H συνταγή που παραθέτουμε εδώ, από τις μοναχές της Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου, Τρίκορφου Φωκίδας, αποτελεί αληθινή πρωτοτυπία.
Η λαγάνα κανονικά είναι ένας άζυμος άρτος, όπερ σημαίνει χωρίς μαγιά και προζύμι. Υπάρχει λόγος γι’ αυτή την απουσία. Πρώτον, τα φαγητά της Καθαράς Δευτέρας μας προετοιμάζουν για μια περίοδο νηστείας, γι’ αυτό και δεν πρέπει να απαιτούν ιδιαίτερη προετοιμασία. Και, δεύτερον, το προζύμι και η μαγιά συμβολίζουν την αναγέννηση και την αναπαραγωγή, που δεν συνάδουν με την αυστηρότητα του σαρανταήμερου. Όμως από παλιά οι νοικοκυρές συνήθιζαν να υποβοηθούν τη ζύμη με λίγη μαγιά ή προζύμι, κι έτσι ακόμα και στο παραδοσιακό συνταγολόγιο είναι λίγες οι πραγματικά άζυμες λαγάνες. Γι’ αυτό και η συνταγή που παραθέτουμε εδώ, από τις μοναχές της Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου, Τρίκορφου Φωκίδας, αποτελεί αληθινή πρωτοτυπία. Εθιμοτυπικά, η λαγάνα ζυμώνεται και ψήνεται αμέσως μετά. Μπορούμε να τη φτιάξουμε κι εμείς έτσι, όμως είναι προτιμότερο να την ετοιμάσουμε από το προηγούμενο βράδυ και, αφού τη ζυμώσουμε και την πλάσουμε, να την αφήσουμε περίπου 8 ώρες να ξεκουραστεί, να ωριμάσει και να αφρατέψει ελαφρώς. Το επόμενο πρωί, την ψήνουμε και θα την έχουμε έτοιμη, ζεστή και τραγανή. Δεν θα είναι αφράτη, αλλά σαν επίπεδο πιτάκι.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο.
