Από τις έξι συζύγους του Ερρίκου Η΄ της Αγγλίας, η Άννα Μπολέιν ήταν αναμφισβήτητα η πιο διάσημη. Υπήρξε σκάνδαλο του χριστιανικού κόσμου, αφού ο γάμος της έφερε την Αγγλία στα πρόθυρα της επανάστασης. Έχοντας κερδίσει το ενδιαφέρον του βασιλιά ήδη από το 1526 και καθώς αυτός είχε νόμιμο άρρενα κληρονόμο του θρόνου, τελικά θα οδηγούσε τον Ερρίκο σε ρήξη με τον Πάπα. Στη συνέχεια, ο βασιλιάς κατέστησε τον εαυτό του επικεφαλής της Εκκλησίας της Αγγλίας – πλέον ξεχωριστής.
Ο γάμος τους τελέστηκε τον Ιανουάριο του 1533, ενώ ο γάμος του Ερρίκου με την Αικατερίνη της Αραγονίας ακυρώθηκε πέντε μήνες αργότερα. Έχοντας επίγνωση ότι οι περισσότεροι από τους υπηκόους του –συμπεριλαμβανομένων πολλών μελών της κυβέρνησής του– θεωρούσαν τη νέα του σύζυγο ως σφετερίστρια στη θέση της «αληθινής βασίλισσας», ο Ερρίκος κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες -και χρήματα- για να ενισχύσει τη δημόσια εικόνα της. Το πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση ήταν η στέψη της, η οποία υπήρξε μία από τις πιο θαυμαστές που έγιναν ποτέ για αντίστοιχες περιπτώσεις.
Προηγήθηκε μια φαντασμαγορική πομπή, η οποία είχε ξεκινήσει την προηγούμενη μέρα από τον Πύργο του Λονδίνου. Την 1η Ιουνίου, στον δρόμο από τον Πύργο προς το Αβαείο του Γουέστμινστερ, τη βασίλισσα ακολουθούσε μια μεγάλη πομπή ανδρών, γυναικών και αλόγων. Αυτή η πομπή στους δρόμους του Λονδίνου τη μετέφερε από το σύμβολο της δικαστικής και στρατιωτικής εξουσίας της μοναρχίας (Πύργος) στην έδρα της πνευματικής της δύναμης (Αβαείο Γουέστμινστερ). Κάποιες ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι μόνο λίγα μέλη του συγκεντρωμένου πλήθους τη χαιρετούσαν καθώς περνούσε. Μάλιστα, σύμφωνα με μια αναφορά, η δυσαρέσκεια σύντομα μετατράπηκε σε ανοιχτή ειρωνεία. Παντού κατά μήκος της διαδρομής της πομπής υπήρχαν αλληλένδετα τα αρχικά του Ερρίκου και της Άννας, αλλά αυτή η ρομαντική χειρονομία δεν έτυχε καλής αποδοχής από την πλειονότητα του συγκεντρωμένου πλήθους.
Μέσα στο Αβαείο του Γουέστμινστερ, η καρέκλα του Αγίου Εδουάρδου ήταν ντυμένη με χρυσό ύφασμα, έτοιμη για τη στέψη της. Ύστερα από την πομπή των κατώτερων ευγενών, ακολούθησαν ο μαρκήσιος του Ντόρσετ και ο κόμης του Αρουντέλ, οι οποίοι έφεραν το σκήπτρο και τη ράβδο από ελεφαντόδοντο, ενώ ο κόμης της Οξφόρδης μετέφερε το στέμμα. Η Άννα, ντυμένη με μοβ βελούδο, προσκύνησε μπροστά στον βωμό και, αφού σηκώθηκε όρθια, χρίστηκε και στέφθηκε βασίλισσα της Αγγλίας από τον αρχιεπίσκοπο Κράνμερ με το στέμμα του Αγίου Εδουάρδου. Της δόθηκαν η ράβδος και το σκήπτρο, ενώ ακούστηκε ο ύμνος “Te Deum”. Στη συνέχεια διοργανώθηκε πολυτελές συμπόσιο στην αίθουσα του Γουέστμινστερ για τους οκτακόσιους καλεσμένους.
Στην πραγματικότητα, η στέψη ήταν μια δοκιμασία πίστης όχι μόνο για τους πολίτες αλλά και για τους αυλικούς. Αξιοσημείωτη ήταν η απουσία του λόρδου Τόμας Μορ, του οποίου η ανυπακοή συνέβαλε ώστε να σφραγιστεί η μοίρα του. Οι περισσότεροι από τους άλλους συμβούλους του Ερρίκου φαίνεται να βρίσκονταν εκεί μόνο υπό πίεση.
Ωστόσο, το πανηγυρικό κλίμα θα αποδεικνύονταν βραχύβιο. Έχοντας γεννήσει κορίτσι (τη μετέπειτα βασίλισσα Ελισάβετ Α΄), η Άννα «απέτυχε» να παράσχει στον βασιλιά τον πολυπόθητο κληρονόμο. Λιγότερο από τρία χρόνια αργότερα, θα επέστρεφε στα ίδια διαμερίσματα στον Πύργο, όπου βρισκόταν πριν από τη στέψη, αυτή τη φορά όμως υπό κράτηση για προδοσία πριν τον αποκεφαλισμό της.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
