Ο επιχειρηματίας που έπλασε τη γαστρονομική ταυτότητα της Σαντορίνης και μέσα από τη «Σελήνη» του, το φημισμένο εστιατόριο που άφησε εποχή, την ανέδειξε ως γαστρονομικό προορισμό. Ο εστιάτορας που επέμεινε στην τοπικότητα και εργάστηκε υπέρ του ποιοτικού τουρισμού. Ο άνθρωπος που υπήρξε σύμβολο, πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση. Ο Χατζηγιαννάκης θα έπρεπε να διδάσκεται σε σχολές μαγειρικής και τουρισμού.
Ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης έφτασε στη Σαντορίνη με το πλοίο της γραμμής το 1973. Είχε πάει εκεί για διακοπές μαζί με τη σύντροφο του Έβελυν και μια παρέα νεαρών αρχιτεκτόνων. Η «Ανθεμόεσσα» του Αιγαίου κατάφερε και τον γοήτευσε, διοχετεύοντας στο είναι του την πύρινη ενέργεια του ηφαιστείου. Τον κράτησε εκεί για πάντα, ως μέντορα και ρομαντικό υπέρμαχο του ποιοτικού τουρισμού της. Ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης διάλεξε τη Σαντορίνη ως τόπο για να δραστηριοποιηθεί και να επιχειρήσει. Μεσοπέλαγα, στους γκρεμούς της Θήρας, έχτισε τη σχέση του με τη γαστρονομία. Και τι σχέση! Έναν γόρδιο δεσμό άλυτο, που τον έπλεξε γερά με όλες του τις δυνάμεις, που σφράγισε την καριέρα του και τον ταυτοποίησε. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, χαρακτηρίστηκε «πατριάρχης της κουζίνας του Αιγαίου».
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο
