Ενας από τους μεγαλύτερους Γάλλους λογοτέχνες των αρχών του 19ου αιώνα ήταν ο Φρανσουά Ωγκύστ Ρενέ Σατωμπριάν, γνωστός και ως Σατωβριάνδος. Στην Ελλάδα χαίρει μεγάλης εκτίμησης, όχι μόνο εξαιτίας των έργων του, αλλά και γιατί συνέβαλε στην καλλιέργεια του φιλελληνικού κλίματος στην Ευρώπη την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης. Τόσο η τεράστια λογοτεχνική αξία των έργων του όσο και η πολυτάραχη ζωή του, ενέπνευσαν πολλούς ρομαντικούς της εποχής του, όπως τον Βίκτωρα Ουγκώ. Φημολογείται, μάλιστα, πως ο Ουγκώ, εκφράζοντας τον θαυμασμό του για εκείνον, δήλωσε: «Σατωβριάνδος ή τίποτα!».
Ο Σατωβριάνδος γεννήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 1768 στο Σεν Μαλό της Βρετάνης. Αποτελούσε γόνο μιας πολύ παλαιάς αριστοκρατικής οικογένειας, η οποία τα τελευταία χρόνια είχε ξεπέσει. Ο ίδιος μεγάλωσε στο κάστρο Κομπούρ, το οποίο είχε παραμείνει στην ιδιοκτησία της οικογένειάς του. Ο πατέρας του, Ρενέ, ήταν ένας μοναχικός άνθρωπος, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε προς το τέλος της ζωής του ακόμη και με το εμπόριο σκλάβων. Μην έχοντας ανθρώπους γύρω του για να δημιουργήσει φιλίες, ο Σατωβριάνδος πέρασε μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας μοναχικά, κάνοντας περιπάτους στην εξοχή της Βρετάνης.
Διαθέτοντας κύρος ως μέλος μιας παλαιάς αριστοκρατικής οικογένειας, φοίτησε σε καλά σχολεία στη Ντολ, τη Ρεν και την Ντινάν, λαμβάνοντας διακρίσεις για τις επιδόσεις του. Οταν ενηλικιώθηκε, του τέθηκε το δίλημμα να επιλέξει μεταξύ μιας σταδιοδρομίας στο ναυτικό και της αφοσίωσης στην καθολική εκκλησία. Επέλεξε να καταταχθεί στον στρατό και το 1786 τοποθετήθηκε στη φρουρά του Κομπραί ως ανθυπολοχαγός. Δύο χρόνια αργότερα, έλαβε τον βαθμό του λοχαγού και μετατέθηκε στο Παρίσι, όπου βίωσε τα πρώτα στάδια της Γαλλικής Επανάστασης. Αρχικά είδε με συμπάθεια τα αιτήματα των επαναστατών. Στη συνέχεια, όμως, απογοητεύτηκε και εγκατέλειψε τη Γαλλία για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Επέστρεψε στη Γαλλία και τάχθηκε με τις δυνάμεις που πολέμησαν εναντίον της Επανάστασης. Εχοντας χάσει τον αδερφό του την περίοδο της Τρομοκρατίας και έχοντας πληγωθεί ο ίδιος στη μάχη της Τιονβίλ, αποφάσισε να εγκαταλείψει για ακόμα μία φορά τη Γαλλία ,επιλέγοντας να εγκατασταθεί στο Λονδίνο. Εκεί, έζησε για μερικά χρόνια σε κατάσταση εσχάτης ένδειας, βγάζοντας τα προς το ζην από τη διδασκαλία γαλλικών και τις μεταφράσεις βιβλίων.
Επωφελούμενος από την αμνηστία που παραχώρησε στους διαφωνούντες ο Ναπολέων, ο Σατωβριάνδος επέστρεψε στη Γαλλία το 1800. Εκεί συνέγραψε πολλά από τα έργα του, παίρνοντας έμπνευση από τις εμπειρίες του στην Αμερική. Με τα έργα του υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους του ρομαντισμού στη Γαλλία, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Εκμεταλλευόμενος τη δημοσιότητα που γνώρισε εξαιτίας της δημοσίευσης βιβλίων που υπερασπίζονταν το καθολικό δόγμα, ο Ναπολέων τον διόρισε το 1804 γραμματέα της διπλωματικής αποστολής της Γαλλίας, στο Βατικανό. Ευελπιστούσε πως με αυτόν τον τρόπο θα προσέγγιζε την καθολική εκκλησία, από την οποία η Επανάσταση είχε αποκοπεί.
Το 1806 πραγματοποίησε σειρά ταξιδιών στη Μεσόγειο, περνώντας και από την ελληνική χερσόνησο. Τότε ήταν και η πρώτη του επαφή με τους σύγχρονους Ελληνες, οι οποίοι τον εξέπληξαν. Εκτοτε δεν σταμάτησε να εκφράζει ανοιχτά τη συμπάθειά του για τους Ελληνες και τον σκοπό τους να αποκτήσουν την εθνική και πολιτική ανεξαρτησία τους.
Στις απόψεις του υπήρξε συντηρητικός, αν και ο ίδιος φαίνεται να δήλωσε πως: «Είμαι δημοκρατικός εκ φύσεως, μοναρχικός εξαιτίας της λογικής και βουρβωνικός για λόγους τιμής». Η ζωή του ήταν γεμάτη από αντιφάσεις. Παρότι παντρεμένος και πιστός στις αξίες της χριστιανικής πίστης, προτιμούσε τη συντροφιά πολλών γυναικών. Παρότι τασσόταν υπέρ της Παλινόρθωσης στην Ευρώπη, ήταν υποστηρικτής της Ελληνικής Επανάστασης και της ελευθερίας του Τύπου γενικά. Εφυγε από τη ζωή στις 4 Ιουλίου 1848, περίοδο που στην Ευρώπη ξεσπούσαν διαδοχικές επαναστάσεις.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
