Σάββατο απόγευμα στην Άνοιξη, σταματάμε στο πάρκινγκ ενός μικρού εμπορικού κέντρου και ψάχνουμε το μαγαζί που μας έχει φέρει μέχρι εδώ. Οι φίλοι που μας έστειλαν και επέμεναν ότι «δεν έχουμε ξαναφάει σε τέτοιο μέρος», μας είχαν προειδοποιήσει ότι «δεν θα μας γεμίσει το μάτι στην αρχή», και είναι, όντως, έτσι ακριβώς. Προσπεράσαμε το σούπερ μάρκετ και τα καταστήματα λιανικής και στο βάθος μια φθαρμένη πινακίδα μας καθοδήγησε στο Da Michele, έναν μικρό προαύλιο χώρο με μερικά μεταλλικά τραπεζοκαθίσματα, μάλλον άχαρα, που διαχωρίζονται από γυάλινα διαχωριστικά. Η υποδοχή όμως μας ξάφνιασε ευχάριστα. Μπαίνοντας στο εσωτερικό του μαγαζιού νιώσαμε ότι μεταφερθήκαμε στην Ιταλία, σε κάποια ψαγμένη επαρχιακή τρατορία. Από τα ηχεία ακουγόταν χαλαρωτική ιταλική μουσική, στους τοίχους το όμορφο ζωγραφισμένο ιταλικό τοπίο πρόσθετε «νότες» νοσταλγίας, οι πελάτες κάθονταν αραιά και συνόδευαν τις λαχταριστές μακαρονάδες με Aperol Spritz. Στη γυάλινη βιτρίνα κάθε είδους ιταλικά προϊόντα, πολλά σπάνια, από τυριά και αλλαντικά, κονσέρβες και σάλτσες, τουρσιά και ζυμαρικά μέχρι ιταλικά κρασιά και μάρκες ποτών που δεν είχα ξαναδεί.
Η Osteria Trattoria Da Michele λειτουργεί στην Άνοιξη τα τελευταία 25 χρόνια. Είναι ένα ιταλικό παντοπωλείο-εστιατόριο στα πρότυπα της ιταλικής μπακαλοταβέρνας ή οστερίας (το μέρος όπου πήγαιναν οι εργάτες μετά τη δουλειά κι έπιναν και έτρωγαν ό,τι είχε φτιάξει η μαγείρισσα).
Στο Da Michele φάγαμε αυθεντική ιταλική κουζίνα από τα χέρια του ιδιοκτήτη και σεφ Μικέλε, ο οποίος μαγειρεύει κάθε μέρα κάτι διαφορετικό και περιποιείται τους πελάτες του σαν να ήταν καλεσμένοι στο σπίτι του. «Όταν άνοιξα αυτό το μαγαζί δεν είχα καν στο μυαλό μου ότι θα γίνει εστιατόριο», λέει ο Μικέλε. «Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να βρω έναν χώρο φτηνό και άνετο για να δειγματίζω στους πελάτες μου ιταλικά προϊόντα. Προμήθευα ιταλικά εστιατόρια και ήθελα οι πελάτες να τα δοκιμάζουν πριν τα αγοράσουν. Δεν μπορούσα να το κάνω σε μια αποθήκη. Νοίκιασα αυτόν τον χώρο, έβαλα ένα τραπεζάκι και όσοι ενδιαφερόμενοι ερχόντουσαν, τους μαγείρευα και τους σέρβιρα πιάτα, που έφτιαχνα με τα προιόντα μου». Κάπως έτσι ο Μικέλε έβγαλε άδεια εστιατορίου και σιγά-σιγά άρχισε να εξυπηρετεί και κόσμο από την περιοχή. «Έρχονταν τυχαία και περαστικοί που ήθελαν να δοκιμάσουν τις συνταγές μου. Δεν είχα service και τους έδιωχνα. Μετά σκέφτηκα γιατί να μην τους εξυπηρετήσω. Στην αρχή σέρβιρα σε έναν δύο, οι ενδιαφερόμενοι αυξήθηκαν και τελικά φτάνουμε στο σήμερα, μετά από 25 χρόνια, που έχω ταΐσει ό,τι κόσμο μπορείς να φανταστείς».
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο
