Στις 16 Φεβρουαρίου 1923, στις Θήβες (σήμερα Λούξορ) της Αιγύπτου, ο Άγγλος αρχαιολόγος Χάουαρντ Κάρτερ μπαίνει στον σφραγισμένο ταφικό θάλαμο του Τουταγχαμών, Αιγύπτιου φαραώ της 18ης δυναστείας.
Επειδή οι αρχαίοι Αιγύπτιοι αντιμετώπιζαν τους φαραώ ως θεούς, διατηρούσαν προσεκτικά τα σώματά τους μετά θάνατον, θάβοντάς τα σε περίτεχνους τάφους και τοποθετώντας σε αυτούς πλούσιους θησαυρούς για να τους συνοδεύσουν στη μετά θάνατον ζωή τους. Τον 19ο αιώνα, αρχαιολόγοι από όλο τον κόσμο συνέρρευσαν στην Αίγυπτο, όπου αποκάλυψαν έναν αριθμό από τους εν λόγω τάφους. Πολλοί είχαν ήδη συληθεί από ληστές, οι οποίοι είχαν αφαιρέσει πλήθος πολύτιμων αντικειμένων.
Ο Χάουαρντ Κάρτερ, ο οποίος είχε φτάσει στην Αίγυπτο το 1891, ήταν πεπεισμένος ότι υπήρχε τουλάχιστον ένας άγνωστος τάφος – αυτός του ελάχιστα γνωστού Τουταγχαμών, ο οποίος βασίλευσε τον 14ο αι. π.Χ. και πέθανε όταν ήταν ακόμη έφηβος. Θα αποδεικνυόταν ότι πράγματι ο Τουταγχαμών είχε ενταφιαστεί σε έναν μικρό τάφο σκαμμένο στον πυθμένα της Κοιλάδας των Βασιλέων, πιθανότατα έναν ιδιωτικό τάφο ο οποίος τροποποιήθηκε για να υποδεχθεί τον μεγάλο αριθμό πολύτιμων αντικειμένων που συνόδευαν μια βασιλική ταφή, και όχι σε έναν βασιλικό τάφο κανονικού μεγέθους στις πλαγιές της κοιλάδας.
Ένας άλλος Άγγλος αρχαιολόγος, ο Έντουαρντ Ράσελ Άιρτον, το 1907 είχε πρώτος αποκαλύψει έναν λάκκο στην περιοχή ο οποίος περιείχε αντικείμενα που ανήκαν στον Τουταγχαμών, έναν σχετικά άγνωστο έως τότε φαραώ. Ο χορηγός του, ο Αμερικανός Θίοντορ Μ. Ντέιβις, ανακοίνωσε ότι είχε ανακαλύψει τον τάφο του Τουταγχαμών και δώρισε μερικά από τα αντικείμενα στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης. Μετά από χρόνια μελέτης, ο Χέρμπερτ Γουίνλοκ, επιμελητής στο Μητροπολιτικό Μουσείο, διαπίστωσε ότι τα αντικείμενα είχαν απομείνει από τη διαδικασία ταρίχευσης και την κηδεία, καθώς και ότι ο λάκκος δεν ήταν στην πραγματικότητα ο τάφος του Τουταγχαμών.
Ο Γουίνλοκ θεώρησε ότι ο Τουταγχαμών πιθανότατα είχε ταφεί εκεί κοντά. Έτσι, ο Άγγλος αρχαιολόγος Χάουαρντ Κάρτερ, ο οποίος αλληλογραφούσε μαζί του, αποφάσισε να ψάξει για τον τάφο. Χρηματοδοτούμενος από τον λόρδο Κάρναρβον, ξεκίνησε τις ανασκαφές στην περιοχή το 1914, χωρίς όμως να μπορέσει να ανακαλύψει κάτι τα επόμενα επτά χρόνια, με αποτέλεσμα ο χρηματοδότης του να σκεφτεί τη διακοπή των προσπαθειών.
Τελικά, στις 4 Νοεμβρίου 1922, ο Κάρτερ θα αποκάλυπτε την πύλη του τάφου του Τουταγχαμών. Χρειάστηκαν τρεις εβδομάδες για να αφαιρεθούν οι πέτρες και τα μπάζα από τον διάδρομο που βρισκόταν πίσω από την πόρτα. Αφού έγινε αυτό, ο Κάρτερ έφτασε μπροστά σε μια δεύτερη σφραγισμένη πόρτα. Με τον λόρδο Κάρναρβον να παρακολουθεί, ο Κάρτερ άνοιξε την πόρτα, αποκαλύπτοντας χρυσά αγάλματα, κρεβάτια και εκατοντάδες άλλα αντικείμενα.
Ο Κάρτερ και η ομάδα του πέρασαν σχεδόν τρεις μήνες καταγράφοντας και αφαιρώντας αντικείμενα από τον τάφο προτού καταφέρουν να φτάσουν στον ταφικό θάλαμο. Τελικά, στις 16 Φεβρουαρίου 1923, ο Κάρτερ μπήκε στον τελευταίο θάλαμο.
Μέσα βρισκόταν μια σαρκοφάγος με τρία φέρετρα το ένα μέσα στο άλλο. Το τελευταίο, κατασκευασμένο από μασίφ χρυσό, περιείχε το μουμιοποιημένο σώμα του Τουταγχαμών, του οποίου η τέλεια διατήρηση ήταν πολύτιμη, καθώς ήταν η πρώτη που ανακαλύφθηκε ποτέ. Παρά τις φήμες ότι θα έπεφτε κατάρα σε όποιον εισερχόταν στον τάφο, οι θησαυροί του καταγράφηκαν προσεκτικά, αφαιρέθηκαν και συμπεριλήφθηκαν σε μια περιοδεύουσα έκθεση με την ονομασία «Θησαυροί του Τουταγχαμών». Η έκθεση φιλοξενείται στο Αιγυπτιακό Μουσείο του Καΐρου. Η μούμια παρέμεινε στον τάφο μέχρι το 2007, όταν αφαιρέθηκε από τη σαρκοφάγο και τοποθετήθηκε σε έναν κλιματολογικά ελεγχόμενο χώρο στον τάφο του Τουταγχαμών.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
