Για να διασχίσεις τη Λέσβο απ’ άκρη σ’ άκρη θέλεις κοντά ένα δίωρο. Περνάς από χωράφια με γλυκάνισο, από ελαιώνες, βλαστερούς κήπους και στάνες, βουνά και δάση και ξεροθυμαρότοπους. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα νησιά της χώρας, αύταρκες, παραγωγικό και πλούσιο. Έχει απ’ όλα τα αγαθά και τα έχει όλα νόστιμα. Έχει τα τυριά και τα κρέατά της, τα ζαρζαβατικά και τα θαλασσινά της, έχει τους δικούς της, παλιούς τρόπους στο μαγείρεμα, είναι όμως κι επηρεασμένη έντονα από τη μικρασιατική κουζίνα που έφεραν μαζί τους οι χιλιάδες πρόσφυγες διασχίζοντας τη στενή λωρίδα της θάλασσας για να βρουν καταφύγιο στο κοντινό τους νησί. Όμως, στις συνταγές της Λέσβου κορωνίδα είναι κυρίως η πρώτη ύλη που λαμποκοπάει μες στα πιάτα, μιλάει μόνη της, λέει ξεκάθαρα την εποχή, είναι το γαστρονομικό ημερολόγιο του τόπου.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο
