Ίσως να μην υπάρχει άλλη κουζίνα που να είναι τόσο αγαπητή και ταυτόχρονα τόσο παρεξηγημένη. Μέχρι πριν λίγα χρόνια αυτά που κατά κύριο λόγο πρόσφεραν τα μεξικάνικα της Αθήνας ήταν νάτσος, φαχίτας και μπουρίτος. Το tex mex, η κουζίνα που προέκυψε από το μπόλιασμα των γαστρονομικών συνηθειών των Τεξανών με αυτή των Μεξικανών γειτόνων τους, στα μέρη μας, και όχι μόνο, συχνά βαφτίζεται μεξικάνικη δημιουργώντας μια διαστρεβλωμένη και λειψή εικόνα του τι σημαίνει μεξικάνικο φαγητό.
Οι εντάσεις, η πάντα παρούσα γεύση του καλαμποκιού, τα ζουμερά σιγομαγειρεμένα κρέατα, οι δεκάδες διαφορετικές πιπεριές τσίλι που έχουν πολλά περισσότερα να δώσουν από απλή κάψα, η φρεσκάδα, η βαθιά νοστιμιά συχνά χάνονται στη «μετάφραση». Παρόλα αυτά, τον τελευταίο καιρό αρχίζουμε να βλέπουμε αξιόλογες προσπάθειες στην πόλη. Μια τακερία στο κέντρο της Αθήνας για παράδειγμα που φτιάχνει καθημερινά τορτίγιες από το μηδέν. Ή ένα εστιατόριο που συστήνει το mole, τη salsa macha και τις carnitas μέσα από το μενού του.
Ορισμένα αθηναϊκά μπαρ εντρυφούν στην τεκίλα και το μεσκάλ φέρνοντας και εκείνα με τον τρόπο τους την παράδοση και τις γεύσεις του Μεξικού πιο κοντά μας ενώ με λίγο ψάξιμο βρίσκει κανείς και παντοπωλεία που εμπορεύονται δυσεύρετα υλικά – από αποξηραμένες πιπεριές μέχρι βρώσιμους κάκτους και Tajin.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο.
