Είναι αναμφισβήτητα το φρούτο που συνδέεται με τον Αύγουστο και προετοιμάζει για το τέλος του καλοκαιριού. Σύκα! Βασιλικά ή μαύρα, σμυρναίικα ή κουμιώτικα, της Λέσβου και της Καλαμάτας, μα κυρίως τα υπέροχα αρχέγονα σύκα της Αττικής. Καρπός μυθικός και συμβολικός, μα κυρίως νόστιμος και θρεπτικός. Οι τρεις συκιές στον αμπελώνα της Εύβοιας με προκαλούν κάθε καλοκαίρι με την αφθονία των καρπών τους. Μαύρα και βασιλικά και μια μεγάλη, τεράστια συκιά που κοντεύει να γίνει άγρια και δίνει κάτι μικρά πεισματάρικα συκαρέλια.
Με την πεθερά μου κάναμε πάντα μαρμελάδες. Αλλά πόσες μαρμελάδες να φας; Κάποια στιγμή άρχισα να φτιάχνω γλυκοκαφτερά τσάτνι, για να συνοδεύουν τις πρωτεϊνούχες ψησταριές. Έτσι μπήκα στον θαυμαστό κόσμο του σύκου ως συνοδευτικού κρασιού! Αρχίζοντας από σκέτα, κομμένα στα δύο φρέσκα σύκα με άφθονο φρεσκοτριμένο πιπέρι και αφρώδη ξηρά κρασιά πριν από χρόνια, σιγά σιγά κατάλαβα ότι τα σύκα είναι ένας γαστρονομικός θησαυρός κρεμασμένος στο δέντρο της αυλής μου, ένας θησαυρός τόσο φιλικός με το κρασί που ούτε το φανταζόμουν!
Διαβάστε τη συνέχεια στο gastronomos.gr
