«Θαρρώ πως η αγάπη για τα θαλασσινά, στη δική μου και στις άλλες οικογένειες Μικρασιατών, έχει διττή ερμηνεία. Αφενός είναι η νοστιμιά τους και αφετέρου –το κυριότερο– η ελευθερία τους να αλωνίζουν το Αιγαίο και να πηγαινοέρχονται στα παράλια, κάπως σαν ταχυδρόμοι». Ποτέ δεν ξέχασα αυτές τις προτάσεις που διάβασα καθαρογραμμένες σε ένα από τα πολλά σημειωματάρια της λουκουμοποιού Ντίνας Συκουτρή. Φλογός ο λόγος της, μου άναψε φωτιές. Πιστεύω ότι εμείς οι Συριανοί είμαστε φτιαγμένοι από ένα κράμα από μεγαλύτερα ή μικρότερα σκληρά κομμάτια προσφυγιάς, αφού άλλωστε και η ίδια η Ερμούπολη είναι χτισμένη τον 19ο αιώνα από τους πρόσφυγες της Χίου και των Ψαρών. Κι εξάλλου, όπως αναφέρεται σε ιστορικές και δημογραφικές πηγές, η Σύρος επί Μικρασιατικής Καταστροφής δέχτηκε περίπου 10.000 πρόσφυγες, εκ των οποίων αφομοίωσε περί το ένα τρίτο, δηλαδή περίπου 4.000.
«Είχα κι εγώ όπως κι εσείς μια γιαγιά Μικρασιάτισσα, τη Μαρίνα από την Ταρσό, που όμως δεν τη γνώρισα ποτέ μου», διηγούμαι στις κυρίες που πίνουμε μαζί τον καφέ μας. Βρισκόμαστε στη βεράντα του σπιτιού της ξακουστής Σμυρνιάς θεατρίνας Κυβέλης Αδριανού, ενός υπέροχου αστικού σπιτιού του 1870 στον λαβύρινθο της Ερμούπολης, περασμένου με το χρώμα του λουκουμιού, όπου φιλοξενείται επίσης το Ινστιτούτο Κυβέλη*.
Εκεί περνάει τα καλοκαίρια της η δισεγγονή της Κυβέλης και του Μήτσου Μυράτ, η Βαλεντίνη Ποταμιάνου, που ως καλή οικοδέσποινα μας κερνάει λουκούμι τριαντάφυλλο και περγαμόντο, που τα έφερε η «κυρά των λουκουμιών», η Ντίνα Συκουτρή, της ομώνυμης συριανής λουκουμοποιίας. «Μας γλύκανες πάλι, βρε Ντίνα», της λέει η γιατρός Ειρήνη Χαρδαλή, πρόεδρος του Συλλόγου Μικρασιατών Ερμούπολης, τινάζοντας το λουκούμι για να το απαλλάξει από το πέπλο ζάχαρης. «Ξέρεις, όταν ήμασταν μικροί, μαζί με τα άλλα παιδιά των λουκουμοποιών, αμέσως μόλις έσβηνε το τελευταίο καζάνι, πηγαίναμε για μπάνιο και πέφταμε να κολυμπήσουμε έτσι όπως ήμασταν, καλυμμένοι με τις ζάχαρες. Κι οι άλλοι κολυμβητές μας έλεγαν πως όταν ερχόμασταν εμείς, γλύκαινε η θάλασσα», θυμήθηκε γελώντας η Ντίνα.
Διαβάστε τη συνέχεια στο gastronomos.gr
