Θα ξεκινήσω από το γλυκό γιατί, γιατί όχι; Αυτό είδα πρώτο στο Instagram του ανακαινισμένου Lost Athens και μου τράβηξε την προσοχή. Θυμάμαι τη μανία που με είχε πιάσει την πρώτη φορά που διάβασα για το Gâteau de Crepes ή αλλιώς Mille Crepes (χίλιες κρέπες) στο “The Essential New York Times Cookbook: Classic Recipes for a New Century”. Το τελευταίο είναι μια «βίβλος» περίπου εννιακοσίων σελίδων με τις καλύτερες ή πιο χαρακτηριστικές συνταγές που έχουν δημοσιευτεί μέσα σε 150 χρόνια στη στήλη φαγητού των New York Times (btw είναι τέλειο δώρο για όποιον ενθουσιάζεται με την ιδέα ενός μενού από τον 19ο αιώνα, με ξεχασμένα χιτ των ’80s ή με την ιστορία του φαγητού γενικά). Σ’ αυτό βιβλίο η Amanda Hesser περιγράφει το γλυκό με τις «χίλιες κρέπες» (που στην πραγματικότητα είναι γύρω στις 20) σαν μια τούρτα με στρώσεις από «δαντελένιες κρέπες που διαχωρίζονται μεταξύ τους με σύννεφα από κρέμα πατισερί, αφρατεμένη με σαντιγί». Η τελευταία στρώση έχει καραμελωμένη ζάχαρη, σαν κρεμ μπρουλέ. «Το πιρούνι γλιστρά στο κομμάτι σαν φτυάρι στο φρέσκο χιόνι. Σου ‘ρχεται μια μυρωδιά από την “καπνιστή” ζάχαρη και έπειτα: στρώσεις και στρώσεις, γλυκές και μεταξένιες» περιγράφει η ίδια. Όσο για την ιστορία του γλυκού, η Hesser σημειώνει πως μια παρόμοια συνταγή με στρώσεις σαντιγί και μαρμελάδας υπάρχει στο Larousse Gastronomique του 1938, αλλά και ότι η εμφάνιση γλυκών με στρώσεις από κρέπες τοποθετείται πολύ πιο πίσω στον χρόνο.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο
