Η μεσογειακή κουζίνα δεν είναι διόλου λιτή ή φτωχή. Η λιτότητα και η απλότητα έγκεινται στη χρήση, στη φιλοσοφία μας απέναντι στα υλικά της, όποτε τα προσφέρουν ο καιρός και η φύση. Στην προσήλωσή μας στην εποχικότητά τους, στον σεβασμό του κύκλου τους, στην αποθέωσή τους όταν φτάσουν στην ακμή της ωριμότητάς τους, στην υπομονή και την ανυπομονησία μας να έρθει ο καιρός που θα τα φέρουμε στο τραπέζι. Η Μεσόγειος, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περιοχή του κόσμου, μας έχει διδάξει τον κύκλο του χρόνου και των εποχών.
Η κουζίνα της φιλοξενίας
Με επίκεντρο τη χώρα μας, η φιλοξενία στην πιο αγνή και πρωτόλεια μορφή της (και όχι στην επί πληρωμή, τουριστική της υπόσταση) δεν είναι απλώς θεσμός στη Μεσόγειο, είναι φυσική αντίδραση και προσφέρεται με γενναιοδωρία, ακόμη κι αν στο τραπέζι υπάρχουν μόνο ψωμί κι ελιές. Το πιάτο και το ποτήρι του ξένου γεμίζουν αόρατα και αυτόματα, ο μεζές, το αντίπαστο, το τάπα θα έρθει στο τραπέζι για να μοιραστεί – φτιάχτηκε για να μοιραστεί. Οι άνθρωποι της Μεσογείου κατανοούν τον ξένο, γιατί είναι σαν αυτούς: ένας μετακινούμενος άνθρωπος στον χώρο, από μια ανάγκη χωρίς αιτία. Στο τραπέζωμά του έχει γίνει αυτόματα η συνεννόηση γι’ αυτή την ανάγκη μη στασιμότητας.
Γεύσεις από τη γειτονιά μας
Στρώνουμε ένα ηλιόλουστο, μεσογειακό τραπέζι και ετοιμάζουμε συνταγές από την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα. Ένα μενού για 4 – 6 άτομα με καλωσόρισμα ένα Ajo blanco (την περίφημη, ισπανικής καταγωγής, κρύα σούπα από αμύγδαλα και ψωμί), για ορεκτικό ψητά λαχανικά με δύο ισπανικές σάλτσες: romesco και salsa verde και μια αλλιώτικη χωριάτικη. Για πρώτο πιάτο φτιάχνουμε Cioppino (ψαρόσουπα με λαβράκι, μύδια και γαρίδες), για κύριο πιάτο κοτόπουλο στον φούρνο γεμιστό με bucatini και για επιδόρπιο ένα γευστικό παγωτό μαντολάτο με μπισκότα μάρτσιπαν. Μαγειρεύουν οι σεφ Νένα Ισμυρνόγλου και Χριστόφορος Πέσκιας.
