Ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξιπερί γεννήθηκε στη Λυών της Γαλλίας, σε μια αριστοκρατική καθολική οικογένεια η οποία μπορούσε να ανιχνεύσει την καταγωγή της αρκετούς αιώνες πίσω, καθώς το επώνυμο αναφέρεται στον επίσκοπο του 5ου αιώνα Άγιο Εξυπέριο. Ωστόσο, ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα του λίγο πριν από τα τέταρτα γενέθλιά του επηρέασε καθοριστικά ολόκληρη την οικογένεια, μετατρέποντας την ουσιαστικά σε οικογένεια «φτωχών αριστοκρατών».
Ο Αντουάν απέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις στην École Navale και στη συνέχεια σπούδασε Αρχιτεκτονική στην École des Beaux-Arts. Το 1921 στρατολογήθηκε στη γαλλική αεροπορία και έναν χρόνο αργότερα πήρε πτυχίο στρατιωτικού πιλότου. Το 1926 εντάχθηκε στην Compagnie Latécoère στην Τουλούζη, ενώ τρία χρόνια αργότερα μετατέθηκε στην Αργεντινή, όπου διορίστηκε διευθυντής της αεροπορικής εταιρείας Aeroposta Argentina, εξετάζοντας, ανάμεσα σε άλλα, νέες αεροπορικές διαδρομές σε όλη τη Νότια Αμερική, διαπραγματευόμενος συμφωνίες και περιστασιακά, και συμμετέχοντας σε αποστολές αναζήτησης αεροπλάνων που είχαν πέσει.
Στη συνέχεια, εργάστηκε ως δοκιμαστής αεροπλάνων για την Air France και ως ρεπόρτερ για την Paris-Soir.
Αυτά είναι ταυτοχρόνως τα χρόνια που πρωτοεμφανίζεται στα γράμματα. Η πρώτη νουβέλα του με τίτλο Ο Αεροπόρος δημοσιεύτηκε το 1926 στο βραχύβιο λογοτεχνικό περιοδικό Le Navire d’Argent. Το 1929 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο Courrier Sud (Ταχυδρομείο του Νότου), το οποίο εξιστορεί την εποχή που ο ίδιος είχε αναλάβει τις πτήσεις του ταχυδρομείου μεταξύ Καζαμπλάνκας και Ντακάρ. Δύο χρόνια αργότερα δημοσιεύτηκε η Νυχτερινή Πτήση, η οποία τον καθιέρωσε ως ανερχόμενο αστέρα στον λογοτεχνικό κόσμο. Υπήρξε το πρώτο από τα σημαντικότερα έργα του που κέρδισε ευρεία αναγνώριση καθώς και το βραβείο Femina. Στο συγκεκριμένο έργο, αντικατοπτρίζονταν οι εμπειρίες του από την Αργεντινή.
Λίγο μετά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και παρά το γεγονός ότι μέχρι το 1939 είχε αρκετά μόνιμα κινητικά προβλήματα, τα οποία είχαν προκύψει από σοβαρά ατυχήματα κατά τη διάρκεια πτήσεών του, κατάφερε να γίνει πιλότος αναγνωριστικού αεροσκάφους. Μετά την πτώση της Γαλλίας το 1940, έφυγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ ένα διάστημα θα το περνούσε και στο Κεμπέκ του Καναδά. Εκεί είναι που θα γραφτεί το πιο διάσημο βιβλίο του. Ύστερα από παρότρυνση της συζύγου ενός εκδότη του και με την ελπίδα ότι θα κατάφερνε να ανταγωνιστεί την πετυχημένη σειρά ιστοριών της Mary Poppins του Π. Λ. Τράβερς, ο Σαιντ-Εξιπερί θα γράψει και θα εικονογραφήσει στη Νέα Υόρκη το δεύτερο εξάμηνο του 1942, ένα παιδικό βιβλίο. Ο τίτλος του ήταν Ο Μικρός Πρίγκιπας. Το βιβλίο εκδόθηκε στις αρχές του 1943, ενώ στην πατρίδα του κυκλοφόρησε μόνο μετά το τέλος του πολέμου, καθώς τα έργα του είχαν απαγορευτεί από το καθεστώς του Βισύ. Ευρύτερα, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί, όπως αποτυπώνεται και στα έργα του, ότι ο Σαιντ-Εξυπερύ ήταν γεμάτος προβληματισμούς και από μια αυξανόμενη θλίψη και απαισιοδοξία για τον άνθρωπο.
Με αυτές τις σκέψεις, το 1943, θα επέστρεφε από την Αμερική και θα ξεκινούσε εκ νέου να πετάει στη Μεσόγειο με το παλιό του σμήνος, τη Μοίρα Αναγνώρισης. Για λίγο, όμως. Το 1944 απογειώθηκε από ένα αεροδρόμιο στην Κορσική για να πραγματοποιήσει μια αποστολή αναγνώρισης πάνω από τη Γαλλία. Δεν επέστρεψε ποτέ. Εξήντα χρόνια αργότερα, κοντά στη Μασσαλία, ανασύρθηκαν συντρίμμια αεροσκάφους από τον βυθό, τα οποία αναγνωρίστηκε ότι ανήκουν στο αεροπλάνο του. Η αιτία της συντριβής μπορεί να μην γίνει ποτέ γνωστή. Το σίγουρο όμως είναι πως στην αεροπορία βρήκε μια πηγή ηρωικής δράσης και παράλληλα ένα νέο λογοτεχνικό θέμα. Η λογοτεχνική κληρονομιά, που άφησε πίσω του εξυμνεί τις επικίνδυνες περιπέτειες με κόστος ζωής ως την υψηλότερη πραγμάτωση της αποστολής του ανθρώπου.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
