Τα διάσημα Σκαθάρια πραγματοποίησαν το ντεμπούτο τους με το σινγκλ “Love me do”, το οποίο κυκλοφόρησε στις 5 Οκτωβρίου 1962. Εκτός από το ομότιτλο τραγούδι, κυκλοφόρησε επίσης το “P.S. I love you”.
Περίπου έναν μήνα νωρίτερα, στις 4 Σεπτεμβρίου 1962, ο Μπράιαν Επστάιν πλήρωσε για τους Beatles και τον νέο τους ντράμερ, Ρίνγκο Σταρ, την πτήση Λίβερπουλ-Λονδίνο για την επόμενη συνάντησή τους και την ηχογράφηση. Αφού εγκαταστάθηκαν σε ένα ξενοδοχείο στην περιοχή του Τσέλσι, έφτασαν στα στούντιο της EMI. Εστησαν τον εξοπλισμό τους στο στούντιο 3 και άρχισαν να κάνουν πρόβες για συνολικά έξι τραγούδια, συμπεριλαμβανομένων των “Please please me”, “Love me do” και ενός τραγουδιού του Μιτς Μάρεϊ, το οποίο είχε αρχικά συντεθεί για τον Ανταμ Φέιθ, με τίτλο “How do you do it?”. Ανθρωποι της δισκογραφικής επέμεναν να είναι αυτό το πρώτο σινγκλ του συγκροτήματος ελλείψει ισχυρότερου πρωτότυπου υλικού. Τελικά, όμως, επικράτησε το “Love me dο”.
Υπήρχαν έντονες φήμες ότι ο Μπράιαν Επστάιν αγόρασε 10.000 αντίτυπα του συγκεκριμένου σινγκλ για να βελτιώσει την κατάταξή του στα charts
Οταν το σινγκλ κυκλοφόρησε αρχικά στο Ηνωμένο Βασίλειο, στις 5 Οκτωβρίου 1962, έφτασε στο νούμερο 17 των charts, μια θέση που θεωρήθηκε ως μια δυνατή εμφάνιση για την πρώτη κυκλοφορία ενός συγκροτήματος της ποπ. Οι πωλήσεις του “Love me do / P.S. I love you” υπήρξαν ιδιαίτερα αυξημένες στην περιοχή του Λίβερπουλ, απ’ όπου προέρχονταν και τα Σκαθάρια. Υπήρχαν, μάλιστα, έντονες φήμες, οι οποίες, παρότι δεν είναι απίθανο να αληθεύουν, δεν έχουν όμως επιβεβαιωθεί ότι ο Μπράιαν Επστάιν αγόρασε 10.000 αντίτυπα του συγκεκριμένου σινγκλ για να βελτιώσει την κατάταξή του στα charts.
Η αρχική εκδοχή περιλαμβάνει τη φυσαρμόνικα του Τζον Λένον και το φωνητικό ντουέτο από τον ίδιο και τον Πολ ΜακΚάρτνι
Το “Love me do”, ωστόσο, δεν υπήρξε προϊόν του χρόνου κυκλοφορίας του. Το τραγούδι είχε γραφτεί αρκετά χρόνια πριν ηχογραφηθεί – πριν ακόμα από την ύπαρξη των Beatles. Η αρχική εκείνη εκδοχή περιλαμβάνει τη φυσαρμόνικα του Τζον Λένον και τα φωνητικά ντουέτο από τον ίδιο και τον Πολ ΜακΚάρτνι. Η πρώτη απόπειρα ηχογράφησης πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 1962 και περιελάμβανε τον Πιτ Μπεστ στα ντραμς. Η ηχογράφηση όμως που κυκλοφόρησε, στα πρώτα μόνο αντίγραφα του σινγκλ, ήταν αυτή της 4ης Σεπτεμβρίου με τον Ρίνγκο Σταρ. Τελικά, ούτε αυτή έμελλε να είναι η επικρατέστερη. Επτά μέρες αργότερα, το τραγούδι ηχογραφήθηκε εκ νέου με τον ντράμερ Αντι Ουάιτ. Οταν η EMI κυκλοφόρησε τον δίσκο με τις Επιτυχίες των Beatles (The Beatles’ Hits), το 1963, αποφασίστηκε ότι η έκδοση με τον Ουάιτ ήταν η καλύτερη, με αποτέλεσμα η κύρια ηχογράφηση με τα ντραμς του Ρίνγκο να καταστραφεί. Οσον αφορά δε την πρώτη ηχογράφηση με τον ντράμερ Πιτ Μπεστ, εκείνη κυκλοφόρησε επίσημα μόλις το 1995 με τη συλλογή Anthology.
Το τραγούδι κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες δύο χρόνια αργότερα από την κυκλοφορία του στο Ηνωμένο Βασίλειο, και βρέθηκε στην κορυφή του chart τραγουδιών της χώρας.
Επανακυκλοφόρησε το 1982 ως τμήμα της 20ής επετείου των Beatles από την ΕΜΙ, με αποτέλεσμα, να επανέλθει στα βρετανικά charts, φτάνοντας αυτήν τη φορά στο νούμερο 4, ενώ βρέθηκε στην κορυφή των charts στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία.
Η τελευταία φορά που το συγκεκριμένο τραγούδι κυκλοφόρησε ήταν τον Οκτώβριο του 2012, και επρόκειτο για ένα αντίγραφο περιορισμένης έκδοσης για την 50ή επέτειο του αρχικού σινγκλ.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
