Δεν είχε ξαναζήσει η Αθήνα τέτοια εστιατορικά μεγαλεία. Φαγάδικα ανοίγουν και κλείνουν, δεκάδες κόνσεπτ, φαεινές ιδέες, ακόμα περισσότερα φαγητικά παπαγαλάκια, μόδες που έρχονται και παρέρχονται, και φυσικά οι κλασικές περιπτώσεις, οι παλιές καραβάνες που έχουν δώσει τα διαπιστευτήριά τους και μένουν ακλόνητες συγκινώντας μας γαστρονομικά και διαχρονικά. Λίγες από τις καινούριες αφίξεις στεριώνουν και εξακολουθούν να μας γαργαλάνε και να κρατάνε το ενδιαφέρον μας ζωντανό.
Ένα από τα αγαπημένα μου μαγαζιά από το ’16 που πρωτοάνοιξε, είναι σταθερά το Hams and Clams, που ειδικά από την ώρα που μετακόμισε στη Μαρίνα Ζέας μπροστά στην προκυμαία μου έχει κλέψει την καρδιά. Μου αρέσει όλο το πακέτο: όνομα, κόνσεπτ, ατμόσφαιρα, φαγητό, θέα, κρασί. Λατρεύω το σημείο όπου βρίσκεται, και προστατευμένη πίσω από τις τζαμαρίες χαζεύω τη θάλασσα και τα αστραφτερά κότερα που λαμποκοπάνε μες στη μαρίνα. Νιώθω άνετα, χαλαρώνω και βολεύομαι στην τόσο κουλ αίθουσα, που είναι καλόγουστη, κι έχει το δικό της απροσποίητο στυλ. Μου αρέσει που έχω μπροστά μου το oyster bar και την ανοιχτή κουζίνα να παρακολουθώ τα δρώμενα. Το στυλ του φαγητού είναι δε το καλύτερό μου. Όστρακα, θαλασσινά, «ακριβοί» μεζέδες και αμπιγιέ ντελικατέτσες, ένας μικρός κατάλογος με λιχούδικα πιάτα. Το φαγητό στο Hams and Clams είναι πολίτης του κόσμου, διαθέτει ωραίες αμερικανιές, surf and turf σφηνάκια και είναι μάλλον η πιο ωραία ιδέα που είχαν και υλοποίησαν οι τέσσερεις συνέταιροι: Παντελής Ζαρταλούδης, Σταύρος Καραγιάννης, Μενέλαος Νικολάου και Δημήτρης Λύσανδρος.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο
