Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ίσως δεν είναι η ιδανική περίοδος για να απολαύσει κανείς τα γαστρονομικά θαύματα της αλλά και γενικότερα την Γαλλική Πρωτεύουσα. Στίφη φιλάθλων ή/και φιλοθεάμονος κοινού θα κατακλύσουν την πόλη και τα καταστήματα –εμπορικά και εστίασης– ενώ οι μετακινήσεις θα είναι δύσκολες. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι δεν είναι πολύ τυχεροί όσοι βρεθούν εκεί κατά την διάρκεια αυτής της Παγκόσμιας εορτής του ευ αγωνίζεσθαι. Εάν είστε λοιπόν μεταξύ αυτών ακολουθούν ορισμένες προτάσεις.
Η πρώτη είναι να αποφύγετε την κολύμβηση στα κατά δήλωση γάργαρα πλέον νερά του Σηκουάνα παρά το γεγονός ότι η Δήμαρχος Άννα Ιντάλγκο τον εγκαινίασε –με θαρραλέα βουτιά– ως ασφαλή προορισμό για αυτόν τον σκοπό. Θεωρητικά η τεράστια υπόγεια δεξαμενή που μόλις κατασκευάστηκε εμποδίζει την ανεπιθύμητη οργανική ύλη από το να φθάσει στο ποτάμι. Πολλοί Παριζιάνοι ωστόσο έκριναν περιττό το τεράστιο κόστος του εγχειρήματος χωρίς να αναλογισθούν ότι το στοιχείο του περιττού δεν λείπει από τους σύγχρονους Ολυμπιακούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, εν προκειμένω, είναι το ευμέγεθες μπαούλο για την μεταφορά της Ολυμπιακής Δάδας που έφτιαξε η Louis Vuitton.
Ασχέτως της σκοπιμότητας κατασκευής του θηριώδους αποθέτη ή της αποτελεσματικότητάς του ως προς τον εξαγνισμό των υδάτων του Σηκουάνα, δεν υπάρχει λόγος να κάνετε προσωπική δοκιμή. Θα το κάνουν για σας οι αθλητές του τριάθλου και της κολύμβησης ανοικτής θάλασσας, όσο εσείς γευματίζετε χαλαρά στην La Brasserie de l’Isle Saint Louis που βρίσκεται πάνω στην νησίδα της Παναγίας των Παρισίων.
1. La Brasserie de l’Isle Saint Louis
View this post on Instagram
Το μικρό αυτό φαγάδικο έχει ιστορία εκατό και πλέον ετών, τα πρώτα εξήντα εξ αυτών με το μάλλον ξεπερασμένο όνομα «L’Oasis», και είναι από τα καλά του είδους του (αν και παρουσιάζει μία μικρή κόπωση τα τελευταία χρόνια). Το εσωτερικό του είναι αυθεντικά παλιό, με ένα μωσαϊκό από ακανόνιστα πλακάκια, και η σάλα ασφυκτικά γεμάτη από τραπέζια καλυμμένα από άσπρα χάρτινα τραπεζομάντηλα και χαρακτηριστικές λινές κόκκινες καρό πετσέτες. Έχει αλσατική κουζίνα η οποία εκτίθεται στο κλασικό μονόφυλλο μενού. Στη μία σελίδα αναφέρονται τα πιάτα ενώ στην οπίσθια όψη τα κρασιά και τα ποτά εν γένει. Είναι από τα λίγα μέρη όπου μπορείτε να φάτε ατιμωρητί χωροφύλακα (gendarme), που είναι ένα νόστιμο σφικτό, τετράγωνο σαλαμάκι, ενώ αξίζει η νοστιμότατη ρέγγα με ελαιόλαδο και βραστές πατάτες, ένα από τα κλασικά «πρώτα» στη Γαλλία. Τα κύρια πιάτα του καταστήματος περιλαμβάνουν και ένα υπέροχο σουκρούτ, το οποίο μάλλον δεν είναι πρέπον για την εποχή. Μπορείτε να ολοκληρώστε με μία ζεστή τάρτα Tatin (ξεσκέπαστη ανάποδη μηλόπιτα) με πηχτή φρέσκια κρέμα ή με παγωτό από τον Bertilllon.
55, Quai de Bourbon, 75004, Παρίσι, T/ 0033-143.540.259. www.labrasserie-isl.fr
Επίσης δίπλα στο ποτάμι, στην περιοχή του Πεδίου του Άρεως (Champs de Mars), θα διεξαχθούν οι αγώνες μπιτς βόλεϊ. Εάν βρεθείτε εκεί αξίζει να δειπνήσετε στην εξαιρετική La Fontaine de Mars ή στο υπέροχο και προσιτό Le Florimond.
2. La Fontaine de Mars
 |
 |
Το ιστορικό κατάστημα χρονολογείται από το 1908 και είναι μεταξύ των παλαιοτέρων μπιστρό της πόλης. Βρίσκεται στα χέρια του ζεύγους Boudon από το 1991, διατηρώντας όμως απόλυτα την πατίνα του και τον παραδοσιακό χαρακτήρα της κουζίνας του. Η σάλα με τα στενά τραπέζια, τα κολλαριστά κόκκινα καρό λινά, την ξύλινη επένδυση και τα παλαιά χρωματιστά πλακάκια δεν θα μπορούσε να είναι αυθεντικότερη. Ομοίως και η κουζίνα του, η οποία ακολουθεί πιστά την παράδοση των παρισινών μπιστρό. Η όλη αίσθηση είναι σπιτική, μαμαδίστικη ενώ η εξυπηρέτηση γρήγορη, αποτελεσματική και φιλική. Τα γλυκά του καταστήματος στέκονται στο ύψος τους, ενώ ιδιαίτερης μνείας χρήζει το πανύψηλο και καλοφτιαγμένο île flottante (μαρέγκα ποσέ που επιπλέει πάνω σε κρεμ ανγκλέζ) ενώ για όσους επιθυμούν να δροσιστούν μετά από ένα βαρύ γαλλικό δείπνο υπάρχουν και τα περίφημα παγωτά του Berthillon. Αξιοσημείωτη είναι και η κάρτα κρασιών, με προσωπικές επιλογές του ζεύγους Boudon από το Μπορντώ και την νοτιοανατολική Γαλλία απ’ όπου κατάγονται. Παρά το ότι εκεί έφαγαν η Μισέλ και ο Μπάρακ Ομπάμα, κατά την διάρκεια επίσημης επίσκεψης, αυτό δεν είχε επιπτώσεις ούτε στο ύφος ούτε στην τιμολογιακή πολιτική.
29 Rue Saint-Dominique, 75007, Παρίσι, Τ +0033-147.054.644, www.fontainedemars.com
3. Le Florimond
Το πολύ μικρό πλην υπέροχο εστιατόριο του Pascal Guillaumin, που οφείλει το όνομά του στον κηπουρό του Claude Monnet ακολουθεί ευλαβικά τις εποχές και αναζητά πάντα την καλύτερη πρώτη ύλη. Γιος αλλαντοποιού από την Corrèze, συνεργάζεται με μικρούς παραγωγούς, συχνά από τον τόπο καταγωγής του, οι οποίοι τον προμηθεύουν με σαλαμικά, το μάλλον δύσκολο για εμάς boudin noir αλλά και ένα καταπληκτικό fois gras. Αξίζει να δοκιμάσει κανείς το γεμιστό λάχανο της Franceline, γιαγιάς του Pascal, αλλά και τα χοιρινά μάγουλα με τσορίθο. Προ του αχλαδίου έχει πολύ ωραία τυριά για να τελειώσετε το κρασί σας και μετά υπέροχα γλυκά όπως ένα εντυπωσιακό μιλφέιγ ή crème brûlée με σύκα και μέλι καστανιάς. Η κάρτα κρασιών του είναι μικρή αλλά πολύ προσεγμένη ενώ η όλη εμπειρία, χάρη και στην απίστευτα φιλική και αληθινή φιλοξενία του μαίτρ Laurent καθιστούν το Florimond μία εξαιρετική επιλογή και μάλιστα προσιτή για τα Παρισινά δεδομένα, αφού το κόστος δύσκολα θα ξεπεράσει τα πενήντα ευρώ κατά κεφαλήν. Το ειδικό προσιτό μενού των Ολυμπιακών το οποίο κατά τα φαινόμενα απευθύνεται σε Αμερικάνους τιμάται μόνο 25 ευρώ και περιλαμβάνει μία σαλάτα μαριναρισμένη σε κίμτσι, Fish & Chips ή χάμπουργκερ (από αγελάδα εκ Λιμόζ) και μετά τιραμισού ή γρανίτα. Το κανονικό φθάνει στα 35 ευρώ αλλά έχει ενδιαφέροντα –πλην κάπως βαριά για το καλοκαίρι– πιάτα όπως μοσχαρίσια μάγουλα Βουργουνδίας με πουρέ.
19 Av. de la Motte-Picquet, 75007, Παρίσι, Τ/0033-145.554.038, www.leflorimond.com
Η αφετηρία του Μαραθωνίου δρόμου τοποθετείται μπροστά στο δημαρχείο της Πόλης οπότε φροντίστε να κρατήσετε τραπέζι για να την δείτε από του Benoit.
4. Chez Benoit
 |
 |
Ιδρύθηκε το 1912 από τον κρεοπώλη Benoit Matray την εποχή που λειτουργούσε ακόμη η κεντρική αγορά του Παρισιού, η γνωστή Les Halles (εκεί βρίσκεται και το περίφημο Μπομπούρ) με αποτέλεσμα η περιοχή να γίνει γαστρονομική πιάτσα. Παρέμεινε στην οικογένεια του ιδρυτή του έως το 2005 που ο εγγονός του Michel Petit το πούλησε στον Alain Ducasse. Μπορεί η ατμόσφαιρα να μην έχει αλλάξει στο ελάχιστο, ο κατάλογος όμως έχει περιοριστεί – δεν φτιάχνει πια την συγκλονιστική σούπα από καβουράκια (soupe d’étrilles), ενώ τα μοσχαρίσια μάγουλα (joue-de-bœuf) με κρεμμυδάκια και πουρέ τα κάνει μόνο μεσημέρι. Παρά τις αλλαγές παραμένει ωστόσο ένα εξαιρετικό μαγαζί και διατηρεί ένα αστέρι Michelin. Σημειωτέον ότι η Λαίδη Νταϊάνα και ο Ντόντι Αλ Φαγιέντ πήγαιναν εκεί το μοιραίο βράδυ αλλά αποφάσισaν να επιστρέψουν εξαιτίας της πολιορκίας των παπαράτσι. Άγνωστο εάν θα ζούσαν σήμερα εάν δεν είχαν αλλάξει γνώμη.
20, rue Saint Martin, 75004, Παρίσι, Τ/0033-142.722.576, www.benoit-paris.com
Η γνωστή Place de la Concorde θα φιλοξενήσει τους αγώνες βόλεϊ (του κανονικού, το μπιτς όπως είπαμε θα γίνει στο πεδίο του Άρεως) οπότε ευκαιρία να πάτε στου Φουκέτς.
5. Brasserie Fouquet’s
Το ιστορικό αυτό κατάστημα ιδρύθηκε το 1899 από τον Βέλγο (!) κο Φουκέτ επί των Ηλισίων Πεδίων (Champs Elysées) και παραμένει ένα σημαντικό τοπόσημο παρά το ότι αγοράστηκε το 1998 από τους Μπαριέρ και το μενού επιμελείται πλέον ο Pierre Gagnaire, Μ’άλλα λόγια –όπως και ο Benoit– έχει χάσει την πατίνα του παρελθόντος. Παραμένει ωστόσο υπέροχο τόσο γαστρονομικά όσο και αισθητικά και είναι εξίσου δημοφιλές μεταξύ των ντόπιων. Το μενού έχει τα κλασικά πιάτα μιας brasserie, φτιάχνουν ένα πολύ καλό tartare και φημίζονται για το προφιτερόλ τους. Δυστυχώς δεν κάνουν πια το île-flottante υπερπαραγωγή που έβρισκε κανείς εκεί στο παρελθόν.
99 Av. des Champs-Élysées, 75008, Παρίσι ,T/0033-140.696.050 www.hotelsbarriere.com/en/
6. Pantagruel
View this post on Instagram
Είναι ένα από τα λίγα αξιολογηθέντα με αστέρι Michelin εστιατόρια στα οποία μπορεί κανείς φάει το μεσημέρι με πενήντα ευρώ. Οφείλει το όνομά του στον ομώνυμο ήρωα του Rabelais και την ύπαρξή του στον ταλαντούχο και νεότατο μάγειρα Jason Gouzy. Βρίσκεται στο περίφημo Sentier, όπου χτυπάει η καρδιά της γαλλικής μόδας. Παρότι το όνομα του καταστήματος αποδίδεται στην γλώσσα μας ως «Γαργαντούας», οι μερίδες είναι λογικού μεγέθους αλλά οι γεύσεις έξοχες. Το βράδυ αξίζει να δοκιμάσετε το μενού των επτά πιάτων με τα αντίστοιχα ταιριασμένα κρασιά. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται π.χ. καπνιστή κολοκύθα με αχινό, φραγκόκοτα με τσορίθο και ψάρι (ανάλογα με την ημέρα) ή αστακός (με επιπλέον χρέωση και συχνά άνοστος λόγω terroir). H όλη εμπειρία έχει μία φρεσκάδα και είναι ταυτόχρονα, τηρουμένων των αναλογιών, προσιτή.
24 rue du Sentier, 75002, Παρίσι, T/0033-173.747.728, www.restaurant-pantagruel.com
Αν δυσκολευτείτε να βρείτε τραπέζι μπορείτε να καταφύγετε στην λύση του υψηλότατου επιπέδου ψωμοτυριού με ψωμιά από τον Poilâne και τυριά από την εμβληματική Marie Anne Cantin.
7. Poilâne
View this post on Instagram
Είναι –όχι αδίκως– ο γνωστότερος ψωμάς του Παρισιού. Ο αδικοχαμένος Lionel Poilâne έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο το 2002, σε ηλικία μόλις 57 ετών, όταν κατέπεσε το ελικόπτερο που οδηγούσε ο ίδιος, παίρνοντας μαζί του την σύζυγό του Irena αλλά και τον δύστυχο τον σκύλο. Ο Lionel συνέχισε την παράδοση του επίσης φούρναρη πατέρα του Pierre, που ίδρυσε το πρώτο μαγαζί το 1932, φτιάχνοντας το ομώνυμο χωριάτικο ψωμί με φυσική μαγιά και πίτυρο, δεν είναι δηλαδή ολικής αλέσεως όπως λαθεμένα πιστεύουν πολλοί. Γίνεται με θαλασσινό αλάτι από την Guerande, αλεύρι από προσεκτικά επιλεγμένο σιτάρι αλεσμένο σε πέτρες, ενώ ψήνεται σε ξυλόφουρνο χρησιμοποιώντας μάλιστα οικολογικά υπολείμματα ξύλου τα οποία δεν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν αλλιώς. Το εν λόγω ψωμί είναι ευρεσιτεχνία του φούρνου και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που θα δείτε σε εστιατόρια ή καφέ «σάντουιτς με ψωμί Poilâne» ή «ζαμπόν Bayonne με ψωμί Poilâne» κλπ. Άλλο ένα, γλυκό, τώρα, μυστικό του Poilâne είναι οι «τιμωρίες» (punitions) όπως αποκαλούσε η προ-προ- γιαγιά τα μπισκότα βουτύρου sables (με αυτά «τιμωρούσε» τα παιδιά μόλις επέστρεφαν από το σχολείο), τα οποία παραδοσιακά ψήνονται αμέσως μετά το ψωμί αξιοποιώντας την θερμότητα όσο ο φούρνος κρυώνει. Ο πρώτος τέτοιος φούρνος βρίσκεται στην οδό Cherche-Midi στο Saint Germain και είναι διακοσμημένος με έργα που προσέφεραν οι δημιουργοί τους με αντάλλαγμα κυριολεκτικώς ένα κομμάτι ψωμί.
8 rue du Cherche-Midi, 75006, Παρίσι, Τ/ 0033-145.484.259, 49 Bld de Grenelle, 75015, Παρίσι, Τ/33-145.791.149, www.poilane.fr
8. Marie Anne Cantin
View this post on Instagram
Τα τυράδικο της Marie Anne Cantin βρίσκεται στην rue de Champs de Mars, ένα δρομάκι που ενώνει τον μαγικό πεζόδρομο Saint Dominique με την Avenue Bosquet. Ακόμη και το βράδυ, με κλειστά τα ρολά, η διάχυτη τυρίλα προδίδει το περιεχόμενό του ακόμη και στην πλέον αναίσθητη μύτη. Την ημέρα τα ρολά ανοίγουν και φανερώνουν περισσότερα από διακόσια είδη τυριών στη βιτρίνα αλλά και περιμετρικά στους τοίχους του μικρού καταστήματος. Προμηθευτής του συγχωρεμένου του Μιτεράν αλλά και πολλών καλών εστιατορίων της πόλης –οι παρατηρητικοί θα προσέξουν ως υποσημείωση στις κάρτες πολλών εξ αυτών την αράδα «τα τυριά μας εξασφαλίζει η Marie Anne Cantin»– συνεχίζει την παράδοση του πατέρα της, που άνοιξε το κατάστημα το 1950, το έτος γέννησής της. Ο μύθος μάλιστα θέλει τη μαμά Cantin να λιώνει καμαμπέρ στο μπιμπερό του μωρού. Από τους γνωστότερους affineur (θα λέγαμε «ωριμαστής») τυριών, η Cantin προσφέρει τη μεγαλύτερη δυνατή ποικιλία γαλλικών κατσικίσιων (chèvre) που θα συναντήσει κανείς σε έναν μόνο χώρο.
12 rue du Champs de Mars, 75007, Παρίσι, Τ/ 0033-145. 504.394, www.cantin.fr
Επειδή τα μακαρόν, ειδικά του Ladurée, έχουν πέσει θύματα της δημοφιλίας τους και έχουν επίσης ακριβύνει φρικτά, προτιμήστε αυτά του Pierre Hermé σε ειδική εποχιακή αθλητική συσκευασία ή τα tatamise (ιαπωνοποιημένα) του συμπαθέστατου Sadaharu Aoki.
9. Pierre Hermé
O εξόχως προσηνής «πατριάρχης» των Γάλλων ζαχαροπλαστών ηγείται μιας γλυκιάς αυτοκρατορίας με δεκάδες καταστήματα σε όλο τον κόσμο. Ο ίδιος, όταν είχε επισκεφθεί την Ελλάδα, είχε πει σε συνέντευξή του ότι «στους ζαχαροπλάστες υπάρχει μία πραγματική αδελφότητα, μία πραγματική καλοσύνη, προστατεύει ο ένας τον άλλο κάτι το οποίο καλλιεργούμε συνειδητά στο Relais Desserts (Σύνδεσμος Υψηλής Γαλλικής Ζαχαροπλαστικής)». Αυτή η στάση είναι αντιληπτή και στην δουλειά του δαιμόνιου Hermé, που ξεκίνησε ως μαθητευόμενος στην σχολή του Lenôtre σε ηλικία μόλις δεκατεσσάρων ετών. Πολλοί του πιστώνουν την πατρότητα της «υψηλής ζαχαροπλαστικής», τον περιορισμό κάθε περιττής διακόσμησης αλλά και την πολύ προσεκτική χρήση της ζάχαρης, την οποία προσθέτει στα γλυκά του «όπως το αλάτι», ίσα ίσα δηλαδή όσο χρειάζεται για να αναδειχθούν οι γεύσεις, τα αρώματα αλλά και οι υφές των υλικών. Εκτός από τα υπέροχα γλυκά του, εμπνευσμένα από τη φύση, φτιάχνει και καταπληκτικά μακαρόν –τα οποία πωλούνται εκτάκτως σε ειδικά κουτιά με αθλητικό μοτίφ, λόγω Ολυμπιακών Αγώνων– αλλά και σοκολάτες.
39 avenue de l’ Opéra, 75002, Παρίσι, T/0033-145.122.402 (και περισσότερα από είκοσι ακόμη σημεία πώλησης), www.pierreherme.com
10. Sadaharu Aoki
View this post on Instagram
Αν και Ιάπων, θα λέγαμε ότι είναι η «eminence grise» της Γαλλικής ζαχαροπλαστικής. Εγκατεστημένος στο Παρίσι εδώ και περισσότερες από τρεις δεκαετίες, ο εξόχως συμπαθής Aoki-san, απόφοιτος της σχολής Machida στο Τόκιο, φέρνει την προσήλωση στην λεπτομέρεια που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο έθνος, σε μία δουλειά όπου η ακρίβεια έχει ήδη τεράστια σημασία. Αξίζει να δοκιμάσετε λοιπόν τα μακαρόν από Hojicha (ψημένο ιαπωνικό τσάι) και genmaicha από πράσινο τσάι και καβουρδισμένο ρύζι. Γενικότερα, η φινέτσα και η λιτότητα των γλυκών του, στα οποία συχνά αξιοποιεί υλικά της πατρίδας του όπως matcha (σκόνη από πράσινο τσάι) και χυμό yuzu, τον τοποθετεί σε μία κατηγορία από μόνο του.
56 boulevard de Port-Royal, 75005, Παρίσι, T/0033-145. 353.680, www.sadaharuaoki.com
Επειδή δυστυχώς η κυρία Δήμαρχος είναι εμμονική κατά του αυτοκινήτου και έχει κάνει προ πολλού εξαιρετικά δύσκολη την ζωή των οδηγών, τα πράγματα κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών θα είναι ακόμη δυσκολότερα εξαιτίας του έκτακτου κλεισίματος των δρόμων γύρω από τις εγκαταστάσεις. Έτσι είναι μάλλον καλύτερα να επιλέξετε κάποιο κοντινό εστιατόριο ή να χρησιμοποιήσετε το μετρό αντί για ταξί. Εναλλακτικά μπορείτε να φάτε σε ένα από τα δεκάδες pop-up καταστήματα εστίασης της διοργάνωσης παρά το γεγονός ότι –όπως διαφημίζει– το 60% των υλικών είναι φυτικής προέλευσης.
Πηγή: gastronomos.gr
