Γεννήθηκε ως Έρικ Άρθουρ Μπλερ στη Βεγγάλη της Ινδίας. Ο πατέρας του ήταν κατώτερος Βρετανός αξιωματούχος στην ινδική δημόσια διοίκηση, ενώ η μητέρα του, γαλλικής καταγωγής, κόρη αποτυχημένου εμπόρου από τη Βιρμανία. Παρά το χαμηλό τους εισόδημα, οι γονείς του ήταν υπέρμετρα σνομπ προς τους υπόλοιπους˙ κάτι που αργότερα ο Όργουελ θα παρατηρούσε ότι αντιπροσώπευε το σύνολο των «ακτημόνων ευγενών», όπως τους ονόμασε χαρακτηριστικά. Αφού επέστρεψε με τους γονείς του στην Αγγλία, στάλθηκε το 1911 σε ένα προπαρασκευαστικό οικοτροφείο στο Σάσεξ, όπου διακρίθηκε τόσο για τη φτώχεια όσο και την πνευματική του λαμπρότητα. Κέρδισε υποτροφίες σε δύο από τα κορυφαία σχολεία της Αγγλίας, το Γουέλινγκτον και το Ίτον. Στο δεύτερο έμεινε από το 1917 έως το 1921, οπότε και δημοσίευσε το πρώτο του γραπτό στο πανεπιστημιακό έντυπο. Έναν χρόνο αργότερα, πήγε στη Βιρμανία ως βοηθός διοικητής περιφέρειας στην Ινδική Αυτοκρατορική Αστυνομία, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση. Βιώνοντας το έντονο κλίμα αντίδρασης των Βιρμανών προς τη βρετανική διακυβέρνηση, σταδιακά θα ένιωθε όλο και περισσότερο ντροπή για τον ρόλο του ως αποικιακού αστυνομικού. Οι πρώτες του αντιδράσεις έναντι της αυτοκρατορικής κυριαρχίας ήταν μια πραγματικότητα.
Το 1927, ενώ βρισκόταν με άδεια στην Αγγλία, αποφάσισε να μην επιστρέψει στη Βιρμανία, και την 1η Ιανουαρίου 1928 παραιτήθηκε από την αυτοκρατορική αστυνομία.
Σε μια προσπάθεια να εξιλεώσει μέρος της ενοχής του, «βύθισε» τον εαυτό του στη ζωή των φτωχών ανθρώπων της Ευρώπης. Φορώντας κουρελιασμένα ρούχα, πήγε στο East End του Λονδίνου για να ζήσει σε φτηνά καταλύματα ανάμεσα σε εργάτες και ζητιάνους. Πέρασε μια περίοδο και στις φτωχικές συνοικίες του Παρισιού, πλένοντας πιάτα σε γαλλικά ξενοδοχεία και εστιατόρια. Αυτές υπήρξαν οι εμπειρίες που του έδωσαν το υλικό για το Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου, στο οποίο πραγματικά περιστατικά συμπλέκονται με τη μυθοπλασία. Η έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου, το 1933, του χάρισε κάποια λογοτεχνική αναγνώριση.
Ωστόσο, το έργο με το οποίο θα ξεχώριζε είναι οι Μέρες της Μπούρμα (1934), όπου στο προσκήνιο τοποθετείται το ευαίσθητο, ευσυνείδητο και συναισθηματικά απομονωμένο άτομο, το οποίο βρίσκεται σε αντίθεση με ένα καταπιεστικό ή ανέντιμο κοινωνικό στάτους κβο. Σε ένα παρόμοιο μοτίβο θα κινηθούν και τα δύο επόμενα μυθιστορήματά του, παρά τις διαφορές τους ως προς το περιεχόμενο. Ο ίδιος, άλλωστε, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 αποκαλούσε τον εαυτό του σοσιαλιστή. Το πρώτο σοσιαλιστικό βιβλίο του υπήρξε η πολιτική πραγματεία με τίτλο Ο δρόμος προς την αποβάθρα του Γουίγκαν (1937), η οποία ξεκινά με τις εμπειρίες του συγγραφέα όταν ζούσε ανάμεσα στους άπορους και άνεργους ανθρακωρύχους της βόρειας Αγγλίας, και καταλήγει σε οξύτατες επικρίσεις στα υπάρχοντα σοσιαλιστικά κινήματα. Στο Coming Up for Air (1939) ανάπτυξε τους φόβους του για τον φασισμό, ενώ για ένα διάστημα εργάστηκε στο BBC και από το 1943 στην Tribune ως αρθρογράφος.
Στη συνέχεια, ο Όργουελ θα έγραφε τα δύο πιο διάσημα βιβλία του: τη Φάρμα των Ζώων και το 1984. Το πρώτο κυκλοφόρησε το 1944 και ήταν μια πολιτική αλληγορία βασισμένη στην ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης και στις εξελίξεις στη Σοβιετική Ένωση υπό τον Στάλιν. Το δεύτερο κυκλοφόρησε το 1949 και αποτελεί μια προειδοποίηση για την απειλή των καταπιεστικών καθεστώτων. Βρισκόμενος σε ένα φανταστικό μέλλον, όπου ο κόσμος κυριαρχείται από αστυνομικά κράτη γενικευμένης παρακολούθησης, διανοητικής χειραγώγησης και μονοδιάστασης σκέψης, ο ήρωας Ουίνστον Σμιθ, χάρη στη λαχτάρα του για αλήθεια και ευπρέπεια, οδηγείται στην εξέγερση. Ακολουθούν φυλάκιση, βασανιστήρια και επανεκπαίδευση με στόχο την κατάργηση της ανεξάρτητης διανοητικής του ύπαρξης και την αφοσίωση στη φιγούρα που προηγουμένως μισούσε: στον ηγέτη του, τον Μεγάλο Αδερφό.
Το 1984 θα ήταν και το τελευταίο του βιβλίο, καθώς παράλληλα πάλευε με τη φυματίωση, από την οποία και πέθανε στο Λονδίνο τον Ιανουάριο του 1950.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
