Άσπρα, λαστιχωτά στο δάγκωμα, με μοσχοβολιά εκλεκτού μελιού και γεμάτα τραγανά αμύγδαλα, τα ωραία μαντολάτα, όπως τα ξέραμε, δεν έχουν καμία σχέση με τα αχαμνά, σαν τουβλάκια, σημερινά, που μοιάζουν να έχουν φτιαχτεί από γκριζωπό ασβέστη. Στις γιορτές ήταν στο φόρτε τους. Βλέπετε, το χειμώνα κρατάνε καλύτερα, ενώ το καλοκαίρι λιώνουν κάπως και κολλάνε λόγω ζέστης. Αυτά τα «όντως εξαίρετα πράγματα», όπως θα έλεγε ο ποιητής Καισάριος Δαπόντες του έργου «Κανών περιεκτικός πολλών εξαιρέτων πραγμάτων», φτιάχνονται από ασπράδια αυγών, μέλι, ζάχαρη και αμύγδαλα. Χρειάζεται τέχνη. Ομως, κάποια στιγμή η «επιστήμη» μάς έκανε δώρο ανίερο το συνθετικό ασπράδι και έκτοτε ρήμαξαν οι μαρέγκες, οι lemon pies και τα μαντολάτα, μαζί με όλα τα τεχνουργήματα κάποιων ζαχαροπλαστών, που υπέκυψαν στην ευκολία των υποκατάστατων. Χάλασαν οι τρισκατάρατοι τα γλυκά, δηλαδή την ευδαιμονία του ουρανίσκου μας.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο.