Ο Χίτσκοκ (1899-1980) μεγάλωσε στο East End του Λονδίνου, το οποίο κάποτε στοίχειωνε ο διαβόητος κατά συρροή δολοφόνος Τζακ ο Αντεροβγάλτης, ο οποίος εξακολουθούσε να συζητιέται δύο δεκαετίες αργότερα, στα χρόνια της νεότητας του Αλφρεντ. Αρχικά πήγε στο Κολλέγιο St. Ignatius και το 1913-14 παρακολούθησε τη Σχολή Ναυτικής Μηχανικής και Ναυσιπλοΐας του Συμβουλίου της Κομητείας του Λονδίνου. Ενδίδοντας, όμως, στην καλλιτεχνική του πλευρά, δύο χρόνια αργότερα γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, όπου παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου. Αυτό τον βοήθησε να αναλάβει για δύο χρόνια τη σχεδίαση καρτών τίτλων που απαιτούσαν οι ταινίες του βωβού κινηματογράφου στην αμερικανική κινηματογραφική εταιρεία Famous Players-Lasky. Στη συνέχεια εργάστηκε σε ταινίες ανεξάρτητων παραγωγών, ως καλλιτεχνικός διευθυντής, σχεδιαστής παραγωγής, μοντέρ, βοηθός σκηνοθέτη αλλά και σεναριογράφος.
Η πρώτη ταινία του Χίτσκοκ ως σκηνοθέτη ήταν το Always Tell Your Wife (1923), το οποίο όμως δεν απέσπασε τις προσδοκώμενες από αυτόν κριτικές. Ακολούθησαν και άλλες ταινίες, όμως μια πρώτη αναγνώριση θα ερχόταν με το The Lodger: A Story of the London Fog (Ο Ενοικιαστής, 1927), το οποίο ήταν βασισμένο σε μεγάλο βαθμό στα βιώματα από το νεανικό του περιβάλλον και εισήγαγε τη δομή πολλών μελλοντικών του ταινιών. Η πρώτη ομιλούσα ταινία του Χίτσκοκ ήταν το θρίλερ Εκβιασμός (Σκότωσα για την τιμή μου, 1929), που αποδείχτηκε από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς στην Αγγλία, ενώ η πρώτη μεγάλη διεθνής επιτυχία θα ερχόταν πέντε χρόνια αργότερα με το The Man Who Knew Too Much (Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά).
Στη δεκαετία του 1940, ο Χίτσκοκ σκηνοθέτησε πολλές ακόμα ταινίες και παράλληλα δημιούργησε τη δική του εταιρεία παραγωγής, την Transatlantic Pictures, για την παραγωγή στην Αγγλία και την Αμερική. Στο Χόλιγουντ, υπέγραψε αρχικά συμβόλαιο με τη Warner Brothers. Μετακομίζοντας στην Paramount, ωστόσο, θα εισερχόταν στην τρίτη φάση της καριέρας του, η οποία διακρίνεται για την ωριμότητα των θεμάτων και τη μαεστρία στην τεχνική του. Ταυτόχρονα, από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 μέχρι και τα μέσα της επόμενης δεκαετίας, ο Χίτσκοκ παρασύρθηκε από την τηλεόραση. Οι παραγωγές “Alfred Hitchcock Presents” (1955-62) και “The Alfred Hitchcock Hour” (1962-65) σταδιακά αλλά αναπόφευκτα τον ανέδειξαν στον πιο γνωστό σκηνοθέτη της Αμερικής, ίσως και του κόσμου. Δεν εγκατέλειψε όμως ποτέ τον κινηματογράφο και σύντομα έστρεψε την προσοχή του και πάλι εκεί.
Μετά από αρκετές εμπορικές επιτυχίες -όπως το North by Northwest (Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων)-, ο Χίτσκοκ παρουσίασε την πιο συγκλονιστική ταινία του, το Ψυχώ, το 1960. Οι επικριτές ταλαντεύονταν για το πώς έπρεπε να την προσεγγίσουν. Οι κινηματογραφόφιλοι, όμως, την αποθέωσαν αμέσως. Για το Ψυχώ, ο Χίτσκοκ έλαβε την τελευταία του υποψηφιότητα για Οσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας. Εκτός από το The Birds (Τα Πουλιά, 1963), θα συνέχιζε τα επόμενα χρόνια με αρκετές ακόμα ταινίες, χωρίς όμως απαραίτητα την ίδια δυναμική. Το Family Plot (Οικογενειακή συνωμοσία) του 1976, στο οποίο παρακολουθεί ένα ζευγάρι απατεώνων και ένα άλλο απαγωγέων, αποτέλεσε το κύκνειο άσμα του.
Είναι αναμφίβολο ότι ο Χίτσκοκ είχε καλή αντίληψη της ανθρώπινης ψυχολογίας, όπως φάνηκε στην επιτυχημένη αναπαράσταση της καθημερινότητας αλλά και στις τεταμένες και εφιαλτικές καταστάσεις που χαρακτήριζαν τις πιο ανατριχιαστικές ταινίες του. Αναγνωρισμένος από πολλούς ως ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του 20ού αιώνα, μεταξύ των διακρίσεων που έλαβε ο Χίτσκοκ ξεχωρίζουν το βραβείο Irving G. Thalberg από την Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών το 1968 και το Βραβείο Life Achievement από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου το 1979.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
