‹Θα πάρετε ένα λικεράκι;» Πριν προλάβουν οι μουσαφίρηδες να απαντήσουν, ο δίσκος με τη σκαλιστή κρυστάλλινη καράφα, τριγυρισμένη από τα ασορτί ποτηράκια, καμαρωτή, είχε ήδη προσγειωθεί στο τραπεζάκι του σαλονιού. Στο σπίτι μας δεν φτιάχναμε πολλά, αλλά κερασό, λικέρ βύσσινο δηλαδή, φτιάχναμε κάθε χρόνο. Ακολουθώντας την βορειοελλαδίτικη παράδοση, γιαγιά και μαμά έκαναν τα μαγικά τους με βύσσινα, κονιάκ, ζάχαρη, φλούδες από πορτοκάλι, γαρίφαλο και κανέλα, το μεγάλο βάζο έπαιρνε θέση στη βεράντα, κι όταν η αλκοόλη είχε πάρει τα αρώματα των φρούτων, το ποτό πέρναγε από το σουρωτό και έμπαινε στα μπουκάλια.
Μπορεί να πέρασαν οι εποχές που η οικιακή ποτοποιία ήταν στα ντουζένια της, κάθε σπίτι είχε τα δικά του λικέρ τακτοποιημένα στον μπουφέ κι άμα για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν έφτιαχναν ή τους σωνόντουσαν, πήγαιναν μια φιάλη στα ποτοπωλεία και το γεμίζανε, αλλά αυτά τα χειροποίητα ηδύποτα που ακολουθούν τις εποχές είναι πάντα ωραίο τραταμένο. Εκείνα ας πούμε που έφτιαχνε η κυρία Γιώτα Κουφαδάκη και τα σέρβιρε στο τέλος μαζί με το γλυκό στη Μπουκαδούρα στη Χαλκιδική ακόμη τα θυμάμαι. Λικέρ από φρούτα, αλλά και άλλα με νότες βοτανικές, πεύκο, χαμομήλι, αρμπαρόριζα, άγριο μάραθο ήταν αραδιασμένα σε μπουκαλάκια με τις ετικετούλες τους στον πάγκο, για να φύγεις από την ταβέρνα της με μια γεύση φροντίδας στο στόμα. Έχω πετύχει κι άλλα εστιατόρια τα τελευταία χρόνια να προσφέρουν δικά τους στο τέλος του δείπνου. Και στα σπίτια έχουν επιστρέψει όμως, τώρα που ξανακαταπιανόμαστε με διάφορα παλιά. Δεν είναι δύσκολα άλλωστε, απλά χρειάζεται χρόνος για να ζυμωθούν τα υλικά, θέλουν λίγη υπομονή.
Παρακάτω σας έχουμε έξι λικέρ από το αρχείο συνταγών του Γαστρονόμου και άλλα πέντε από ένα σχετικό άρθρο της Μερόπης Παπαδοπούλου: με βύσσινο και κεράσια, βερίκοκο, που έχει το άρωμα των «αμυγδάλων» που κρύβουν τα κουκούτσια του, και ροδάκινο, αλλά και λικέρ από σύκα, που θα έρθουν πιο μετά – βάλτε βασιλικά και θα γίνει ένα ποτό θαυμάσιο. Θα τα χαρούμε ποτηράκι-ποτηράκι, θα τα βάλουμε σε φρουτοσαλάτες, στο παγωτό, σε γλυκά κάθε λογής, σε σάλτσες και όπου αλλού θέλουμε. Μια σταγόνα καλοκαίρι σε ένα σωρό παρασκευές είναι καλοδεχούμενη.
 |
 |
Τα υλικά και η διαδικασία
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε οινόπνευμα ποτοποιίας 90°από απόσταξη γεωργικής προέλευσης, το οποίο θα βρούμε σε ειδικά μαγαζιά ή μικρές ποτοποιίες, αλλά και να μην έχουμε, μια ουδέτερη σε γεύση βότκα, ένα υψηλόβαθμο τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο ή μια ρακή θα την κάνουν μια χαρά την δουλειά τους – όσο καλύτερης ποιότητας είναι η αλκοολική βάση, τόσο καλύτερο θα είναι το λικέρ μας. Η ζάχαρη, η οποία λειτουργεί και ως συντηρητικό, θα πρέπει να είναι λευκή κρυσταλλική γιατί διαλύεται εύκολα στο αλκοόλ. Το παλιό κλασικό 1:1 (1 κιλό ζάχαρη σε 1 λίτρο οινοπνευματώδες ποτό) το ακολουθούν πολλές συνταγές, αλλά μια που πλέον οι περισσότεροι περιορίζουμε τη ζάχαρη σε γλυκά, μαρμελάδες κτλ, πολλές άλλες κινούνται σε πιο χαμηλά επίπεδα. Όσο για τα αρωματικά που θα βάλουμε, οι επιλογές είναι πολλές. Ανάλογα με γούστα μας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε από ξυλάκια κανέλας, γαριφαλόκαρφα και λοβούς φυσικής βανίλιας μέχρι μοσχοκάρυδο και σπόρους κόλιανδρου.
Κάποια φρούτα τα βράζουμε, άλλα τα πολτοποιούμε, άλλα τα βάζουμε ολόκληρα να «μαριναριστούν» μέσα στο αλκοόλ, από κάποια χρησιμοποιούμε τα κουκούτσια. Το αν θα χρειαστεί να βάλουμε το βάζο τον ήλιο ή σε σκιερό μέρος εξαρτάται από το είδος του λικέρ και τη συνταγή (όσα περιέχουν βρασμένα φρούτα ή σιρόπι θέλουν δροσιά). Σε πολλές περιπτώσεις, ιδίως το πρώτο διάστημα, θα χρειαστεί να ανακινούμε ανά τακτά διαστήματα τη γυάλα, ώστε η ζάχαρη να μη μείνει στον πάτο και τα υλικά να αναμειχθούν καλύτερα. Ή να ανακατεύουμε με ένα ξύλινο κουτάλι. Εντάξει, δεν είναι δύσκολο αυτό. Αν χρειαστεί βάζουμε μια υπενθύμιση στο κινητό.
Δείτε εδώ 11 συνταγές για λικέρ με τα φρούτα του καλοκαιριού.
