Αν και διαφορετικός από χώρα σε χώρα, υπάρχει πλέον επισήμως ορισμός για το τι σημαίνει για ένα κρασί ο χαρακτηρισμός «φυσικό». Αν δεν είστε εξοικειωμένοι με τον τίτλο, natural ή φυσικά λέγονται τα κρασιά που προέρχονται από χειρωνακτικό τρύγο, η διαλογή του καρπού γίνεται επίσης με το χέρι, στην καλλιέργεια δεν χρησιμοποιούνται χημικά σκευάσματα, τα σταφύλια προέρχονται συνήθως από βιοδυναμικούς ή και βιολογικούς αμπελώνες, έχουν οινοποιηθεί με λιγότερες ή καθόλου παρεμβάσεις με γηγενείς ζύμες, με ελάχιστα έως καθόλου φιλτραρίσματα και απουσία θειωδών. Η φυσική οινοποίηση είναι μια πανάρχαια διαδικασία, έτσι φτιάχνονταν τα κρασιά για αιώνες, πριν από την καθιέρωση της βιομηχανίας και της μαζικής οινοπαραγωγής, στην οποία χρειάστηκαν τεχνολογικά «εργαλεία» για να αυξηθεί ο όγκος κρασιού και να καλυφθεί η ζήτηση. Ωστόσο, σήμερα δεν είναι λίγες οι φορές που κάτω από την ετικέτα «natural» έχουμε πιει κρασιά που είναι άκομψα, δεν έχουν ελκυστικό άρωμα, εμφανίζονται «γυμνά», πλαδαρά, στοιχεία που δηλώνουν την τυχαιότητα της διαδικασίας παραγωγής τους. Ταυτόχρονα έχει συμβεί, στους περισσότερους που βρισκόμαστε ερασιτεχνικά ή επαγγελματικά κοντά στο κρασί, να γευτούμε καταπληκτικά δείγματα και από τις δύο κατηγορίες – συμβατικής παραγωγής ή φυσικής. Χωρίς να θεοποιούμε τη φυσική οινοποίηση, αλλά και χωρίς να δαιμονοποιούμε τη συμβατική, δοκιμάζουμε νέα και καλοφτιαγμένα κρασιά ήπιας παρέμβασης που αξίζει να γευτείτε, ώστε να καταλήξετε στο αν η φυσική οινοποίηση ταιριάζει στα γευστικά σας κριτήρια.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο
