Στις 2 Μαρτίου 1969, πραγματοποιείται η δοκιμαστική πτήση του υπερηχητικού αεροσκάφους Concorde πάνω από την Τουλούζη, αλλάζοντας τα δεδομένα των αερομεταφορών. Το ζήτημα μιας υπερηχητικής πτήσης είχε αποτελέσει για αρκετά χρόνια μια πρόκληση, με την οποία η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία επιθυμούσαν να αναμετρηθούν με επιτυχία. Πιο συγκεκριμένα, η Sud-Aviation, στην Τουλούζη, και η British Aircraft Corporation (μελλοντική British Aerospace), στο Μπρίστολ, είχαν αναπτύξει ξεχωριστά ερευνητικά προγράμματα για τη δημιουργία ενός υπερηχητικού εμπορικού αεροσκάφους, έχοντας εξασφαλίσει σημαντικά ποσά δημόσιας χρηματοδότησης. Γρήγορα όμως θα συνειδητοποιούσαν ότι δεν μπορούσαν να τα καταφέρουν η καθεμιά μόνη της. Έτσι, οι δύο εταιρείες αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, οδηγώντας τη γαλλική και τη βρετανική κυβέρνηση στην υπογραφή συμφωνίας, στις 29 Νοεμβρίου 1962, η οποία έθετε τα θεμέλια για την κατασκευή του Concorde.
Το Concorde, με μήκος 56,24 μέτρα, άνοιγμα φτερών 25,56 μέτρα και μια μύτη που γέρνει, ώστε ο διάδρομος να είναι ορατός κατά την προσγείωση, το «πρωτότυπο 001», όπως είχε ονομαστεί, παραδόθηκε από το εργοστάσιο στις 11 Δεκεμβρίου 1967. Περίπου 1,5 χρόνο αργότερα, στις 2 Μαρτίου 1969, θα πραγματοποιούσε τη δοκιμαστική του πτήση στο αεροδρόμιο Τουλούζ-Μπλανιάκ, όπου υπήρχε ειδικός διάδρομος. Στο πιλοτήριο του γαλλοβρετανικού υπερηχητικού αεροπλάνου βρισκόταν τετραμελές πλήρωμα: ο Αντρέ Τουρκά, ως κυβερνήτης, ο Ζακ Γκινιάρ, ως συγκυβερνήτης, και οι Ανρί Περιέ και Μισέλ Ρετίφ, ως μηχανικοί πτήσης.
Το ενδιαφέρον για αυτή την πρώτη δοκιμαστική πτήσης υπήρξε μεγάλο. Στο αεροδρόμιο είχαν συγκεντρωθεί πολλοί αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένων των προέδρων της Sud-Aviation (Ανρί Ζιγκλέρ) και της British Air Craft Corporation (Σερ Τζορτζ Έντουαρντ), καθώς και περισσότεροι από 400 δημοσιογράφοι. Στην κοιλάδα Γκαρόν, πάνω από την οποία πέταξε, είχαν συγκεντρωθεί χιλιάδες απλοί πολίτες για να παρακολουθήσουν από κοντά το «λευκό πουλί», όπως ονομάστηκε το Concorde από μερίδα του γαλλικού τύπου. Η δοκιμή του «πρωτοτύπου 001» θα διαρκούσε 27 λεπτά, και την παρακολούθησαν εκατομμύρια θεατές ζωντανά στην τηλεόραση. Το Concorde είχε ανταποκριθεί στη δοκιμασία, ξεπερνώντας την ταχύτητα του ήχου – ένα επίτευγμα που κανένα άλλο εμπορικό αεροπλάνο δεν έχει επιτύχει.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που ακολούθησε αμέσως μετά την προσγείωση, ο πιλότος Αντρέ Τρουκά δήλωσε πως η πτήση είχε επαναληφθεί πολλές φορές σε προσομοιωτή – σχεδόν δύο χιλιάδες ώρες πτήσης είχαν συμπληρωθεί-, ενώ τόνισε πως η πρώτη αυτή πτήση δεν ήταν σε καμία απολύτως περίπτωση η ολοκλήρωση αλλά η αφετηρία της δουλειάς που έπρεπε να ακολουθήσει. Πράγματι, θα ακολουθούσαν περισσότερες από 5.000 ώρες δοκιμών. Μόλις επτά χρόνια αργότερα -τον Οκτώβριο του 1975- το Concorde θα λάμβανε τελικά πιστοποιητικό αξιοπλοΐας, και στις 21 Ιανουαρίου 1976, θα πραγματοποιούνταν οι πρώτες εμπορικές πτήσεις του, προσφέροντας μια μοναδική εμπειρία στους συνολικά 200 επιβάτες. Το Concorde της Air France συνέδεε το Παρίσι με το Ρίο ντε Τζανέιρο, μέσω Ντακάρ, ενώ το αντίστοιχο αεροσκάφος της British Airways θα απογειωνόταν από το Λονδίνο με προορισμό το Μπαχρέιν.
Παρά το ενδιαφέρον για αυτό το επίτευγμα της τεχνολογίας –θα πραγματοποιούνταν δύο παγκόσμιες περιοδείες το 1989 και το 1993-, ο συγκεκριμένος τύπος αεροσκάφους δεν απέφερε τα αναμενόμενα στις αεροπορικές εταιρείες. Στις 25 Ιουλίου 2000, το θανατηφόρο ατύχημα που συνέβη σε ένα Concorde, κοντά στο αεροδρόμιο Σαρλ ντε Γκωλ του Παρισιού, θα οδηγούσε στην οριστική διακοπή των υπερηχητικών εμπορικών πτήσεων. Η καριέρα του θρυλικού αεροσκάφους θα τελείωνε επίσημα την άνοιξη του 2003 με την πτήση Νέα Υόρκη-Λονδίνο της British Airways.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
