαστη. Τον 20ό αιώνα, η Περηφάνια και προκατάληψη της Ώστεν απέκτησε ευρύτερο κοινό μέσα από τη μεταφορά της στις κινηματογραφικές αίθουσες και την τηλεόραση.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
