Πριν από το 1981, η αγορά ενός προσωπικού υπολογιστή ήταν μεν δυνατή, στην πραγματικότητα όμως δεν είχε πολύ νόημα – εκτός αν γινόταν από κάποιον παθιασμένο χομπίστα. Δεν υπήρχαν πολλές εφαρμογές που θα «υποχρέωναν» τον μέσο καταναλωτή να αποκτήσει μια τέτοια συσκευή. Αυτό άλλαξε τον Αύγουστο του 1981, με την εισαγωγή του IBM 5150 Personal Computer.
Ο συγκεκριμένος υπολογιστής μπορούσε να συνδεθεί με την τηλεόραση και επέτρεπε στους χρήστες να επεξεργάζονται ένα κείμενο και να παίζουν παιχνίδια. Ταυτοχρόνως, συνέβαλε στην καλύτερη οργάνωση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη της βιομηχανίας λογισμικού και άνοιξε τον δρόμο ώστε οι υπολογιστές να φτάσουν στη χρήση που έχουν σήμερα.
Οπως και πολλές άλλες εταιρείες εκείνη την εποχή, η IBM πουλούσε υπολογιστές μόνο σε επιχειρήσεις. Ωστόσο, ο Ουίλιαμ Λόου, διευθυντής στο εργαστήριο του τμήματος Γενικών Συστημάτων της στην Μπόκα Ράτον της Φλόριντα, διείδε τη δυνατότητα ταχείας ανάπτυξης των υπολογιστών, ως καταναλωτικών συσκευών.
Το 1980, παρουσίασε στον διευθύνοντα σύμβουλο της IBM, Φρανκ Κάρι, την ιδέα ενός υπολογιστή για μικρές επιχειρήσεις και για καταναλωτές, ο οποίος θα πωλούνταν για 1.500 δολάρια. Το διάστημα που του δόθηκε για την ανάπτυξη του πρωτοτύπου ήταν μόλις ένας μήνας και για την παραγωγή ένας χρόνος. Ο Λόου προήχθη λίγο μετά τη συνάντησή του με τον Κάρι και ανέλαβε την υλοποίηση του προγράμματος, το οποίο είχε την κωδική ονομασία «Chess» (Σκάκι).
Η ομάδα αποφάσισε ότι ο μόνος τρόπος να μην ξεπεράσει την προθεσμία και την τιμή των 1.500 δολαρίων ήταν η χρήση ανταλλακτικών που ήδη βρίσκονταν στην αγορά. Ούτως ή άλλως, υπήρχε λίγος χρόνος για πειραματισμούς ή για δοκιμές σε εξαρτήματα. Eτσι, χρησιμοποιήθηκαν λειτουργικά και υποσυστήματα που είχαν ήδη δοκιμαστεί, τα οποία προστέθηκαν και δοκιμάστηκαν στο τελικό προϊόν. Επιλέχθηκε το τσιπ 8088 της Intel, το οποίο έτρεχε με ταχύτητα έως και 5 megahertz και αφορούσε 1 megabyte μνήμης. Η Microsoft παρείχε το λειτουργικό σύστημα, το οποίο αργότερα θα γίνει γνωστό ως MS-DOS. Η Epson παρείχε τον εκτυπωτή dot-matrix.
Στις 12 Αυγούστου 1981 ο προσωπικός υπολογιστής της ΙΒΜ παρουσιάστηκε στο ξενοδοχείο Waldorf της Νέας Υόρκης. Με τιμή που ανερχόταν στα 1.565 δολάρια, διέθετε 16 kilobyte μνήμη RAM και συνοδευόταν από δύο προγράμματα – το VisiCalc, για την παραγωγή υπολογιστικών φύλλων, και το EasyWriter, για την επεξεργασία κειμένου. Σε αυτά μπορούσαν να προστεθούν μία οθόνη, δύο μονάδες δισκέτας κι ένας εκτυπωτής με πρόσθετο κόστος σχεδόν 3.000 δολάρια.
Η καμπάνια για το νέο μοντέλο είχε το μότο “Keeping Up With Modern Times” (Συμβαδίζοντας με τη σύγχρονη εποχή). Η εκστρατεία ήταν πολύ επιτυχημένη, με τις διαφημίσεις να συνεισφέρουν και στην κυκλοφορία του IBM PCjr. Σε αυτές, μάλιστα, το PCjr εμφανιζόταν ως νέο μέλος της οικογένειας, μέσα σε ένα καροτσάκι μωρού. Στο απόγειο των πωλήσεων, οι προσωπικοί υπολογιστές πωλούνταν καθημερινά ανά λεπτό.
Την επόμενη δεκαετία, η IBM παρουσίασε προσωπικούς υπολογιστές που αύξησαν την ταχύτητα επεξεργασίας δέκα φορές σε σχέση με τον αρχικό της υπολογιστή του 1981, αύξησαν τον ρυθμό εκτέλεσης εντολών κατά 100 φορές, τη μνήμη συστήματος από 16 kilobyte σε 16 megabyte, καθώς και τη δυνατότητα αποθήκευσης κατά 10.000.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
