«Κορίτσια, ελάτε να καθίσετε στο τραπέζι μας να πιείτε μια τσικουδιά!» Η παρέα που μας προσκάλεσε ήταν μεγάλη, καθόταν στο μακρύ τραπέζι της αυλής του καφενείου, απέναντι από το γωνιακό δικό μας τραπεζάκι, και είχε ήδη ξεκινήσει να παραγγέλνει τους μεζέδες της: γεμιστά με ανθούς και ντολμαδάκια, χοιρινό της κατσαρόλας, παϊδάκια στο τηγάνι, τηγανητές πατάτες.
Είχε μπροστά της δηλαδή τις φημισμένες συνταγές του Μπολάνη, ιδιαίτερα τα κρεατικά, που είναι τα πιο εμβληματικά του πιάτα, γνωστά στους μερακλήδες των πέριξ. Ανάμεσα στους άνδρες που ήδη τσούγκριζαν τα ποτήρια τους, ένας νεαρός μελισσοκόμος, ο Μανώλης Νιωτάκης, που φορεί περήφανος τα στιβάνια του, ο τυροκόμος Νίκος Κακαουνάκης, ο παπα-Στυλιανός και ο γνωστός μας τυροκόμος Μανούσος Τσιτσιρίδης, όλοι προσωπικοί φίλοι του καφετζή και της γυναίκας του και προμηθευτές των προϊόντων τους.
«Καλό σημάδι», σκέφτηκα και μαζί με τη Χριστίνα Γεωργιάδου, τη φωτογράφο και συνοδοιπόρο στο ταξίδι στην Κρήτη, φέραμε τις καρέκλες μας στο τραπέζι της παρέας. Ο Μανώλης ο μελισσοκόμος νερώνει το κρασί του, «όπως οι αρχαίοι», λέει και συμπληρώνει: «Τους μήνες που δεν έχει ρο, βάζεις στο κρασί νερό».
Διαβάστε τη συνέχεια στο gastronomos.gr
