Στο πατρικό σπίτι των Καλλίδηδων τρώγανε μαγειρίτσα κάθε Πέμπτη όλο τον χρόνο. Τα πασχαλιάτικα τραπέζια τους ήταν κι αυτά πληθωρικά, καθηλωτικά. Στρώνανε, λέει, τραπέζια για 50 άτομα και βάλε, στήνανε γλέντια τρικούβερτα στην εξοχή. Και στην καθημερινότητά του ο sui generis μάγειρας δεν ησυχάζει, τραπεζώνει κόσμο τρεις και τέσσερις φορές τον μήνα. Ο Βασίλης είναι ένας οικοδεσπότης θιασάρχης. Χωρίς πολύ κόπο και επιτήδευση, στήνει υπέροχα, θεατράλε σκηνικά, όπου το φαγητό και οι άνθρωποι είναι οι πρωταγωνιστές. Λειτουργεί εκτός πλαισίων και δίχως να τον πολυκόφτει να μείνει πιστός στην περίσταση ή σε δήθεν καθωσπρεπισμούς, αφού στο κάτω κάτω της γραφής δεν έχει τίποτα να αποδείξει και σε κανέναν. Σε μια τέτοια λογική διοργανώθηκε και το φετινό πασχαλιάτικο τραπέζι στο οποίο ήμασταν προσκεκλημένοι.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο.
