Αφομοίωση
∆εν αμφισβητώ την μεγάλην υποκριτικήν τέχνην της Ντήτριχ. Την θαυμάζω ανεπιφυλάκτως, χωρίς τον παραμικρόν ενδοιασμόν. Εκείνο όμως που αντελήφθην είνε ότι η Μάρλεν προσεπάθησε να γίνη νευροπαθής, μυστηριώδης και εξωτική διά να επιβληθή ευκολώτερον εις το κοινόν. […] Η Μάρλεν εφαντάσθη πρώτα έναν γυναικείον τύπον και ύστερα επεδίωξε να καταστρέψη την πραγματικήν της προσωπικότητα και να προσαρμοσθή προς τας απαιτήσεις του ρόλου της. Και το επέτυχεν αυτό εις όλην την γραμμήν! Τόσον πολύ μάλιστα, ώστε αφωμοιώθη τελείως με τον ρόλον της. Και σήμερα, και εις την ιδιωτικήν της ζωήν δεν κάμει τίποτ’ άλλο παρά να υποκρίνεται.
Μουσείο
Εις την Αμερικήν, οι «υγροί» δεν αποκρύπτουν την μεγάλην ικανοποίησίν των διά την νίκην που κατήγαγον εναντίον των αντιπάλων των. Και διά να διαιωνίσουν την επιτυχίαν των απεφάσισαν να ιδρύσουν ένα ειδικόν μουσείον το οποίον θα υπενθυμίζη εις τον κόσμον τα δεινά που επροκάλεσεν ο νόμος της ποταπαγορεύσεως. Το Μουσείον θα ιδρυθή εις την Νέαν Υόρκην, μία δε αίθουσά του θα περιέχη τα τεχνάσματα και όλα τα αντικείμενα τα οποία μετεχειρίζετο ο κόσμος διά να εξαπατά τας αρχάς.
