Στις 20 Αυγούστου 1910 ξέσπασε μια καταστροφική πυρκαγιά, η οποία έμεινε γνωστή ως η «Μεγάλη Πυρκαγιά του 1910». Μέσα σε δύο ημέρες κατέστρεψε τα δάση του βόρειου Αϊντaχο, της δυτικής Μοντάνα και τμήματα της Ουάσιγκτον. Θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες πυρκαγιές στην ιστορία των ΗΠΑ αλλά και μία από τις φυσικές καταστροφές με τους θλιβερότερους απολογισμούς: Κατέκαυσε σχεδόν τρία εκατομμύρια στρέμματα και στοίχισε τη ζωή σε 86 άτομα, μεταξύ των οποίων 78 πυροσβέστες.
Η πυρκαγιά ξέσπασε έπειτα από ένα καλοκαίρι έντονης ξηρασίας, σε συνδυασμό με ισχυρούς ανέμους που ενίσχυαν και μετέφεραν τις φλόγες μικρότερων εστιών. Προερχόμενες από κεραυνούς αλλά και από ανθρώπινες δραστηριότητες, αυτές οι μικρότερες πυρκαγιές συνενώθηκαν σε μια πύρινη λαίλαπα που κατέστρεψε ολόκληρες κοινότητες και εξαφάνισε τεράστιες δασικές εκτάσεις.
Θυελλώδεις άνεμοι στις 20 και 21 Αυγούστου προκάλεσαν την εξάπλωση της πυρκαγιάς με τρομακτική ταχύτητα. Σε ορισμένα σημεία, η πυρκαγιά προχώρησε με ταχύτητα έως και 60 μίλια την ώρα, αφήνοντας ελάχιστο χρόνο για διαφυγή ή προσπάθειες πυρόσβεσης. Οι πόλεις Ουάλας και Εϊβερι του Αϊνταχο καταστράφηκαν σχεδόν ολοσχερώς και ο καπνός έφτασε τόσο ψηλά στην ατμόσφαιρα, ώστε αναφέρθηκε παρουσία τέφρας μέχρι τη Νέα Υόρκη και την Ευρώπη.
Εκείνο το Σαββατοκύριακο εκτυλίχθηκαν πολλές ανθρώπινες ιστορίες ηρωισμού και τραγωδίας. Η Δασική Υπηρεσία των ΗΠΑ, η οποία βρισκόταν ακόμη στα σπάργανά της, δεν ήταν καλά προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει μια πυρκαγιά τέτοιου μεγέθους. Παρά τους περιορισμένους πόρους, περίπου 10.000 άνδρες –συμπεριλαμβανομένων στρατιωτών, τοπικών εθελοντών και μεταναστών εργατών– κινητοποιήθηκαν για την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς.
Μία από τις πιο γνωστές ιστορίες είναι αυτή του δασοφύλακα Εντ Πουλάσκι, ο οποίος οδήγησε το πλήρωμά του, αποτελούμενο από 45 άνδρες, με ασφάλεια σε ένα εγκαταλελειμμένο φρεάτιο ορυχείου. Η γρήγορη σκέψη και οι ηγετικές ικανότητες του Πουλάσκι έσωσαν πολλές ζωές, αν και πέντε από τους άνδρες του έχασαν τη ζωή τους. Οι ενέργειές του κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς έγιναν θρυλικές και αργότερα εφηύρε το εργαλείο Pulaski, ένα τσεκούρι δασοπυρόσβεσης το οποίο συνδυάζει τσεκούρι και τσάπα, και παραμένει βασικό εργαλείο για την καταπολέμηση πυρκαγιών ακόμα και σήμερα.
Η πυρκαγιά έκαιγε για δύο ημέρες, ισοπεδώνοντας τα πάντα στο πέρασμά της, μέχρι που μια βροχόπτωση βοήθησε τελικά να σβήσει.
Τα επακόλουθα της Μεγάλης Πυρκαγιάς του 1910 είχαν βαθύ και διαρκή αντίκτυπο στην πολιτική διαχείρισης των πυρκαγιών στις ΗΠΑ. Η Δασική Υπηρεσία, με επικεφαλής τον αρχηγό Γκίφορντ Πίνκοτ, υιοθέτησε μια πολιτική επιθετικής καταστολής των πυρκαγιών, με στόχο την κατάσβεση όλων των πυρκαγιών το συντομότερο δυνατό. Η προσέγγιση αυτή ενσωματώθηκε στην «πολιτική των 10 π.μ.», η οποία στόχευε στον έλεγχο οποιασδήποτε πυρκαγιάς έως τις 10 π.μ. της επόμενης ημέρας από την αναφορά της.
Η πολιτική αυτή οδήγησε στην αύξηση της χρηματοδότησης της Δασικής Υπηρεσίας και στην ανάπτυξη μιας πιο οργανωμένης και επαγγελματικής προσέγγισης της πυρόσβεσης. Ωστόσο, είχε επίσης απρόβλεπτες συνέπειες. Η επιθετική καταστολή όλων των πυρκαγιών οδήγησε στη συσσώρευση εύφλεκτων υλικών στα δάση, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για σοβαρότερες πυρκαγιές στο μέλλον.
Επιπλέον, η Μεγάλη Πυρκαγιά του 1910 κινητοποίησε τη δημόσια και πολιτική υποστήριξη προς τη Δασική Υπηρεσία των ΗΠΑ, μετατρέποντάς τη σε μια πιο ισχυρή και με μεγαλύτερη επιρροή ομοσπονδιακή υπηρεσία. Ο ηρωισμός που επέδειξαν οι πυροσβέστες κατά τη Μεγάλη Πυρκαγιά έγινε μέρος του εθνικού αφηγήματος, τονίζοντας τη σημασία της διατήρησης των δασών και τους κινδύνους που εγκυμονούν οι πυρκαγιές.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
