Το καρναβάλι στην πόλη, και ιδιαίτερα στην Αθήνα του τέλους του 19ου αιώνα και μέχρι τα μέσα του 20ού, ήταν ταυτισμένο με τις ταβέρνες της. Μερικά από τα πιο γνωστά λογοτεχνικά κείμενα της εποχής περιγράφουν ζωντανά το κλίμα αυτών των ημερών. Συγκεντρωμένα κυρίως στο κέντρο της πόλης, φημισμένα καπηλειά, κουτούκια και ταβέρνες με υπόγεια γεμάτα «χιλιάρια» ή «κάρα» (βαρέλια χιλίων λίτρων με κρασί – έτσι βγήκε και η φράση «ήπιε ένα κάρο κρασί») γέμιζαν με μασκαρεμένους Αθηναίους κάθε κοινωνικής τάξης, που έβρισκαν την ευκαιρία, έστω για λίγες ώρες, να αφήσουν στην άκρη τον επιβεβλημένο καθωσπρεπισμό τους, να καταναλώσουν άφθονο κρασί και να τραγουδήσουν τα εποχικά βωμολοχικά «γαμοτράγουδα», και να χορέψουν μέχρι τελικής πτώσεως, να καταλύσουν τα όρια της καλής συμπεριφοράς και βέβαια να απολαύσουν πλούσια ταβερνιάρικα πιάτα. Οι κρεατομεζέδες κάθε ταβέρνας και το κρασί στα βαρέλια της ήταν απόδειξη της μαστοριάς του κάπελα και της μερακλίδικης τέχνης του.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο.
