Εν όψει Σαββατοκύριακου κάνουμε σχέδια για… τραπεζάκια έξω και δίνουμε ραντεβού με την παρέα σε αυλές, πεζόδρομους και ωραίες γωνιές της πόλης. Για να χαρούμε το φαγητό και την κουβέντα με την ησυχία μας, προτιμάμε μαγαζιά με αύρα που μας βοηθάει να ρίξουμε ρυθμούς. Κάποια βρίσκονται εκτός «πιάτσας», άλλα είναι λίγο κρυμμένα και ορισμένα, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται σε πολυσύχναστες γειτονιές, κρατάνε πιο ήσυχο προφίλ. Από τον Κολωνό μέχρι την Κυψέλη και από τον Νέο Κόσμο μέχρι τα Καμίνια, αυτά είναι τα χαμηλών τόνων μαγαζιά που θέλουμε να περάσουμε τις καλοκαιρινές βραδιές μας
Ουζερί του Λάκη: λίγη θάλασσα στην Πλατεία Βικτωρίας
 |
 |
Ωραία είναι σ’ αυτό το ουζερί που έχει πιάσει από το 1984 πόστο σε έναν πεζόδρομο στο πλάι της πλατείας Βικτωρίας. Ένα ωραίο ούζο στο ποτήρι –171 ετικέτες αποσταγμάτων έχουν στριμώξει στα ράφια, ανάμεσά τους και διάφορα κρυμμένα διαμαντάκια– και στα πιάτα αχνιστό σαλάχι και γαύρο, επίσης αχνιστό, ριγανάτο, με μια νότα καυτερής πιπεριάς, γαλέο τηγανητό με ντούρα σκορδαλιά, μερικές κουτσομούρες τηγανητές, αλλά και τα θαλασσινά μαγειρευτά της Άννας, νορμάλ τιμές, αύρα χαλαρή… Καθώς πριν λίγο καιρό πήραν και έναν ακόμη χώρο απέναντι, που στέγαζε νωρίτερα το Victoria Square Project του Ρικ Λόου, τώρα είναι δύο μαγαζιά σε ένα, το παλιό και το καινούργιο, με τα τραπέζια να απλώνονται ανάμεσά στους, τριγυρισμένα από δεντράκια, εισόδους πολυκατοικιών και μπουγάδες στα μπαλκόνια. Α.Σ.
Ελπίδος 16, Πλατεία Βικτωρίας, Τ/210-82.13.776
Atole: από την Οαχάκα με αγάπη
 |
 |
Σε έναν όμορφο, χαμηλών τόνων πεζόδρομο του Κολωνακίου απλώνει τραπέζια το Atole. Το φαγητό του, εμπνευσμένο από την Οαχάκα, τη γαστρονομική πρωτεύουσα του Μεξικού, δεν έχει σχέση με τα tex mex που βρίσκουμε στην πλειονότητα των μεξικάνικων της πόλης. Ενδεικτικό το γεγονός πως φτιάχνουν τις δικές τους τορτίγιες απ’ το μηδέν, με καλαμπόκι που προμηθεύονται από Μεξικανούς μικροπαραγωγούς. Επικεφαλής είναι ο σεφ Δημήτρης Αφεντάκης που έχει περάσει από την Ακαδημία του Noma (το MAD Academy) και έχει δουλέψει στο πλευρό της Rosio Sanchez (της γυναίκας που άφησε την θέση της head pastry chef στο Noma για να ανοίξει το Sanchez, το πιο διάσημο μεξικάνικο εστιατόριο αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη). Στο μενού του βρίσκουμε αυτή την περίοδο σιγομαγειρεμένα κρέατα, αρκετές επιλογές με ψάρια και θαλασσινά αλλά και πολλά πιάτα με βάση τα λαχανικά. Από τα πιο αντιπροσωπευτικά πιάτα είναι το μπρόκολο ψητό στον ξυλόφουρνο που συνοδεύεται από salsa macha (ελαφρώς καυτερή σάλτσα από αποξηραμένες πιπεριές τσίλι) φουντούκι, παρμεζάνα και φρέσκια ρίγανη, η tostada (φρυγανισμένη τορτίγια) με γαρίδες, φινόκιο και αβοκάντο και τα τάκος με χοιρινό barbacoa. Στη λίστα των ποτών βρίσκουμε μια ενδιαφέρουσα επιλογή από τεκίλες και μεσκάλ αλλά και αποκλειστικής εισαγωγής κρασιά της Λατινικής Αμερικής, με προέλευση τη Βολιβία, το Περού, το Μεξικό κ.α. Γ.Π.
Γριβαίων 3, Κολωνάκι, Τ/ 210-36.14.961
Ψαροκαστέλλα: για ψαράκι στις ανηφοριές της Καστέλλας
Άλλα μαγαζιά τριγύρω δεν έχει. Αυτοκίνητα από το σημείο δεν πολυπερνάνε. Εκεί που βρίσκεται η οικογενειακή ψαροταβέρνα, κρυμμένη στις ανηφοριές της Καστέλλας ανάμεσα στις παλιές μονοκατοικίες και τις καινούργιες πολυκατοικίες, θα νιώσεις λίγο σαν σε χωριό. Η σπεσιαλιτέ της Ψαροκαστέλλας είναι οι γαρίδες που σερβίρονται σε μια αραιή, ελαφρώς ξινή σάλτσα με αρώματα μοσχοσίταρου. Δοκιμάστε όμως οπωσδήποτε και το χταπόδι που σβήνουν με ημίγλυκο κρασί και, αν τα πετύχετε, τα ζακετάκια (μικρά ψαράκια που μοιάζουν με τη γλώσσα). Αν πάλι έχετε όρεξη για κάποιο μεγαλύτερο ψάρι στη σχάρα ο έμπειρος ψήστης θα φροντίσει ώστε να έρθει στο τραπέζι ζουμερό όπως πρέπει. Γ.Π.
Σκρα 19, Πειραιάς, Τ/210-42.22.237
Τsiftis: ήσυχα βράδια στα Ιλίσια
 |
 |
Ντοματοσαλάτα με ροζ ντομάτες και πολύχρωμα ντοματίνια που παίρνουν από μια φάρμα στη Δροσιά, με μαρμελάδα κεράσι και σφέλα για αλμυρό «αντίβαρο», ψωμί προζυμένιο, χοντροκομμένο, με πελτέ και τσιγαριαστά βλίτα, μια τσουχτή με χοντρό μακαρόνι, κρόκο αυγού κονφί, παστό Μάνης και μυζήθρα εις διπλούν, και καμένη και σε κρέμα… Έχουν πολλές ωραίες ιδέες σ’ αυτό το εστιατόριο που απλώνει τα τραπέζια του σε έναν χαλαρό πεζόδρομο των Ιλισίων και τικάρει πολλά κουτάκια –αστικά πλατάνια, ανοιχτωσιά, γεύσεις οικείες με τη σωστή δόσης «περιπέτειας»– προτείνουν να μπουν στη μέση και να μοιραστούν. Δύο βήματα από τη Μιχαλακοπούλου, σε κάνει σχεδόν να ξεχνάς την κίνηση και τη βαβούρα της Αθήνας. Α.Σ.
Μιχαλακοπούλου και Σεβαστείας, Ιλίσια, Τ/210-77.54.246
Paleo: σε μια παλιά αποθήκη του Πειραιά χωράνε πολλά αμπελοτόπια
Και μέσα είναι ωραία, ανάμεσα στα φορτωμένα φιάλες ράφια, και έξω, δίπλα στα κλειστά το βράδυ συνεργεία, με τους ήχους του δρόμου να ακούγονται τόσο κοντά-τόσο μακριά και τις φωνές των γλάρων. Στο wine bar κι εστιατόριο του Γιάννη Καϋμενάκη, σε μια παλιά πειραιώτικη αποθήκη όχι πολύ μακριά από λιμάνι, το κρασί είναι παντού. Στα βαρέλια-stands και στις σταμπαρισμένες με οινικά τοπωνύμια καρέκλες, και προφανώς στη λίστα που δίνει έμφαση στον ευρωπαϊκό νότο (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα) και τα τερουάρ του − αποτυπώνοντας τα οινικά ταξίδια του δημιουργού του Paleo στη Γαλικία, στη Ριόχα, στον Βόρειο Ροδανό, στον Λίγηρα, εστιάζοντας στις γηγενείς ποικιλίες κάθε περιοχής. Η κουζίνα παίζει κι εκείνη σε μεσογειακό ταμπλό με καπονάτα και vitello tonnato, πιπεριές padron με ξίδι από το Χερέθ και άλλα πολλά.. Α.Σ.
Πολυδεύκους 39, Πειραιάς, Τ/210-41.25.204
Ταβέρνα των Φίλων: στην όμορφη καινούργια αυλή της πόλης
 |
 |
Έχει αυλή η Ταβέρνα των Φίλων; Απέκτησε πρόσφατα και είναι τόσο ωραία που θέλουμε να βγαίνουμε εκεί κάθε βράδυ. Ήσυχη και ατμοσφαιρική, χωρίς πολλά πολλά, με κρεμαστά φωτάκια και λίγες τριανταφυλλιές πλάι στα λευκοστρωμένα τραπέζια, μια ήσυχη ανοιχτωσιά στη γειτονιά του Κολωνού για να τρώμε το καλοκαίρι από ντοματοσαλάτες με κοπανιστή μέχρι φασολάκια με βερίκοκα στα κάρβουνα και μελανούρια στο τηγάνι με σκορδαλιά, πίνοντας ωραία κρασιά. Γ.Π.
Άργους 66, Κολωνός, Τ/ 210-51.27.506
Annie Fine Cooking: το μπιστρό του Νέου Κόσμου
 |
 |
Προτού ο Νέος Κόσμος αρχίσει να γίνεται πιάτσα, ένα από τα πρώτα μαγαζιά που έβαλαν τη γειτονιά στον γαστρονομικό χάρτη ήταν το Annie. Ακόμα και τώρα που, όσο να πεις, η κίνηση έχει αυξηθεί τριγύρω, το μπιστρουδάκι που σερβίρει σύγχρονο ελληνικό φαγητό είναι μια ωραία επιλογή για χαλαρή έξοδο. Στα τραπέζια του πεζοδρομίου, κάτω από τη δροσιά των δέντρων, τρώμε όσα ετοιμάζει η σεφ Κωνσταντίνα Κασπαρίδου, πιάτα εποχικά, με ντόπια υλικά, «κεντημένα» με ωραίες λεπτομέρειες, όπως η σαλάτα με τα παντζάρια και τις φράουλες ή τα φασόλια Φενεού με ρεπάνια και χταπόδι ξιδάτο. Γ.Π.
Μεναίχμου 4, Νέος Κόσμος, T/ 210-92.13.690
Ιωνικός: το συνοικιακό ψαροταβερνάκι που αγαπάμε
 |
 |
Ένας μικρός θησαυρός σε «ανυποψίαστο» σημείο, αντικριστά στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, στη Νίκαια. Η γειτονιά ξέρει τον Ιωνικό και τον τιμά δεόντως αλλά δεν είναι λίγοι αυτοί που θα τραβηχτούν από μακρινές γωνιές της πόλης για την απίθανη ψητή σαρδέλα του και την αίσθηση παλιάς γειτονιάς. Ψυχή του μαγαζιού, ο κύριος Βαγγέλης, που τρέχει από νωρίς το πρωί για να ψωνίσει και να παραλάβει τα ολόφρεσκα ψαράκια πριν πιάσει το πόστο του στη κουζίνα, πάνω από τη σχάρα. Και το τηγάνι όμως δεν πάει πίσω – δοκιμάστε οπωσδήποτε την ζουμερή και φρουτένια ψίχα γαρίδας, τα καλαμαράκια και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή σας. Γ.Π.
Προύσης 17, Νίκαια, Τ/210-49.20.202
Ρίνι: μικρό, φιλόξενο και νόστιμο
 |
 |
Το μικρό φιλόξενο καφέ και γαστρομαγειρείο, σχεδόν κρυμμένο σε ένα μικρό δρομάκι δίπλα στο αρχαιολογικό μουσείο, το οποίο η Μαρίνα Χρονά γύρω του έχει νεοκλασικά και πολυκατοικίες και είναι σαν ένα καταφύγιο στην αφιλόξενη πόλη. Η Μαρίνα έχει μεγάλη αγάπη στα προϊόντα μικρών Ελλήνων παραγωγών και τα ψάχνει πολύ. Της αρέσει να εμπνέεται από το ίδιο το υλικό, την εποχή, τις γεύσεις της ελληνικής παράδοσης και από τα μέρη που επισκέπτεται. Το ραγού από κιμά κόκορα, με ζυμαρικό κοχύλια και γραβιέρα Σύρου, είναι ένα πιάτο ημέρας πολύ νόστιμο. Τα λαζάνια φούρνου με μελιτζάνα, ντομάτα, βασιλικό και στρατσιατέλα είναι comfort και πολύ χορταστικά. Έχει και άλλα ωραία στο μενού, που αλλάζουν συχνά ανάλογα με τα προϊόντα που βρίσκει στην αγορά. Το best seller της είναι το σιγομαγειρεμένο κατσικάκι με πλιγούρι. Το μαγαζί ανοίγει από νωρίς πρωί για καφέ που τον παίρνουν από το Underdog και κάποια πολύ νόστιμα πιάτα για brunch. Ιδίως η σαξούκα και το τοστ με μουχαμάρα είναι τοπ. Μ.Π.
Ρεθύμνου 8, Αθήνα, Τ/ 210-88.36.781
Ζωοδόχος Πηγή: σε μια αυλή στα Καμίνια
 |
 |
Συνοικιακό μαγαζί με τραπεζάκια στο ήσυχο πεζοδρόμιο, διακριτικό σέρβις και νόστιμο φαγητό. Το άνοιξαν ως οινοπαντοπωλείο ο Κώστας και ο Γρηγόρης Λάμπρου πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το είδαν να σωριάζεται σε έναν βομβαρδισμό, το έφτιαξαν πάλι και το αφιέρωσαν στην Παναγία Ζωοδόχο Πηγή, τον ναό της περιοχής. Τότε πουλούσαν δικό τους κρασί και έβγαζαν μεζέ, που έφτιαχνε η κυρα-Μαρία, γυναίκα του Κώστα. Στο οινομαγειρείον που ανοίγει το βραδάκι μετά τις 8 τρώμε καλομαγειρεμένα φαγητά, σπιτικές συνταγές και κυρίως μεζέδες. Να δοκιμάσετε οπωσδήποτε το «λιβανέζικο», που είναι πολύ νόστιμα πιτάκια αραβικά γεμισμένα με μπαχαράτο κιμά, σερβιρισμένα με φρέσκια ντομάτα, γιαούρτι και μαϊντανό. Από τα ψητά αξίζουν το κεμπάπ, γευστικό και κάπως πιο ελαφρύ από ό,τι σε άλλα μαγαζιά. Και το συκώτι είναι πολύ μαλακό. Σχεδόν λιώνει στο στόμα και συνοδεύεται με μια πορτοκαλένια σάλτσα μουστάρδας. Μ.Π.
Κατσούλη 77, Καμίνια, Τ/210-48.14.438
Ντύλαν: στον πεζόδρομο της Αγίας Ζώνης στη Κυψέλη
 |
 |
Θα καταλάβεις ότι έφτασες στο Ντύλαν όταν –αφού προσπεράσεις ένα ψιλικατζίδικο, ένα βιβλιοπωλείο, μια πακιστανική ψησταριά, ένα κομμωτήριο, ένα καφέ, ένα ψαράδικο και παραμερίσεις για να περάσουν πιτσιρίκια που κυνηγιούνται– δεις ένα μικρό μαγαζί, όμορφο, απλό, με λευκό, απαλό φως. Σε γειτονιά ήθελε να ανοίξει το μαγαζί ο σεφ Βαγγέλης Βέης, επέλεξε τον πεζόδρομο της Αγίας Ζώνης στην Κυψέλη. Στα ηχεία παίζει κλασικό ροκ από τις δεκαετίες 1960 έως 1990, εμείς καθόμαστε στο ενιαίο, γωνιακό τραπέζι που χωράει γύρω στα δέκα άτομα. Μπροστά μας ακριβώς βρίσκεται η ανοιχτή κουζίνα, όπου ετοιμάζονται τα πιάτα και σερβίρονται απευθείας στους πελάτες. Αυτό είναι όλο κι όλο το μαγαζί. Βγάζει μια οικειότητα το στήσιμο. Η αίσθηση αυτή περνάει και στο σέρβις, που είναι ζεστό και απροσποίητο, χωρίς να σου αφήνει απορίες. Το μενού είναι στημένο στη φιλοσοφία του μοιράσματος: έξι μικρά πιάτα συν το ψωμί και το γλυκό. Είναι δομημένα έτσι ώστε να συμπληρώνουν το ένα το άλλο και να προσφέρουν μια ολοκληρωμένη γευστική εμπειρία. Γι’ αυτό ο σεφ προτείνει να παραγγείλουμε ολόκληρο το μενού για δύο άτομα. Ο σεφ Βαγγέλης Βέης το βλέπει σαν μικρογραφία ενός ελληνικού τραπεζιού, όπου όλα τα πιάτα σερβίρονται στη μέση και ο καθένας παίρνει όσο θέλει. Μ.Π.
Αγίας Ζώνης 38, Κυψέλη, Τ/210-86.68.899
