Δεκαετίες πριν τα μοντέρνα barber shops μετατραπούν στους ναούς της απενοχοποίησης της αντρικής περιποίησης και το μούσι γίνει το «Ιερό Δισκοπότηρο» των απανταχού χίπστερ, μια επίσκεψη στον κουρέα ήταν για τους άντρες υπόθεση ρουτίνας. Αυτή η υπόθεση ήταν για κάποιους μοναχική, για μερικούς παρεΐστικη, για άλλους απολαυστική, για πολλούς διεκπεραιωτική.
Στο Σικάγο του 1950 έγινε και διαφημιστικό event, όταν στη διάρκεια των εγκαινίων της Εθνικής Εβδομάδας Μαχαιροπίρουνων ο πρόεδρος μιας από τις γνωστότερες εταιρείες οικιακών ειδών της πόλης απόλαυσε «βασιλική» περιποίηση στα χέρια τοπικού κουρέα, επιδεικνύοντας παράλληλα την αποτελεσματικότητα του εξαιρετικού ατσάλινου κουζινομάχαιρου της συλλογής του.
Κι ενώ εκείνο τον Μάιο γυναίκες και άντρες θαύμαζαν τον νεαρό επιχειρηματία και τα προϊόντα του, αυτή την Κυριακή όσοι δεν έχουν ακόμη καταφέρει να κλείσουν ραντεβού σε κάποιο κομμωτήριο ή κουρείο φθονούν την τύχη του να διαθέτει περιποιημένη κόμη και καλοξυρισμένο πρόσωπο. Και αν στη δεκαετία του ’50 το προσεγμένο κούρεμα και το αψεγάδιαστο ξύρισμα ήταν δείγμα ευπρέπειας και δηλωτικό κοινωνικού στάτους, εν έτει 2020, την εποχή του κορονοϊού και της καραντίνας, είναι αντικείμενο φθόνου και σημάδι εξαιρετικής τύχης ή αξιοζήλευτης δεξιοτεχνίας στον χειρισμό των οικιακών συσκευών grooming, οι οποίες ξεπούλησαν τις προηγούμενες εβδομάδες. Με τις υγείες σας!
