Μετά τον θάνατο του Γεωργίου Β΄ στις 25 Οκτωβρίου 1760, στον θρόνο του Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας ανέβηκε ο εγγονός του, Γεώργιος Γ΄. Ο νέος βασιλιάς είχε γεννηθεί το 1738 και ήταν γιος του διαδόχου του θρόνου, πρίγκιπα της Ουαλίας Φρειδερίκου και της Αυγούστας της Σαξ-Γκότα. Ηταν ο πρώτος ηγεμόνας της δυναστείας του Αννόβερου που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε βρετανικό έδαφος, υιοθετώντας τη βρετανική κουλτούρα. Μεγαλώνοντας εξελίχθηκε σε ένα έξυπνο αλλά πολύ ντροπαλό παιδί. Από μικρή ηλικία έδειξε ενδιαφέρον για τη Χημεία, τη Φυσική, την Αστρονομία και τα Μαθηματικά. Παράλληλα, έμαθε να μιλά και να γράφει στα αγγλικά, τα γερμανικά και τα γαλλικά.
Το 1751 ο Φρειδερίκος έχασε τη ζωή του έπειτα από έναν τραυματισμό στους πνεύμονες και ο έφηβος Γεώργιος κατέστη πρώτος στη διαδοχή του παππού του, Γεωργίου Β΄. Εως τότε, ο Βρετανός ηγεμόνας δεν είχε επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ανατροφή του εγγονού του, εξαιτίας της αντιπάθειας που έτρεφε για τον γιο του, Φρειδερίκο. Η μεταξύ τους σχέση περιγράφεται στις πηγές ως τυπική έως και ψυχρή, ακόμη και μετά την ανακήρυξη του Γεωργίου ως πρίγκιπα της Ουαλίας.
Υστερα από την άνοδο του Γεωργίου Γ΄ στον θρόνο, η προσπάθεια για αναζήτηση της κατάλληλης συζύγου για εκείνον εντατικοποιήθηκε. Η βασιλομήτωρ Αυγούστα, έπειτα από ενδελεχή έρευνα μεταξύ των πριγκιπισσών των γερμανικών κρατών, βρήκε στο πρόσωπο της Σάρλοτ του Μέκλενμπουργκ-Στρέλιτς την ιδανική σύζυγο για τον Γεώργιο. Ο γάμος τους πραγματοποιήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1761, στο βασιλικό παρεκκλήσιο στο παλάτι του Αγίου Ιακώβου.
Λίγες ημέρες αργότερα, στις 22 Σεπτεμβρίου, έλαβε χώρα στο Αββαείο του Ουεστμίνστερ η στέψη του βασιλιά Γεώργιου Γ΄. Παρότι μεγαλοπρεπής, η τελετή στιγματίστηκε από μερικά λάθη που συνέβησαν στη διάρκειά της. Αρχικά, ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι, Τόμας Σέκερ, έκανε ορισμένα λάθη κατά την προσφώνηση του όρκου του βασιλιά, προκαλώντας σύγχυση στους καλεσμένους. Ακόμη, το στέμμα του Γεωργίου Γ΄ δεν ταίριαζε καλά στο κεφάλι του, με αποτέλεσμα να το κρατά στο χέρι του, καθ’ όλη τη διάρκεια της τελετής.
Παρά ταύτα, η στέψη του Γεωργίου Γ΄ ολοκληρώθηκε κανονικά σημαίνοντας την έναρξη της μακρόχρονης βασιλείας του. Στη διάρκεια των εξήντα ετών που παρέμεινε στον θρόνο, το βασίλειό του πέρασε από πολλές δοκιμασίες και πολέμους, όπως ήταν η ανεξαρτητοποίηση των αποικιών στην Αμερική, τις οποίες αναγνώρισε ως Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής το 1783 με τη συνθήκη των Παρισίων και αφετέρου οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι. Το βασίλειό του έκανε μεγάλα βήματα προόδου με τη Βιομηχανική Επανάσταση, η οποία μετάλλαξε την κοινωνική δομή και την οικονομία της χώρας. Το 1800 τα κοινοβούλια της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας ψήφισαν την Πράξη της Ενωσης και από το 1801 το Βασίλειό του μετονομάστηκε σε Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας.
Ο ίδιος πρόβαλλε την εικόνα ενός τυπικού οικογενειάρχη, ο οποίος περιβαλλόταν από τη σύζυγό του Σάρλοτ και τα δεκαπέντε παιδιά τους. Επιδεικνύοντας μικρότερο ενδιαφέρον για τις υποθέσεις του Αννόβερου σε σχέση με τους προκατόχους του ο Γεώργιος έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στη Βρετανία. Μια κληρονομική νόσος, όμως, τον οδήγησε στα όρια της παραφροσύνης στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Εφυγε από τη ζωή το 1820. Τον διαδέχτηκε ο γιος του Γεώργιος Δ΄, ο οποίος ενεργούσε ως αντιβασιλέας από το 1811.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
