Η πληθυσμιακή ιστορία του Έβρου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Το 1919 υπογράφεται η Συνθήκη του Νεϊγύ, με συμβαλλόμενα μέρη τη Βουλγαρία και τους νικητές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, σύμφωνα με την οποία η Βουλγαρία παραιτήθηκε από τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της λεγόμενης τότε «Δυτικής Θράκης» υπέρ των Συμμάχων.
Τελικά, τα δικαιώματα αυτά παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με τη Συνθήκη των Σεβρών, το 1920, συμπεριλαμβανομένης της ευρύτερης περιοχής της Αδριανούπολης, η οποία τότε περιλάμβανε σημαντικό τμήμα του Βόρειου Έβρου. Άλλωστε, το μεγαλύτερο τμήμα της Ανατολικής Θράκης περιήλθε τότε στην Ελλάδα. Τα τελικά σύνορα της χώρας με την Τουρκία στην περιοχή του Έβρου ορίστηκαν από τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923) μετά τον ατυχή για την Ελλάδα Ελληνοτουρκικό Πόλεμο, η δε περιοχή της Αδριανούπολης είναι το μόνο σημείο στο οποίο η Τουρκία εκτείνεται δυτικά του Έβρου ποταμού σήμερα.
Τα ταραγμένα χρόνια
Τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα ήταν πολύ δύσκολα για τους ανθρώπους που βίωσαν τους πολέμους, τους εθνικούς ανταγωνισμούς, τις συγκρούσεις, τις εδαφικές διευθετήσεις μεταξύ κρατών, τις πολιτικές ανακατατάξεις, τους κοινωνικο-οικονομικούς μετασχηματισμούς.
Διαβάστε τη συνέχεια στο gastronomos.gr
