Είναι μέρες για βερίκοκα. Κιτρινοπορτοκαλιά, χνουδάτα, αναψοκοκκινισμένα θαρρείς από τον ήλιο, τώρα τον Ιούνιο φιγουράρουν στα κεσεδάκια τους στους πάγκους των μανάβηδων και γεμίζουν τους πάγκους της λαϊκής.
Οταν θέλεις ένα φρουτάκι, βουτάς ένα-δύο: αρωματικά, σαρκώδη, γλυκά όσο πρέπει, είναι το τέλειο σνακ που χωράει στη χούφτα. Και όταν πεθυμίσεις γλυκό-γλυκό, δηλώνουν πανέτοιμα για ένα σωρό ζαχαροπλαστικές περιπέτειες. Απλώνονται πάνω σε αφράτες κρέμες και τσίζκεϊκ ή πλούσιες μους γιαουρτιού, μπαίνουν σε κέικ και τάρτες, γίνονται δροσιστικά σορμπέ και γρανίτες, κομπόστες και βέβαια μαρμελάδες, κλασικές ή πιο ασυνήθιστες, για μικρούς και μεγάλους, και γλυκά του κουταλιού με κομμένο ή ολόκληρο το φρούτο.
Πάρτε μικρά, ελαφρά πεπλατυσμένα, Διαμαντοπούλου ή στρουμπουλά Μπεμπέκου, που είναι τα πιο διαδεδομένα ελληνικά (υπάρχουν τα πρώιμα Τυρίνθου ή Επιδαύρου, τα Πόρου, τα νόστιμα Νεράιδα με τον στρογγυλό καρπό και κοκκινωπή φλούδα, τα γλυκοφάγωτα, μικρούτσικα Τσαουλιά της Αττικής και όχι μόνο) ή κάποια από τις ξένες ποικιλίες που έχουν εγκλιματιστεί στα μέρη μας και σας αρέσουν – ει δυνατόν βιολογικά γιατί η βερικοκιά δέχεται πολλές φυτοπροστατευτικές επεμβάσεις.
Και ξεκινήστε να φτιάχνετε βερικοκόπιτες και μια ζουμερή, άκρως καλοκαιρινή ταρτ τατέν, μέχρι μια πολύ ωραία κορφιάτικη πασταφρόλλα με μαρμελάδα σπιτική.
Διαβάστε αναλυτικά στον Γαστρονόμο
