Φτιάχνει ο καιρός, γεμίζουν ανθάκια οι οι νεραντζιές, μυρίζουν μ΄ αυτή τη μυρωδιά που όποιος μένει στην Αθήνα την ξέρει καλά, την περιμένει, κάνει το καλοκαίρι να δείχνει πιο κοντά. Έξω θέλουμε να κάτσουμε αυτό το Σαββατοκύριακο. Να ρουφήξουμε λίγο ήλιο. Να πιούμε ένα τσίπουρο ή ένα ποτήρι κρασί, να τσιμπήσουμε κάτι ή να φάμε κάτι παραπάνω σε μικρά αστικά ξέφωτα ανάμεσα στις πολυκατοικίες και κτίρια γραφείων του κέντρου της πόλης και των πέριξ, σε παρκάκια, σε πεζόδρομους και πρασιές. Σ’ αυτά τα μαγαζιά λέμε να πάμε.
Μια θέση στη Δεξαμενή
Πηγαίνετε νωρίς για να έχετε ελπίδα να βρείτε θέση, ειδικά αν είναι Σαββατοκύριακο. Με το που βγαίνει ο ήλιος στο κέντρο πολλοί είναι εκείνοι που σκέφτονται αυτόματα άραγμα και μεζέδες στο καφενείο της Δεξαμενής, το οποίο λειτουργεί από το 1905. Παρά την πολυκοσμία, αυτός ο κατηφορικός πεζόδρομος που μαζεύει φως τις περισσότερες ώρες της ημέρας έχει τη χάρη του. Το φαγητό δεν διεκδικεί δάφνες, είναι όμως τίμιο και οικονομικό. Με τη μπίρα θα πάρετε πατάτες με αυγά, ντάκο, ψητό χαλούμι, οσπριοσαλάτα και τα εκείνα τα νόστιμα μίνι μπιφτεκάκια για τα οποία φημίζονται. Γ.Π.
Πλ. Δεξαμενής, Κολωνάκι, Τ/210-72.24.609
Dopios: Μεζέδες αλά Πέσκιας στον πεζόδρομο
Ταραμοσαλάτα με κράκερ γαρίδας, ωραία ρεγκοσαλάτα και τραγανό σταμναγκάθι με γιαπωνέζικο λαδολέμονο, μπαρμπούνι με σάλτσα σαβόρο, χταπόδι με σάλτσα μπουρδέτο, μερακλίδικα γλυκάδια με καυτερούτσικη σάλτσα από πιπεριές κέρατο… Στο Dopios ο Χριστόφορος Πέσκιας κρύβει μικρές εκπλήξεις σε καθετί που φτάνει στο τραπέζι, παίζοντας με τις γεύσεις και τα υλικά, και δίπλα στα σταθερά χιτ όλο και κάποιο νέο πιάτο εμφανίζει. Τώρα τελευταία έχει προσθέσει στο μενού ένα τηγανόψωμο με προζύμι και φέτα που θέλουμε να το δοκιμάσουμε, οπότε ένα ραντεβού στο μοντέρνο μεζεδοπωλείο στον δημοφιλή πεζόδρομο του κέντρου, με το βυζαντινό εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων και το πλατάνι απέναντι, είναι στα άμεσα πλάνα. Α.Σ.
Σκουλενίου 1, Τ/210-33.10.049
Ρίνι: Στην αυλή, δίπλα στα νεοκλασικά και τις πολυκατοικίες
Το μικρό φιλόξενο καφέ και γαστρομαγειρείο –σχεδόν κρυμμένο σε ένα μικρό δρομάκι δίπλα στο αρχαιολογικό μουσείο– τπ άνοιξε η Μαρίνα Χρονά. Γύρω έχει νεοκλασικά και πολυκατοικίες και είναι σαν ένα καταφύγιο στην αφιλόξενη πόλη. Η Μαρίνα έχει μεγάλη αγάπη για τα προϊόντα μικρών Ελλήνων παραγωγών και τα ψάχνει πολύ. Της αρέσει να εμπνέεται από το ίδιο το υλικό, την εποχή, τις γεύσεις της ελληνικής παράδοσης και από τα μέρη που επισκέπτεται. Το ραγού από κιμά κόκορα, με ζυμαρικό κοχύλια και γραβιέρα Σύρου, είναι ένα πιάτο ημέρας πολύ νόστιμο. Σιγομαγειρεύουν τον κιμά για αρκετή ώρα με βούτυρο, μπαχάρια, κανέλλες, γαρίφαλα και άλλα αρωματικά. Τα λαζάνια φούρνου με μελιτζάνα, ντομάτα, βασιλικό και στρατσιατέλα είναι comfort και πολύ χορταστικά. Έχει και άλλα ωραία στο μενού, που αλλάζουν συχνά ανάλογα με τα προϊόντα που βρίσκει στην αγορά. Το best seller της είναι το σιγομαγειρεμένο κατσικάκι με πλιγούρι. Το μαγαζί ανοίγει από νωρίς πρωί για καφέ που τον παίρνουν από το Underdog και κάποια πολύ νόστιμα πιάτα για brunch. Ιδίως η σαξούκα και το τοστ με μουχαμάρα είναι τοπ. Μ.Π.
Ρεθύμνου 8, Αθήνα, Τ/ 210-88.36.781
Ραντεβού στις «έξω» Σεϋχέλλες
Κάνουν ομολογουμένως μεγάλο σουξέ οι Σεϋχέλλες, που πριν από λίγους μήνες πέρασαν στα χέρια του Φώτη Φωτεινόγλου (στη δική του περίπτωση ξαναπέρασαν), του Κλεομένη Ζουρνατζή και του Γιάννη Μαρκαδάκη. Θέλει οπωσδήποτε κράτηση για να βρεθούν μπροστά σου οι ωραίες λεπτές και μυρωδάτες χορτόπιτες με φύλλο γιουφκά, που ψήνονται στη σχάρα, τα νόστιμα χορόζια (φασόλια) Δομοκού με το ψητό θράψαλο, τα γλυκοφάγωτα σουγάνια με τη βοδινή ουρά και τα γλυκά μπαχαρικά, οι γνώριμες από τα παλιά παπαρδέλες με καβουρμά –που τώρα τον φτιάχνουν οι ίδιοι από βοδινό και λίγο πρόβειο κρέας– και γαλοτύρι και όσα άλλα βγαίνουν από την ανοιχτή κουζίνα. Με τον καιρό να ανοίγει, τα τραπέζια στον πεζόδρομο της Ακαδήμου, που και τις κρύες μέρες γέμιζαν (βοηθούσαν κι οι σόμπες πάνω από τα παράθυρα) σε καθημερινή βάση, γίνονται ανάρπαστα, αλλά μια που όπου να ‘ναι θα στήσουν κι άλλα απέναντι, στην πλατεία Αυδή, το εξελιγμένο λαϊκο-γκουρμέ σενάριο θα έχει έξτρα χώρο να απλώσει τα πιάτα και τους φίλους του. A.Σ.
Κεραμεικού 49, Πλατεία Αυδή, Μεταξουργείο, Τ/ 211-18.34.789
Heteroclito: Λίγο κρασί, λίγο (λαο)θάλασσα κ.τ.λ. κ.τ.λ.
Από τη μία η λαοθάλασσα της Ερμού, από την άλλη η πλατεία της Μητρόπολης. Και στη μέση η προνομιακή γωνία του Ετερόκλητου, με τα τραπεζάκια που απλώνονται στη συμβολή των οδών Πετράκη και Φωκίωνος. Στο, κλασικό πλέον, wine bar χαζεύουμε το πέρα δώθε του κόσμου και δοκιμάζουμε γηγενείς και σπάνιες ντόπιες ποικιλίες, μικρότερα και λιγότερο γνωστά οινοποιεία και αρκετά βιοδυναμικά κρασιά. Για τσιμπολόγημα έχουν συμπαθητικά πλατό με ελληνικά τυριά και αλλαντικά. Γ.Π.
Φωκίωνος 2 & Πετράκη 30, Σύνταγμα, Τ/210-32.39.406
Κυριακή μεσημέρι στον Βλάσση
Τον χειμώνα, η σάλα του μαγαζιού με τα λευκοστρωμένα τραπέζια και τις αφίσες τέχνης που καλύπτουν τους τοίχους μέχρι πάνω, έχει την αίσθηση καταφυγίου. Το έμπειρο σέρβις και το σταθερά καλοφτιαγμένο φαγητό ενισχύουν το ίδιο αίσθημα. Και εκείνες τις φορές όμως που λιγουρευόμαστε ήλιο, ο Βλάσσης δεν απογοητεύει. Πιάνουμε θέση τραπεζάκια του πεζοδρομίου και απολαμβάνουμε την παρέλαση από «κυριακάτικες» σπεσιαλιτέ: από τους περίφημους λαχανοντολμάδες, το αρνί γκιούλμπασι και το φρυγαδέλι μέχρι τα επικά λαδερά του. Γ.Π.
Μαιάνδρου 15, Ιλίσια, Τ/210-72.56.335
ΦΙΤΑ: Νέα πιάτα σε μια γνώριμη γωνιά του Νέου Κόσμου
Άμα πιάσεις ένα από τα τραπέζια δίπλα στα φυτά της μικρής πρασιάς, και φουλ κόσμο να έχει τριγύρω κάποιο εσωτερικό κουμπί γυρνάει αυτόματα στο ρελαντί. Ένα κομμάτι του έξω χώρου του μαγαζιού είναι ακόμη κλεισμένο για τον χειμώνα, αλλά ήδη στο άλλο μισό, το ασκέπαστο, ρουφάς ήλιο έχοντας απλωμένα μπροστά σου τα πιάτα του Δημήτρη Δημητριάδη, που ανέλαβε πριν από λίγο καιρό την κουζίνα: μπάφα ταρτάρ, με ζωμό από γεμιστά και τσίλι, ασυνήθιστους γίγαντες με σάλτσα γραβιέρας και βασιλικό, λουκάνικο κόκορα με πουρέ σελινόριζας και κρεμμυδάκια στιφάδο, βαθιά νόστιμο κατσίκι φρικασέ με ασκολύμπρους, καυκαλήθρες και μυρώνια, που είναι ό,τι πρέπει για μεσημέρι Κυριακής… Πάρε οπωσδήποτε τις λαοφιλείς τηγανητές πατάτες, είναι πάντα λεπτές-λεπτές και άκρως εθιστικές, και τη λαδένια που φτιάχνει ο σεφ με ξινόχοντρο – ξινούτσικη, με χωριάτικη γεύση. Α.Σ.
Ντουρμ 1 & Κασομούλη 6, Νέος Κόσμος, Τ/211-41.48.624
Αορίτης: Μεσημέρι κρητικό
Τις δυο τρεις φορές που έχω πάει στο κρητικό των Ιλισίων έχω καθίσει μέσα, απέναντι από ασπρόμαυρες φωτογραφίες με τοπία και ανθρώπους της Κρήτης, μπακίρια, ένα ρακοκάζανο που έχουν βάλει σε μια γωνιά. Αλλά με τον καιρό καλό, τα πολύ νόστιμα, κρεατένια λουκάνικα, το πιλάφι, το αντικριστό που ψήνεται στη φωτιά με τα ξύλα μόνο με αλάτι, το τηγανητό κουνέλι με τον μαρουβά κι ό,τι άλλο φτιάξουν βγαίνουν κι έξω, στα τραπεζάκια στη Μαιάνδρου. Τούτος ο Αορίτης (βουνήσιος δηλαδή, στην ιδιόλεκτο της μεγαλονήσου) βουνό δε βλέπει, αλλά το παρκάκι που τον χωρίζει από τη Μιχαλακοπούλου την κάνει τη δουλειά. Παίρνεις μια μικρή δόση πράσινου, εκεί στο χαλαρό, ήσυχο πεζοδρομάκι την ώρα που μοιράζεσαι με τους ομοτράπεζούς σου κρητικούς μεζέδες, ρακή εμφιαλωμένη και κρασιά από τον κρητικό αμπελώνα – στη συλλογή του το εστιατόριο έχει αρκετά. A.Σ.
Μαιάνδρου 15, Ιλίσια, Τ/210-72.55.699
Το Στέκι του Ηλία: Παϊδάκια στον ήλιο
Περατζάδα, λιακάδα και παϊδάκι. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Μετά τις βόλτες στο κέντρο συχνά θα καταλήξουμε στο Στέκι του Ηλία – στην πραγματικότητα είναι δύο μαγαζιά, πάνω στον ίδιο δρόμο, με διαφορά λίγων μέτρων, τα οποία τρέχει η ίδια οικογένεια. Τα προσφερόμενα είναι λίγα και απλά: ωραία αρνίσια παϊδάκια, πατάτες κομμένες στο χέρι, τραγανά κολοκυθάκια, χόρτα κ.ο.κ. δίνοντας μια εύκολη και αξιόπιστη λύση στο ερώτημα «πού τρώμε καλά και οικονομικά στο κέντρο». Γ.Π.
Επταχάλκου 5, Θησείο, Τ/ 210- 34.58.052 & Θεσσαλονίκης 7, Θησείο, Τ/ 210-34.22.407
Caprus: Σάντουιτς φυσικά κρασιά και craft μπίρες στην Κυψέλη
Δύο το μεσημέρι δεν πέφτει καρφίτσα στο μικρό, συνοικιακό σαντουϊτσάδικο της Κυψέλης. Είναι ωραία εκεί αυτή την ώρα. Δεκάδες ζουμερά σάντουιτς και ζεστά μπέργκερ βγαίνουν από την κουζίνα. Οι παρέες απολαμβάνουν λαχταριστές μπουκιές και ανοίγουν μπουκάλια με κρασί. Κρασί σε κολονάτο ποτήρι και σάντουιτς με το χέρι: αυτό είναι το Caprus. Πληθωρικά σάντουιτς, με ποιοτικό ψωμί, ζεστό κρέας και premium υλικά, να θυμάται ο άλλος μια ωραία γεύση. Το πιο δημοφιλές σάντουιτς είναι αυτό με το παστράμι από μοσχαρίσιο στήθος, που μπαίνει σε άλμη για 8 μέρες και μετά ψήνεται στον φούρνο. Έχει μαλακή φοκάτσια –τα ψωμιά είναι ειδική παραγγελία από αθηναϊκούς φούρνους– με λιωμένο τυρί emmental, καραμελωμένα κρεμμύδια, σπανάκι και γλυκοπικάντικη χειροποίητη μουστάρδα. Στο μενού βρίσκεις και ελληνικές craft μπίρες και ωραία κρασιά από τον ελληνικό αμπελώνα. Μ.Π.
Σπετσών 49, Κυψέλη, Τ/ 211-40.89.029
Aλλιώς: Στην Κερκύρας για ήλιο, απλό φαγάκι και ωραίο παρεάκι
Στην οδό Κερκύρας βρίσκεται το καφενείο Αλλιώς, σε έναν δρόμο με πλατιά πεζοδρόμια που σε βγάζει κάπως από την κλεισούρα της πυκνοκατοικημένης Κυψέλης και κρατάει έναν ωραίο, αστικό χαρακτήρα. Η διακόσμηση είναι λιτή από άποψη. Τα χρώματα στις αποχρώσεις του καφέ και του μπεζ. Θυμίζει καφενείο, αλλά στην πιο επιμελημένη εκδοχή του. Στην κουζίνα του βρίσκεται η Μαρίνα Φαρασοπούλου. Οι ιδέες της βασίζονται στη λογική του καφενείου ή ενός συνοικιακού ταβερνείου, αλλά το πάει ένα βήμα παραπέρα. Της αρέσουν οι γεύσεις που είναι παλιακές, για πολλούς νοσταλγικές, που δεν τις αγγίζουν τα σύγχρονα μεζεδοπωλεία. Τις βλέπει με μια πιο φρέσκια ματιά και με έμφαση στις πρώτες ύλες. Επιλέγει αυστηρά τους προμηθευτές της και φτιάχνει η ίδια τα τουρσιά, τις σάλτσες και τη μαγιονέζα. Μ.Π.
Κερκύρας 17-19, Κυψέλη, Τ/ 6955-113.063
Wine is Fine: wine bar α λα γαλλικά
Καθιστοί ή όρθιοι με ένα ποτήρι στο χέρι. Για φουλ φαγητό ή για κρασί και ελαφρύ τσιμπολόγημα. Όπως και να χει, στο Wine is Fine περνάμε καλά. Το φρέσκο, κάζουαλ wine bar που έστησαν στη Βύσσης δυό Γάλλοι λάτρεις του κρασιού μαζί με τον Έλληνα σεφ Σταύρο Χρυσαφίδη είναι ακόμα πιο ελκυστικό τώρα που μπήκε η Άνοιξη. Μαζί με τα διαλεγμένα κρασιά κρασιά, αποκλειστικά ήπιας οινοποίησης (με προέλευση κυρίως από την Ελλάδα και τη Γαλλία) τρώμε μπαγκέτα με βούτυρο, καλοφτιαγμένο μοσχαρίσιο ταρτάρ, μακαρονάδα με τριμμένο αυγοτάραχο και άλλα απλά και μπιστρουδένια πιάτα. Γ.Π.
Βύσσης 6, Μοναστηράκι, T/210-32.30.304
Guerilla: Άραγμα στη Σολωμού με μπεργκεράρα
Αράζεις πάνω σε καφάσια, πίνεις παγωμένη craft μπίρα και τρως ένα από τα καλύτερα μπέργκερ της Αθήνας, στο πεζοδρόμιο με ήλιο – ό,τι καλύτερο. Του μικρό και λιτό cheeseburger είναι το μόνο μπέργκερ που σερβίρουν και το κάνουν εμμονικά καλά. Ο ιδιοκτήτης και σεφ Fahd-Αλέξανδρος Hassan Kassem φτιάχνει ο ίδιος τα ζουμερά smashed μπιφτέκια από μοσχαρίσιο κρέας και τα ψήνει μαστόρικα σε πλάκα έτσι ώστε να πάρουν χρώμα από έξω και να μην χάσουν τα ζουμιά τους. Προσθέτει American cheese, που λιώνει τέλεια πάνω στο μπιφτέκι, κέτσαπ, μαγιονέζα, μουστάρδα και τίποτε άλλο. Τα κλείνει σε ένα αφράτο μπριός και σου δίνει την επιλογή να πάρεις διπλό μπιφτέκι. Μ.Π.
Σολωμού 33, Εξάρχεια, Τ/213-02.87.944
Διαβάστε περισσότερα στο gastronomos.gr
