Ο κάιζερ Γουλιέλμος Β΄ υπήρξε μία από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της γερμανικής ιστορίας. Κατά την περίοδο της βασιλείας του, η Γερμανική Αυτοκρατορία γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της. Υπέστη, όμως, και μια οδυνηρή ήττα, η οποία οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή.
Ο Γουλιέλμος γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1859 στο Βερολίνο, την πρωτεύουσα του βασιλείου της Πρωσίας. Γονείς του ήταν ο πρίγκιπας Φρειδερίκος Γουλιέλμος της Πρωσίας και η πριγκίπισσα Βικτώρια του Ηνωμένου Βασιλείου, μεγαλύτερη κόρη της βασίλισσας Βικτωρίας. Την περίοδο της γέννησής του, βασιλιάς της Πρωσίας ήταν ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄. Καθώς, όμως, εκείνος ήταν βαριά ασθενής, έχοντας υποστεί στο παρελθόν σειρά εγκεφαλικών επεισοδίων, την αντιβασιλεία ασκούσε ο νεότερος αδερφός του και συνονόματος παππούς του μικρού Γουλιέλμου. Όταν τελικά πέθανε ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος το 1861, ο Γουλιέλμος Α΄ ανέβηκε στον πρωσικό θρόνο.
Όντας γόνος του βασιλικού Οίκου των Χοεντσόλλερν, ο Γουλιέλμος ήταν εν πολλοίς υποχρεωμένος να ακολουθήσει την τρανή στρατιωτική παράδοση της Πρωσίας. Μετά την ενηλικίωσή του, σπάνια τον συναντούσε κάποιος σε δημόσια εμφάνισή του χωρίς να φορά τη στρατιωτική του στολή. Όταν συμπλήρωσε το 21ο έτος της ηλικίας του, ο αυτοκράτορας της ενοποιημένης πλέον Γερμανικής Αυτοκρατορίας Γουλιέλμος Α΄ αποφάσισε να υπηρετήσει ο συνονόματος εγγονός του στον γερμανικό στρατό, με την ιδέα πως θα τον ωφελούσε όταν στο μέλλον θα ανέβαινε στον θρόνο. Ο νεαρός πρίγκιπας υπηρέτησε στο 1ο Σύνταγμα Πεζοφυλάκων στο Πότσδαμ, εμπειρία η οποία του έμεινε αξέχαστη. «Στους Πεζοφύλακες», δήλωσε ο ίδιος αργότερα, «βρήκα μια οικογένεια, φίλους και ενδιαφέρον για θέματα που μέχρι τότε δεν με απασχολούσαν».
Μεγαλώνοντας, ο Γουλιέλμος ανέπτυξε μια δυσλειτουργική σχέση με τους γονείς του, η οποία σε μεγάλο βαθμό οφειλόταν στις μηχανορραφίες του Γερμανού καγκελάριου Ότο φον Μπίσμαρκ. Ο «σιδηρούς καγκελάριος» θεωρούσε πως ο νεαρός πρίγκιπας έπρεπε να έχει ως πρότυπο τον συνονόματο παππού του και όχι τους γονείς του, οι οποίοι εμφορούνταν από τις ιδέες του βρετανικού φιλελευθερισμού, ιδιαίτερα η Βρετανίδα μητέρα του. Μετά την ολοκλήρωση της θητείας του στον στρατό, ο πρίγκιπας Γουλιέλμος εστάλη αρκετές φορές σε διπλωματικές αποστολές, κάτι που ουδέποτε επετράπη στον πατέρα του και διάδοχο του θρόνου Φρειδερίκο Γουλιέλμο.
Τον Ιούνιο του 1888 ο εικοσιεννιάχρονος Γουλιέλμος Β΄ ανέβηκε στον θρόνο, όντας ακόμη ανέτοιμος να αναλάβει τα καθήκοντα του αυτοκράτορα της ισχυρότερης δύναμης στην ηπειρωτική Ευρώπη. Πολύ σύντομα ήρθε σε ρήξη με τον καγκελάριο Μπίσμαρκ, ο οποίος παραιτήθηκε το 1890. Ο Γουλιέλμος αναδείχθηκε ως η κυρίαρχη προσωπικότητα στην πολιτική της χώρας έως και το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Την αυγή του 20ού αιώνα, έθεσε ως στόχο τη μετατροπή της Γερμανικής Αυτοκρατορίας σε παγκόσμια υπερδύναμη, εισερχόμενος στο παιχνίδι της διεκδίκησης αποικιών και ναυπηγώντας ισχυρό στόλο.
Η πολιτική του κάιζερ Γουλιέλμου Β΄ δεν άργησε να προκαλέσει την αντίδραση της μεγαλύτερης ναυτικής δύναμης στον κόσμο, του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο αποκατέστησε τις σχέσεις του τόσο με τη Γαλλία όσο και τη Ρωσία, χώρες με ανταγωνιστικές με τη Γερμανία σχέσεις. Εφαρμόζοντας μια πολιτική μεγαλομανίας, ο κάιζερ κατάφερε να αποσυνθέσει το δίκτυο συμμαχιών που είχε εξυφάνει αριστοτεχνικά ο Μπίσμαρκ, επιτρέποντας έτσι τη σύναψη συμμαχιών των αντιπάλων της Γερμανίας στην Ευρώπη. Το 1907 περίπου σχηματίστηκαν οι δύο συνασπισμοί, οι οποίοι έμελλε να βρεθούν αντιμέτωποι στα πεδία των μαχών του Μεγάλου Πολέμου.
Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την ήττα των Κεντρικών Δυνάμεων, ο Γουλιέλμος παραιτήθηκε από τον θρόνο και μετέβη στην Ολλανδία, όπου έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του ως εξόριστος. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 4 Ιουνίου 1941.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
