Η Πορτογαλία υπήρξε η κύρια ευρωπαϊκή δύναμη που ενδιαφέρθηκε να ακολουθήσει εμπορικούς δρόμους στο εξωτερικό στα πρώιμα νεότερα χρόνια. Στα τέλη του 15ου αιώνα, όμως, η νεοσύστατη Ισπανική Αυτοκρατορία αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την αποστολή του Χριστόφορου Κολόμβου με την ελπίδα να βρει νέους εμπορικούς δρόμους, ώστε να βάλει τέλος στο μονοπώλιο της Πορτογαλίας. Μέχρι τη δεκαετία του 1480, ο Χριστόφορος Κολόμβος μαζί με τον αδελφό του Βαρθολομαίο, είχαν καταστρώσει ένα σχέδιο για να φτάσουν στις Ινδίες ταξιδεύοντας δυτικά.
Για το ταξίδι αυτό, ο Κολόμβος και το πλήρωμά του επιβιβάστηκαν σε τρία πλοία: στο “Santa María”, το οποίο ανήκε στον Juan de la Coza και βρισκόταν υπό τις άμεσες εντολές του Κολόμβου, καθώς και στο “Pinta” (Ζωγραφισμένη) και το “Niña” (Κορίτσι) –όπως ήταν τα προσωνύμιά τους–, τα οποία ήταν μικρότερα και τα κυβερνούσαν οι αδερφοί Pinzón.
Το πρωί της 3ης Αυγούστου 1492, ο Κολόμβος αναχώρησε από το Palos de la Frontera. Υστερα από διάφορες περιπέτειες –στις 6 Αυγούστου, έσπασε το πηδάλιο του “Pinta” (με την υποψία δολιοφθοράς) και αντικαταστάθηκε στα Κανάρια Νησιά–, τα πλοία έδωσαν ραντεβού στο San Sebastián de La Gomera των Κανάριων Νήσων, στις αρχές Σεπτεμβρίου. Εκεί πραγματοποιήθηκαν οι τελευταίες προετοιμασίες για το μεγάλο ταξίδι και εξασφαλίστηκαν οι απαραίτητες προμήθειες. Στις 6 Σεπτεμβρίου, τα τρία πλοία αναχώρησαν προς τα δυτικά για ένα ταξίδι διάρκειας πέντε εβδομάδων.
Στις 13 Σεπτεμβρίου, ο Κολόμβος παρατήρησε ότι η βελόνα της πυξίδας του δεν έδειχνε πλέον τον Βόρειο πολικό αστέρα. Υστερα από 29 ημέρες στη θάλασσα, στις 7 Οκτωβρίου, το πλήρωμα εντόπισε «τεράστια κοπάδια πουλιών». Τότε ο Κολόμβος αποφάσισε να προβεί σε αλλαγή πορείας για να ακολουθήσει την πτήση τους. Παρά τη συνάντηση αυτή, που προϊδέαζε για την ύπαρξη ξηράς, στις 10 Οκτωβρίου, ξέσπασε ανταρσία από ναυτικούς που επιθυμούσαν να εγκαταλείψουν το εξερευνητικό ταξίδι και να επιστρέψουν στην Ισπανία. Ο Κολόμβος κατάφερε να την αντιμετωπίσει και το ταξίδι συνεχίστηκε κανονικά.
Την επομένη, 11 Οκτωβρίου, ο Κολόμβος και το πλήρωμά του αντίκρισαν αντικείμενα που επέπλεαν στη θάλασσα, γεγονός που τους έκανε να βεβαιωθούν ότι η ξηρά βρισκόταν κοντά τους. Τις επόμενες ώρες, η παρατήρηση θα εντατικοποιούνταν. Τελικά, γύρω στις 10:00 το βράδυ, επαληθεύθηκε η επιτυχημένη παρατήρηση του ίδιου του Κολόμβου.
Το πρωί της 12ης Οκτωβρίου 1492, ο Χριστόφορος Κολόμβος περπάτησε για πρώτη φορά στο νησί που είχε αντικρίσει την προηγούμενη μέρα. Το ονόμασε Σαν Σαλβαδόρ και θεωρείται ότι πρόκειται πιθανώς για το σημερινό Σαν Σαλβαδόρ στις Μπαχάμες.
Ο Κολόμβος έγραφε, μεταξύ άλλων, στο ημερολόγιό του για τους ιθαγενείς που συνάντησε: «Πιστεύω ότι […] [μπορούν] να γίνουν καλοί και επιδέξιοι υπηρέτες, γιατί επαναλαμβάνουν πολύ γρήγορα ό,τι τους πούμε. […] [Και] πολύ εύκολα να γίνουν χριστιανοί, γιατί φαίνεται ότι δεν έχουν θρησκεία. Αν ευαρεστήσει τον Κύριό μας, θα πάρω έξι από αυτούς […] όταν θα φύγω, για να μάθουν τη γλώσσα μας».
Τους αυτόχθονες αυτούς πληθυσμούς, ο Κολόμβος τους αποκάλεσε indios (δηλαδή Ινδοί), αφού είχε την εσφαλμένη πεποίθηση ότι είχε φτάσει στις Ανατολικές Ινδίες. Εξαιτίας αυτού του λάθους, στα χρόνια της αποικιοκρατίας, τα νησιά της Καραϊβικής θα ονομάζονταν Δυτικές Ινδίες. Σε κάθε περίπτωση, χάρη στη συγκεκριμένη ανακάλυψη, οι περιοχές αυτές της Αμερικής έμελλαν να αλλάξουν για πάντα.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
