Αν έμενα στο Ηράκλειο τις Κυριακές θα ήμουν από τους πρώτους που θα εξέδραμαν στις ωραίες εξοχές και θα έκαναν συναναστροφές του παλιού καιρού. Στη Γέργερη, στον Ζαρό, στις Αρχάνες, στη Νύβριτο, αλλά και πιο νότια, σε μικρά και μεγάλα χωριά του Νομού Ηρακλείου, στην πράσινη ενδοχώρα και στις ζαφειρένιες ακτές του Λιβυκού. Τη μέρα που κινήσαμε από το Ηράκλειο με προορισμό τον Νότο, κάναμε μια μεγάλη στάση στη Νύβριτο, που βρίσκεται στα 500 μέτρα υψόμετρο, στις ρίζες του βουνού Αμπελάκια, και που όπως το λέει η μαντινάδα είναι: «ωσάν τη Νύβριτο χωρίο, δεν το πιστεύω να ’ναι, μέσα στα άνθη βρίσκεται και στο βουνό κοντά ’ναι».
Λιγότερο από μία ώρα οδήγηση, γύρω στα 40 χιλιόμετρα από τη μεγάλη πόλη, μας πήρε για να φτάσουμε στο χωριό των 180 κατοίκων, σε ένα ξέφωτο από πεύκα, ελαιόδεντρα, φασκομηλιές και πολλών λογιών άλλα βοτάνια. Τουλάχιστον οι μισοί από τους καταγεγραμμένους μόνιμους κατοίκους του χωριού το έχουν δίπορτο.
Κάποιες μέρες μένουν στο Ηράκλειο και κυρίως τα Παρασκευοσαββατοκύριακα επιστρέφουν στο χωριό για δουλειές ή για ξεκούραση. Όλοι εκεί ξέρουν τον Δημήτρη Τσακαλάκη και το πάθος που έχει για τα βότανα. Ένας άνθρωπος λιγόλογος, ταγμένος στις ωραίες μυρωδιές τους, από παλιά συνέλεγε άγρια βότανα απ’ τα βουνά και τα λαγκάδια της περιοχής κι αργότερα φύτεψε και τις δικές του καλλιέργειες. Ξέρει και τα μαζεύει σωστά τα μυρωδικά, να μη χαλάει το φυτό, κι ύστερα τα ξεραίνει πολύ προσεκτικά, με νοιάξιμο για να κρατάνε τις μυρωδιές και το φωτεινό τους χρώμα. «Στο παρελθόν όλο το χωριό μάζευε βότανα. Έχει πολλά και δυνατά μυρωδικά ο τόπος μας και το καλύτερο φασκόμηλο του κόσμου όλου. Οι ταράτσες του χωριού τα παλιά χρόνια ήταν γεμάτες φασκόμηλα, απλωμένα στον ήλιο να στεγνώσουν. Κι ύστερα τα φορτηγά στην αγορά του Ηρακλείου παίρνανε σειρά και κάνανε ουρές ολόκληρες για να ξεφορτώσουν».
Διαβάστε τη συνέχεια στο gastronomos.gr
