Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας της Νέας Υόρκης έχει τις ρίζες του στους Ολλανδούς εμπόρους που ανέλαβαν για πρώτη φορά τον έλεγχο της περιοχής και των περιχώρων της πόλης. Το Νέο Άμστερνταμ, όπως ήταν το αρχικό όνομα της Νέας Υόρκης, κέρδισε το καθεστώς της πόλης πριν από 371 χρόνια, όταν ακόμα το αποτελούσε ένας οικισμό στο νότιο άκρο του νησιού του Μανχάταν με περίπου 800 κατοίκους, οι οποίοι μιλούσαν ήδη 18 διαφορετικές μητρικές γλώσσες.
Οι Ολλανδοί ήταν οι πρώτοι που συνειδητοποίησαν την αξία της περιοχής του κόλπου Χάντσον και των παρακείμενων ακτών για το εμπόριο στις αρχές του 17ου αιώνα. Από το 1610 και μετά, οι Ολλανδοί, έχοντας στείλει αποστολές για την εξερεύνηση και τη χαρτογράφηση της περιοχής μεταξύ των ποταμών Ντέλαγουερ και Κονέκτικατ, την ονόμασαν Νέα Ολλανδία και τη διεκδίκησαν για την Ολλανδική Δημοκρατία. Το 1521 δόθηκε στη νέα Ολλανδική Εταιρεία Δυτικών Ινδιών ναύλωση 24 ετών για την εκμετάλλευση της ολλανδικής γης στα δυτικά, συμπεριλαμβανομένης αυτής της περιοχής.
Αφετηρία του κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της μπορεί να θεωρηθεί η στιγμή που ο πρώτος μη ιθαγενής Αμερικανός επέλεξε να μείνει και να κάνει εμπόριο στο νησί του Μανχάταν· όμως αυτός δεν ήταν Ολλανδός. Ο Χουάν Ροντρίγκες, ο οποίος αναγνωρίζεται πλέον ως συμβολική φιγούρα της Νέας Υόρκης, καθώς θεωρείται ο πρώτος μετανάστης της πόλης, ήταν ένας νεαρός από τον Άγιο Δομίνικο, γιος Πορτογάλου ναυτικού και Αφρικανής μητέρας. Όντας ικανός στην εκμάθηση γλωσσών, εργάστηκε ως μεταφραστής για έναν από τους Ολλανδούς εξερευνητές, τον καπετάνιο Μόσελ. Όταν ο τελευταίος ετοιμάστηκε να εγκαταλείψει την περιοχή του Κόλπου του Χάντσον, το 1613, ο Ροντρίγκες αποφάσισε να παραμείνει. Ξεκινώντας μια ζωή που βασιζόταν στο κυνήγι αρχικά και στο εμπόριο, γρήγορα θα μάθαινε να ζει με τους ντόπιους κατοίκους, τους Λέναπες.
Με το πέρασμα του χρόνου, περαιτέρω εμπορικοί σταθμοί δημιουργήθηκαν κατά μήκος της ακτής, οι άποικοι άρχισαν να γίνονται ενοικιαστές και έτσι μέχρι το 1625 ο οικισμός Νέο Άμστερνταμ είχε σιγά-σιγά δημιουργηθεί στις νότιες ακτές του νησιού του Μανχάταν.
Ωστόσο, μια σειρά από ανίκανους και ταυτόχρονα αδίστακτους Γενικούς Διευθυντές που είχαν σταλεί από την Εταιρεία Δυτικών Ινδιών στην περιοχή προκάλεσε περιόδους αναταραχής και διακυμάνσεις του πληθυσμού της. Αυτή η κατάσταση θα συνεχιζόταν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1640, όταν ο Πίτερ Στάιβεσαντ εξασφάλισε την απαραίτητη σταθερότητα για την ευημερία και την ανάπτυξη της κοινότητας. Θα ήταν κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Γενικού Διευθυντή, όταν το Νέο Άμστερνταμ κέρδισε τελικά τα δημοτικά δικαιώματα μιας πόλης, στις 2 Φεβρουαρίου 1653, και κατά συνέπεια του απονεμήθηκε η δική του σφραγίδα ως αναγνωρισμένης πόλης.
Η ευημερία όμως θα διαρκούσε λίγο. Όλο αυτό το διάστημα οι Άγγλοι δεν είχαν εγκαταλείψει ποτέ τη δική τους αξίωση για τη συγκεκριμένη περιοχή. Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο Κάρολος Β’, το 1660, υποσχέθηκε ολόκληρη την ολλανδική επικράτεια στον αδελφό του, τον Δούκα της Υόρκης (και μελλοντικά Ιάκωβο Β’). Το 1664, τελικά, η βασιλική υπόσχεση έγινε πράξη. Υπό την απειλητική παρουσία τεσσάρων αγγλικών πολεμικών πλοίων στο λιμάνι της νεοαναγνωρισμένης πόλης, το Νέο Άμστερνταμ θα παραδινόταν ειρηνικά στις 8 Σεπτεμβρίου. Προς τιμήν του Δούκα της Υόρκης, μετονομάστηκε σε Νέα Υόρκη, και σήμερα αποτελεί εμβληματική μητρόπολη των Ηνωμένων Πολιτειών.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
