«Φίλοι μου, θα σας ζητήσω να κάνετε όσο το δυνατόν περισσότερη ησυχία. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε πλήρως ότι μόλις με πυροβόλησαν». Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε την ομιλία του στο Μιλγουόκι του Ουισκόνσιν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Θίοντορ Ρούζβελτ. Ηταν 14 Οκτωβρίου 1912 και είχε μόλις δεχθεί μια σφαίρα. Για τα επόμενα 50 λεπτά, όσο ο λεκές αίματος στο πουκάμισό του ολοένα και μεγάλωνε, ο Ρούζβελτ εκφώνησε την ομιλία του, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.
Ο Θίοντορ –ή Τέντι, όπως ήταν γνωστός– Ρούζβελτ ανήλθε στο ανώτατο αξίωμα των ΗΠΑ μετά τη δολοφονία του προέδρου Ουίλιαμ ΜακΚίνλεϊ το 1901, υπηρετώντας ως πρόεδρος για τα εναπομείναντα τριάμισι χρόνια της θητείας. Στις προεδρικές εκλογές του 1904 εξελέγη με ευκολία, ενώ το 1908 αρνήθηκε να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα, καθώς θέλησε να τηρήσει την παράδοση που καθιέρωσε ο Τζορτζ Ουάσιγκτον, σύμφωνα με την οποία κανείς δεν έπρεπε να υπηρετεί ως πρόεδρος για πάνω από δύο θητείες (παράδοση που αργότερα κατοχυρώθηκε στο αμερικανικό σύνταγμα με την 22η Τροπολογία). Μάλιστα, υποστήριξε τον υπουργό Πολέμου του, Ουίλιαμ Χάουαρντ Ταφτ, ως διάδοχό του.
Ωστόσο, μέχρι το 1912, ο Ρούζβελτ είχε απογοητευτεί από τη διοίκηση Ταφτ, η οποία, κατά την άποψή του, είχε εγκαταλείψει πολλές από τις προοδευτικές πολιτικές που είχε υποστηρίξει αρχικά. Oταν απέτυχε να κερδίσει το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών, ο Ρούζβελτ ξεκίνησε μια τρίτη υποψηφιότητα στο πλαίσιο του Προοδευτικού Κόμματος, ευρύτερα γνωστού ως Bull Moose Party (bull moose είναι η άλκη, ένα είδος ελάφου ενδημικού στην Αμερική).
Η εκστρατεία του ήταν φλογερή και συγκέντρωνε μεγάλα πλήθη σε κάθε σταθμό της. Ο Ρούζβελτ είχε πιστούς οπαδούς, αλλά η απόφασή του να θέσει υποψηφιότητα για μια τρίτη θητεία εξόργισε ορισμένους, συμπεριλαμβανομένου του Τζον Σρανκ, του ανθρώπου που θα επιχειρούσε να τον δολοφονήσει. Ο Σρανκ, ένας Βαυαρός ιδιοκτήτης μπαρ από τη Νέα Υόρκη, ακολουθούσε τον Ρούζβελτ για εβδομάδες. Πίστευε πως κανένας πρόεδρος δεν έπρεπε να υπηρετήσει τρίτη θητεία και πως η υποψηφιότητα του Ρούζβελτ αποτελούσε άμεση απειλή για το έθνος.
Το βράδυ της 14ης Οκτωβρίου, ο Ρούζβελτ διέμενε στο ξενοδοχείο Gilpatrick στο Μιλγουόκι, προετοιμαζόμενος για μια ομιλία στο Αμφιθέατρο της πόλης. Καθώς έβγαινε από το ξενοδοχείο και ανέβαινε σε ένα ακάλυπτο αυτοκίνητο για να κατευθυνθεί προς την εκδήλωση, ο Σρανκ εμφανίστηκε από το πλήθος, σήκωσε ένα περίστροφο και τον πυροβόλησε στο στήθος από κοντινή απόσταση.
Oμως η σφαίρα δεν σκότωσε τον Ρούζβελτ. Eνας συνδυασμός παραγόντων τον έσωσε εκείνο το βράδυ: η σφαίρα πέρασε πρώτα μέσα από το διπλωμένο 50σέλιδο χειρόγραφο της ομιλίας του και μια ατσάλινη θήκη γυαλιών στην εσωτερική τσέπη του πανωφοριού του πριν τον χτυπήσει. Επιβραδύνθηκε αρκετά και, αν και καρφώθηκε στο στήθος του, δεν διείσδυσε αρκετά βαθιά ώστε να αποβεί μοιραία. Ο Ρούζβελτ συνειδητοποίησε αμέσως τι είχε συμβεί, αλλά, όντας έμπειρος κυνηγός και ανατόμος, αφού διαπίστωσε ότι όταν έβηχε δεν έβγαινε αίμα –ένδειξη ότι ο πνεύμονάς του δεν είχε τραυματιστεί– αποφάσισε να συνεχίσει τα απογευματινά του σχέδια. Μέσα στο χάος, το πλήθος αναστατώθηκε και πολλοί άρχισαν να ζητούν βίαια αντίποινα κατά του Σρανκ. Σε μια πράξη χαρακτηριστικής ψυχραιμίας και συμπόνιας, ο Ρούζβελτ διέταξε το πλήθος να μη λιντσάρει τον επίδοξο δολοφόνο του, προτρέποντάς το να αφήσει τις Αρχές να χειριστεί το ζήτημα.
Παρά το σοκ του πυροβολισμού, λοιπόν, ο Ρούζβελτ επέμεινε να εκφωνήσει την προγραμματισμένη ομιλία του. Oταν έφτασε στο Αμφιθέατρο, γιατροί και βοηθοί του τον προέτρεψαν να ζητήσει ιατρική βοήθεια, αλλά ο Ρούζβελτ τους αψήφησε. Ανέβηκε στο βήμα, εμφανώς αιμόφυρτος, και απευθύνθηκε στο πλήθος με εξαιρετική ψυχραιμία: «Φίλοι μου, δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε πλήρως ότι μόλις με πυροβόλησαν», άρχισε ο Ρούζβελτ, δείχνοντας στο κοινό το ματωμένο πουκάμισό του. Πρόσθεσε με χαρακτηριστικό πνεύμα: «Αλλά χρειάζεται κάτι περισσότερο από αυτό για να σκοτώσεις ένα Bull Moose».
Ο πρώην πρόεδρος συνέχισε την ομιλία του, μιλώντας για την εκστρατεία του, το όραμά του για την Αμερική και την αναγκαιότητα προοδευτικών μεταρρυθμίσεων. Η φωνή του ήταν σταθερή, αν και κατά καιρούς δυσκολευόταν να αναπνεύσει. Το ακροατήριο έμεινε εμβρόντητο, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι παρακολουθούσε την ιστορία να γράφεται.
Μετά την ομιλία του, ο Ρούζβελτ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί εξέτασαν το τραύμα. Η σφαίρα είχε σφηνωθεί στον θωρακικό μυ, μόλις λίγα χιλιοστά από τον πνεύμονα. Δεδομένων των κινδύνων που συνεπάγεται η αφαίρεσή της, οι γιατροί αποφάσισαν να αφήσουν τη σφαίρα στη θέση της και έτσι έμεινε εκεί για το υπόλοιπο της ζωής του. Πέρασε τις επόμενες εβδομάδες αναρρώνοντας από το τραύμα, αλλά σύντομα επέστρεψε στην προεκλογική του εκστρατεία. Μάλιστα, τον καιρό που είχε διακόψει την εκστρατεία του, οι αντίπαλοί του Ουίλιαμ Χάουαρντ Ταφτ και Γούντροου Ουίλσον, συμφώνησαν να κάνουν το ίδιο σε ένδειξη σεβασμού.
Oσο για τον Τζον Σρανκ, συνελήφθη επιτόπου. Oταν ανακρίθηκε, ισχυρίστηκε ότι τον επισκέφθηκε το φάντασμα του δολοφονηθέντος προέδρου Ουίλιαμ ΜακΚίνλεϊ, παροτρύνοντάς τον να εμποδίσει τον Ρούζβελτ να θέσει υποψηφιότητα για τρίτη θητεία. Αργότερα, το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο Σρανκ ήταν παράφρων και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του σε ψυχιατρείο.
Αν και ο Ρούζβελτ επέζησε της απόπειρας δολοφονίας, η εκστρατεία του τελικά δίχασε τις ψήφους των Ρεπουμπλικανών, επιτρέποντας στον υποψήφιο των Δημοκρατικών, Γούντροου Ουίλσον, να κερδίσει τις εκλογές. Παρ’ όλα αυτά, τα γεγονότα της 14ης Οκτωβρίου 1912 εδραίωσαν την ήδη θρυλική μορφή του Ρούζβελτ.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης,
Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
