Μέσα σε δάση, σε χωριά, δίπλα σε λίμνες αλλά και στα ορεινά των ελληνικών νησιών υπάρχουν κρυμμένα γαστρονομικά διαμάντια γύρω απ’ τα οποία αξίζει να σχεδιάσεις την εκδρομή σου. Η ομάδα του Γαστρονόμου γύρισε τη χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη και προτείνει τα αγαπημένα της εστιατόρια και ταβέρνες-προορισμούς για αποδράσεις εκτός πόλης. Εκεί θα βρεις από μελωμένα μαγειρευτά με σπιτικά κηπευτικά μέχρι θεσπέσιες χωριάτικες πίτες, τρυφερά κρεατικά, τοπικά τυριά και άλλα εξαίσια εδέσματα. Αν σου έλειψε ο καθαρός αέρας και το καλό φαγητό κράτησε σημειώσεις και ετοίμασε το αυτοκίνητο για το Σαββατοκύριακο.
ΣΤΗΝ ΠΕΛΛΑ
Βασιλικός
Στη μέση του πουθενά, σε ένα μικρό χωριό 300 κατοίκων ανάμεσα στην Έδεσσα και τα Γιαννιτσά ο Βασίλης Μπαρμπαρούσης, ένας σεφ με διεθνείς γαστρονομικές προσλαμβάνουσες, κάνει θαύματα μαγειρεύοντας με δικά του κηπευτικά και ντόπια κρέατα. Αλλαντικά, σάλτσες, ζωμοί, τουρσιά, ψωμιά, προζύμια, μην τα πολυλογώ σχεδόν το 99% των παρασκευασμάτων φτιάχνονται στην κουζίνα τους. Τι να πρωτογράψω. Για τα ξυλοφουρνιστά του όπως μοσχαράκι με μανέστρα και τρούφα, κι αρνάκι στιφάδο με χοντρό φιδέ, για την «αράχνη» στη σχάρα ψημένη λουκούμι, για το δικό τους χοιρινό λουκάνικο με πιπεριές από τον κήπο τους… Θα γράψω σίγουρα πάντως για τις τριπλοτηγανισμένες πατάτες και τις τέλειες σαλάτες, αλλά και για το μισάδι κοτόπουλο σχάρας που σερβίρεται με μια ζεστή πατατοσαλάτα με πίκλες και μια χτυπητή με δυόσμο, και για τους χοιροσφαΐσιους κεφτέδες σερβιρισμένους με τον απόλυτο πουρέ 50-50 (βούτυρο-πατάτα). Ό,τι και να πω είναι λίγο. Κρατήστε απλώς ότι αυτό το πρωτοκλασάτο γεύμα τελείωσε με ελληνικό καφέ αλεσμένο την ώρα της παραγγελίας και ψημένο στη χόβολη, και με γλυκά αντίστοιχου επιπέδου με το φαγητό, που αυτή την περίοδο είναι πορτοκαλόπιτα καραμελωμένη και μια πουτίγκα απο μπαγιάτικο ψωμί. Το μενού δεν έχει σταθερές, αφού ο άνθρωπος αυτός δεν έχει ησυχία. Να το επισκεφθείτε και να του δώσετε carte blanche. Νικολέτα Μακρυωνίτου
Καλλίπολη, Πέλλα, Τ/2381-50.37.07, Τρίτη-Σάββατο 13.00-22.00, Κυριακή 12.00-16.30, Δευτέρα κλειστά.
ΣΤΗN ΚΑΡΔΙΤΣΑ (ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ)
Το Τσαρδάκι
Στη μέση του πουθενά, στις όχθες της λίμνης Πλαστήρα, το Τσαρδάκι είναι από μόνο του σοβαρός λόγος να εκδράμεις στην περιοχή. Ο κύριος Βασίλης Κορομπίλιας κάνει κουμάντο στις ψησταριές, η γυναίκα του στις απίθανες πίτες, η κόρη και ο γαμπρός στις κατσαρόλες και στον ξυλόφουρνο. Στο πρώην χάνι με το μεγάλο τζάκι και τα καρό τραπεζομάντηλα στα τραπέζια έχω φάει μερικά από τα νοστιμότερα μελωμένα μαγειρευτά της κατσαρόλας και φουρνιστά της ζωής μου, όπως φασολάδα με παστουρμά, φουρνιστή ρεβιθάδα με μελιτζάνες, αλλά και χοιρινή τηγανιά όνειρο και βραστό κατσικάκι με ζαρζαβατικά της εποχής και της περιοχής. Χορτόπιτες, τυρόπιτες και τραχανόπιτες φτιάχνονται με φύλλο χειροποίητο και ντόπια υλικά, ψήνονται στον ξυλόφουρνο και μοσχοβολάνε, όπως και ο παραδοσιακός πλαστός-όνειρο. Όταν έρθει η ώρα του ψητού, δύσκολα επιλέγεις: τα παϊδάκια είναι ψημένα αφρός, τα λουκάνικα με πράσο είναι τέλεια ζουμερά και μαζί πικάντικα, μπιφτέκια και μπριζόλες μαστόρικα και πεντανόστιμα, από κρέατα διαλεχτά και ντόπια. Μεγάλο χιτ του μαγαζιού η απίστευτη σαλάτα με τα τουλάχιστον 17 διαφορετικά υλικά, από άγρια βατόμουρα και σπιτικό τουρσί, μέχρι τζίντζερ, λωτούς και λάχανα κάθε λογής. Υπερπαραγωγή και το επιδόρπιο με το χειροποίητο ρετσέλι. Συνοδέψτε με τσίπουρο από Μοσχάτο που καλλιεργεί ο κύριος Βασίλης αλλά ζητήστε και τα κρασιά του από λογιών λογιών ποικιλίες, επίσης δικής του παραγωγής. Βιβή Κωνσταντινίδου
Επαρχιακή Οδός Καρδίτσας-Καστανιάς, Μοσχάτο, λίμνη Πλαστήρα, Τ/24410-20.024. Ανοιχτά από το μεσημέρι.
ΣΤΗΝ ΑΡΚΑΔΙΑ
Ζέρζοβα
Περίπου τρεις ώρες από την Αθήνα, λίγο μετά την τουριστικά ανεπτυγμένη Δημητσάνα βρίσκεται η ταβέρνα Ζέρζοβα. Η Βαγγελιώ και ο Γιάννης, που έκαναν γνωστή μια ολόκληρη περιοχή χάρη στην ταβέρνα τους, ψήνουν σε ξυλόφουρνο φαγητό του τόπου και της εποχής. Πίτα με άγρια χόρτα και χυλό αντί φύλλου, υπέροχα κριτσανιστή, τυρί παραγωγής τους, μανιτάρια του δάσους στο τηγάνι, αγριογούρουνο ψημένο μέχρι να λιώνει. Από τα πιο διάσημα πιάτα τους είναι οι χυλοπίτες, που παίρνουν από εργαστήριο της Δημητσάνας, με καμένη μυζήθρα και βούτυρο, όπως και η προβατίνα στη λαδόκολλα, με σφάγιο από το δικό τους κοπάδι. Λίγες και καλές επιλογές σε εμφιαλωμένο κρασί. Επιδόρπιο, ζεστό γαλακτομπούρεκο παραγωγής τους. Η εκδρομή ως εκεί αξίζει χίλια τα εκατό. Νένα Δημητρίου
Μάρκου Αρκαδίας, Τ/6932847358, καθημερινά 12.00-22.00.
Villa Incognito
Ένα μόνο εστιατόριο στην Τρίπολη διαθέτει τόσο ανεβασμένο επίπεδο γαστρονομίας και είναι αυτό, με τον ιδιαίτερο διάκοσμο εμπνευσμένο από ένα φαντασιακό μυθιστόρημα του Tom Robins. Έχει χαρακτήρα, σέρβις υψηλών προδιαγραφών και προσφέρει δημιουργική μεσογειακή κουζίνα με αρκετά τοπικά στοιχεία. Έχει και μια απίθανη λίστα κρασιού, με ετικέτες από την Ελλάδα, όπως και κάποιες ξένες επιλογές. Ο Σωτήρης Κούρος στην κουζίνα και η Υακίνθη Δαγρέ Τυροβολά επικεφαλής στο σέρβις είναι ένα άπαιχτο δίδυμο. Μια βραδιά εδώ έχει ξεκίνημα με ζυμωτό ψωμί μέσα σε ένα περιποιημένο κουτάκι, συνέχεια με ένα ορεκτικό εποχής, όπως η σελινόριζα με κρέμα τυριού με καμένο βούτυρο, πίκλες και μια δροσερή πολίτικη σαλάτα. Σίγουρα στα πιάτα ημέρας θα βρείτε κάτι πολύ ενδιαφέρον, όπως τα χειροποίητα ραβιόλια με μανιάτικο σύγλινο.Πολύ νόστιμες είναι και οι παπαρδέλες με ραγού από μοσχαράκι γάλακτος. Στα κρεατικά το χοιρινό με σέλινο είναι πιθανότατα καλύτερο από οποιοδήποτε μαμαδίσιο έχετε δοκιμάσει, εδώ υπέροχα μαγειρεμένο με πουρέ σελινόριζας και μια αφράτη σάλτσα λεμονιού. Υπάρχουν αρκετές επιλογές κρασιών σε ποτήρι, και μάλιστα ιδιαίτερες και ψαγμένες. Εδώ πρέπει να γίνει ιδιαίτερη μνεία στην δίκαιη τιμολόγηση, με περίπου 20 ευρώ συνολικά μπορείτε να δοκιμάσετε 3-4 διαφορετικά ποτήρια κρασί, άλλο για κάθε πιάτο. Πολύ ευχάριστη έκπληξη και τα γλυκά τους, μπορεί να μην είναι ανάλαφρες επιλογές εποδορπιακού χαρακτήρα είναι όμως ιδιαιτέρως νόστιμα. Αν έχει μηλόπιτα, επιλέξτε τη με κλειστά μάτια και μάλλον θα εντυπωσιαστείτε όπως εμείς. Ν.Δ.
Δεληγιάννη 1 και Τάσου Σεχιώτη 43, Τρίπολη, Τ/2710-22.21.11.
ΣΤΟΝ ΤΑΫΓΕΤΟ
Ο Κούπιτσας
Στον Ταΰγετο, στην αγκαλιά του βουνού, μέσα στα πλατάνια ο Κούπιτσας σερβίρει χωριάτικες σπεσιαλιτέ για τις οποίες αξίζει να κάνει κανείς στάση. Στη μέση μιας πανέμορφης ορεινής διαδρομής που ενώνει τη Σπάρτη με την Καλαμάτα βρίσκεται η ταβέρνα που πήρε το όνομά της από την κοντινή ομώνυμη πηγή. Ο καθαρός αέρας ανοίγει την όρεξη για κλασικά ταβερνίσια, όπως τζατζίκι-δυναμίτη, χόρτα αλ ντέντε, τυροκροκέτες που τρώγονται καυτές, παστό Μάνης και ντόπια σφέλα φωτιά. Το αρνάκι φούρνου με πατάτες, είναι έξοχο – σούπερ μελωμένο και ξινούτσικο. Κάνουν πολύ πετυχημένα και τα κοκκινιστά, το κατσικάκι και τον κόκορα με χοντρό μακαρόνι ή με τραγανές, γλυκές πατάτες, και έχουν πάντα και κάποια λαδερά. Αν πετύχετε τη, ντόπια σπεσιαλιτέ, τη γουρουνοπούλα, μην την παραλείψετε! Ν.Μ.
24ο χλμ. Ε.Ο. Καλαμάτας-Σπάρτης, Αρτεμισία, Τ/27210-76.117, καθημερινά 12:00-00:00.
ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ (ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ)
ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ
Το Σταυρί (στου Παπέλη)
Στην Αγιάσο, το ορεινό χωριό της Λέσβου, βρίσκεται ένας καφενές που η φήμη του ξεπερνάει τα σύνορα του νησιού. Εδώ η πιο χοτ τάση των καιρών μας, το foraging (συλλογή άγριας τροφής από τον τόπο σου), βρίσκει εφαρμογή από πάντα. Τόσο ο ιδιοκτήτης, όσο και οι συγχωριανοί του, προμηθεύουν το μαγαζί με μανιτάρια μαζεμένα από τον Όλυμπο (στις πλαγιές του οποίου είναι χτισμένη η Αγιάσος), αβρωνιές και άλλα άγρια χόρτα, αυγά από κότες σπιτωμένες και κρέας από μικρές φάρμες των γύρω περιοχών. Αποθέωση είναι τα βουνίσια χόρτα (λουλουδιές, καυκαλήθρες, λαχανέλια, κουτσουνάδες) που τα ελαφροβράζουν και τα σερβίρουν με μπόλικο λεσβιακό ελαιόλαδο ή τα κάνουν κεφτέδες και τα χρυσοτηγανίζουν. Κορυφαία τα τηγανητά μπαμπάτσικα λαγόρτια (μορχέλες) και μια λιχουδιά από τις λίγες οι γεμιστές χάχλες (καλαθάκια καμωμένα από τραχανά) με φέτα ντόπια, ντομάτα και μυρωδικά. Νοστιμότατοι οι ψωμένιοι κεφτέδες τους με μια τσιμπιά κύμινο, σερβιρισμένοι σε μεταλλικά ταψάκια με μια χούφτα πατάτες τηγανητές, ωραίοι οι λαχανοντολμάδες και τα γιαπράκια τους. Αξέχαστες μου έμειναν οι σβυρνιές (αβρωνιές) με τ’ αυγά, ένα πιάτο που δεν πρέπει να χάσετε με τίποτα αν βρεθείτε εδώ. Ν.Μ.
Αγιάσος, Λέσβος, Τ/2252-022936
Ψητοπωλείο Λεπέτυμνος
Μικρή υψομετρική διαφορά ανάμεσα στον Όλυμπο (968 μ.) και τον Λεπέτυμνο (969 μ.) που βγαίνει νικητής στην αναμέτρηση και ανακηρύσσεται το ψηλότερο βουνό της Λέσβου. Το ομώνυμο χωριό δεν είναι πέρασμα, είναι όμως προορισμός για μαλένγκα – προβατίνα στη λεπετυμνιώτικη διάλεκτο. Εκεί, στη μία και μοναδική ψησταριά του χωριού, ο Κώστας κι η Ελευθερία Χατζηκωνσταντίνου, κάνουν το στιβαρό, γλυκάλμυρο κρέας των ορεινών ζώων που εκτρέφουν, ένα ποίημα στα κάρβουνα, με πυκνή, καπνισμένη νοστιμιά. Οι μερακλήδες φεύγουν από τη Μυτιλήνη και κάνουν μια ώρα δρόμο για να γευτούν το νόστιμο κρέας του, και μαζί συκωταριές, αμανίτες τηγανιτούς, βουνίσιες σβυρνιές (σπαράγγια) με ντόπια αυγά, λαδοτύρια και κασέρια από την Άργενο και τον Μανταμάδο. Για το τέλος γιαούρτι πρόβειο και παχύ, με ντόπια μαρμελάδα αρώνια. Ν.Μ.
Λεπέτυμνος, Λέσβος, Τ/6972-369.412.
ΣΤΗ ΝΑΞΟ
Στου Βασιλαρακιού
Ο ορεινός Κυνίδαρος με τους 300 κατοίκους δεν είναι από τα ομορφότερα χωριά της Νάξου, κι αν είναι γνωστός στους επισκέπτες του νησιού το οφείλει στην χασαποταβέρνα του Βασιλαρακιού που είναι προορισμός για σοβαρούς κρεατοφάγους. Ο Βασίλης Κλουβάτος ο νεότερος καπετανεύει το μαγαζί, και σε ειδικά ψυγεία ξηρής ωρίμανσης σιτεύει μοσχάρια από ντόπιους βοσκούς. Τα μεστά κρέατα τα ψήνουν με γνώση, αλλιώς την πικάνια, αλλιώς το διάφραγμα, κάθε κομμάτι όπως πρέπει κι όπως ακριβώς τους ζητηθεί. Αυτό είναι το δυνατό τους σημείο, πολύ καλύτερα από ό,τι τα μαγειρευτά. Στα οπωσδήποτε οι καλοτηγανισμένες αξιώτικες πατάτες, χόρτα εποχής, χωριάτικη με ξινομυζήθρα. Επίσης ονειρεμένα πρόβεια, ορεινά τυριά. Ζητήστε τους αφράτη νωπή μυζήθρα με ντόπιο μέλι για επιδόρπιο. Η κάβα διαθέτει και αρκετά εφιαλωμένα αιγαιοπελαγίτικα κρασιά. Ν.Μ.
Κυνίδαρος, Νάξος, Τ/22850-32.088.
ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΙΝΟ
ΣΤΗΝ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ
Ο Παλιός Νερόμυλος
Μόλις δύο χιλιόμετρα από την Κυπαρισσία, σε ένα περιβάλλον ονειρικό, με πλατάνια, ρυάκια, γεφύρια, οπωρώνες και κηπευτικά υπάρχει ένας μοναδικός νερόμυλος που χρονολογείται πριν από το 1850. Το 2012 κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο της προβιομηχανικής περιόδου και η οικογένεια Ιμιρζιάδη τον αγόρασε, τον αναπαλαίωσε και τον επαναλειτουργεί και με τις τρεις παλιές του ιδιότητες: του νερόμυλου, του καφενείου και του παντοπωλείου. Αξίζει να δούμε τον νερόμυλο να λειτουργεί με τον παλιό μηχανισμό που συντηρήθηκε και με τη βοήθεια υπόγειας δεξαμενής νερού να αλέθει τα σιτάρια της περιοχής αλλά και να γευτούμε ψωμί και πίτες από το ίδιο αλεύρι αυτό. Ένα καλό πρωινό με καφέ και ροφήματα, ζεστό ψωμί, φρέσκο βούτυρο και σπιτικές μαρμελάδες από τα εσπεριδοειδή του κτήματος, αρωματικές πίτες και κουλουράκια θα μάς φτιάξει την ημέρα και θα μας δώσει την απαραίτητη ενέργεια για τις εξορμήσεις μας στις γύρω περιοχές, όπως στο κάστρο της παλιάς Κυπαρισσίας κ.α. Πριν φύγουμε μπορούμε να αγοράσουμε γλυκά, βότανα, μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού από τη γωνιά του παντοπωλείου. Μαρία Βασιλοπούλου
Μύλοι Κυπαρισσίας, Μεσσηνία, Τ/27610-25.797, Ανοικτά κάθε Τρίτη – Σάββατο 10:00 – 14:30, 18:00 – 22:00 και την Κυριακή 09:00 – 23:00.
Πηγή: Γαστρονόμος
