Από τη Δραπετσώνα και τα Καμίνια μέχρι τη Δράμα, συναντάμε τρεις επίμονους χαλβαδοποιούς που ζυμώνουν χαλβά με γερά μπράτσα και καλά υλικά, και κερδίζουν επάξια το Βραβείο Ποιότητας Γαστρονόμου για το νόστιμο και ποιοτικό αποτέλεσμα. Οι χαλβάδες τους είναι μαστιχωτοί, με τις ίνες τους, και με έντονη γεύση καλοκαβουρδισμένου σουσαμιού.
Χαλβάς Δραπετσώνας: Ζυμώνεται στο χέρι από το 1924
Η χαλβαδοποιία Κοσμίδη – Γαβρίλη ιδρύθηκε το 1924 και ο κ. Γαβρίλης είναι ο τελευταίος μάστορας από τους πολλούς που υπήρχαν κάποτε στη Δραπετσώνα. Μέσα στα χρόνια λειτουργίας της εταιρείας έχουν αλλάξει πολλά, αλλά ο χαλβάς παραμένει το λατρευτικό αντικείμενο.
Παρακολουθούμε δυο άντρες να αναδεύουν με τα χέρια τον χαλβά σε ένα στρογγυλό, μπακιρένιο δοχείο, το πασίμι. Οι κινήσεις τους αργές και απολύτως συντονισμένες. Ο ένας όρθιος κρατά μια κανάτα γεμάτη ταχίνι και πασπαλίζει την κατάλευκη καραμέλα. Ο δεύτερος έχει γείρει ολόκληρος μέσα στο πασίμι και πλάθει το υλικό σαν να κανακεύει μωρό. Πρόκειται για μια επίπονη διαδικασία, γιατί οι θερμοκρασίες είναι γύρω στους 80° C και η σωματική προσπάθεια μεγάλη, δεδομένου ότι στο ζύμωμα 50 – 60 κιλών χαλβά που χωράει το πασίμι συμμετέχει όλο το σώμα.
Ο κ. Γαβρίλης δεν σκοπεύει να στραφεί στη βιομηχανική παραγωγή. «Αν έπαιρνα μηχάνημα για το ζύμωμα θα είχα πολύ μεγαλύτερες ποσότητες, αλλά θα άλλαζε η ποιότητα του χαλβά, γιατί θα έσπαγαν οι ίνες που κάνει όταν τον πλάθεις με το χέρι και θα χανόταν η διακριτή γεύση του», λέει και καταλήγει: «Υπάρχει όριο στο πόσο μπορεί να μεγαλώσει η επιχείρηση διασφαλίζοντας παράλληλα την ποιότητα και εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να το ξεπεράσω».
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο
