Τα Καμίνια στα χρόνια της Κατοχής ήταν μια λαϊκή φτωχογειτονιά όπου το ΕΑΜ είχε δύναμη και κρατούσε ψηλά το φρόνημα. Οι κάτοικοι ήταν κατά βάση εργάτες στις πρώτες βιομηχανίες του Πειραιά, όπως στο σαπωνοποιείο του Παπουτσάνη και στην Κλωστοϋφαντουργία Ρετσίνα, αλλά και τορναδόροι, τεχνίτες και μηχανικοί στα πέριξ του λιμανιού.
Ο Κώστας Λάμπρου, που διατηρούσε μια μπακαλοταβέρνα λίγα στενά πάνω από την Πειραιώς, στον συμμαχικό βομβαρδισμό του 1944 την είδε να γκρεμίζεται, του έπεσε κυριολεκτικά το ταβάνι στο κεφάλι, όμως δεν το έβαλε κάτω. Μέχρι την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων, τον Οκτώβρη, μαζί με τη γυναίκα του Μαρία την είχαν κιόλας ξαναστήσει.
Το μαγαζί ήταν χωρισμένο, από τη μια ταβέρνα κι από την άλλη μπακάλικο. Πουλούσε κάρβουνα, τα απαραίτητα για το σπίτι και φυσικά κρασί, Ρετσίνα που έφτιαχναν στο κελάρι.
Διαβάστε τη συνέχεια στο gastronomos.gr
