Η υπερβολική γλυκύτητά τους ήταν ένας από τους λόγους που τα λικέρ έπαψαν να είναι στη μόδα τις προηγούμενες δεκαετίες. Ωστόσο, με την αλλαγή της χιλιετίας και την καθιέρωση στα εστιατόρια της συνήθειας το δείπνο να κλείνει με ένα κερασμένο σφηνάκι λικέρ, αυτά έγιναν ξανά της μόδας και τα τελευταία χρόνια πολλές νοικοκυρές επιδίδονται στην παρασκευή τους. Τα φτιάχνουμε όταν τα φρούτα είναι στην εποχή τους, διαλέγοντας με προσοχή τα πιο αρωματικά, ώριμα αλλά γερά. Παρότι στους περισσότερους είναι οικεία η εικόνα παρατεταγμένων μπουκαλιών που λιάζονται κατακαλόκαιρο στην ταράτσα και αφήνουν το πόστο τους μόνο αφού το φθινόπωρο μπει για τα καλά, πολλά λικέρ χρειάζεται να μείνουν για να ωριμάσουν σε σκιερό και δροσερό μέρος.
Τα συστατικά
Το αλκοόλ: Τα περισσότερα λικέρ γίνονται με κονιάκ ή τσίπουρο ή οινόπνευμα. Αν η συνταγή μάς αφήνει περιθώριο να χρησιμοποιήσουμε όποιο απόσταγμα θέλουμε, μπορούμε να επιλέξουμε: τζιν, ρούμι, τεκίλα ή και ούζο, αν δεν μας πειράζει ο ιδιαίτερος αρωματικός χαρακτήρας που θα αποκτήσει εξαιτίας του το λικέρ μας. Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι, όσο πιο καλής ποιότητας είναι το απόσταγμα που έχουμε, τόσο καλύτερο θα βγει το λικέρ μας.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο.
