Μερικές σκέψεις για τα «γενέθλιά» μας.
Τον Μάιο του 2003, ένα ολοκαίνουργιο ένθετο κυκλοφορεί με την κυριακάτικη έκδοση της «Καθημερινής», το «Κ»! Πρωτοποριακό, δυναμικό, με άποψη, μια συνέχεια της εφημερίδας από μια διαφορετική όμως οπτική, πιο βαθιά, πιο ανθρωποκεντρική, μια ματιά κι από την άλλη όψη των πραγμάτων. Ανάμεσα στην ύλη, μια σελίδα αφιερωμένη στον υγρό πολιτισμό της γεύσης: «Spirits & Wine»!
Δεκαεπτά χρόνια μετά –πώς πέρασαν τόσα χρόνια–, σκέφτομαι την απόφαση της εφημερίδας να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο, έναν νέο δρόμο, με στόχο να γνωρίσει στο αναγνωστικό της κοινό τον πολιτισμό και τη φιλοσοφία που κρύβεται μέσα σε κάθε μπουκάλι εμφιαλωμένου ποτού και κρασιού, πίσω από κάθε ετικέτα.
Σήμερα, δεκαεπτά χρόνια μετά, νομίζω ότι μπορώ με υπερηφάνεια να καυχηθώ πως στο «Κ» της «Καθημερινής» εγκαινιάσαμε το story telling της ελληνικής οινοποιίας και της ποτοποιίας, κάτι που σήμερα θεωρείται απαραίτητο εργαλείο στις αντίστοιχες βιομηχανίες.
Δεκαεπτά χρόνια μετά, και μπροστά σε μια τεράστια τούρτα με αναρίθμητα κεράκια, ένα για τη σελίδα «Spirits», δεν μπορώ να μην κάνω έναν απολογισμό και να αποδώσω τα εύσημα. Η σελίδα «Spirits & Wine» ήταν ο σπόρος για να γεννηθεί έναν χρόνο μετά ο «Οινοχόος» της «Καθημερινής», ένα περιοδικό κρασιού δεκαέξι χρόνια πριν! Άλλη μία γενναία πράξη της ηγεσίας της εφημερίδας, που είχε και έχει τη διορατικότητα να αξιολογεί τάσεις πριν ακόμα φανούν καλά καλά και, πριν από κάθε άλλον, να τις μετουσιώνει σε νέα προϊόντα, ανοίγοντας συνεχώς ποιοτικούς εκδοτικούς δρόμους ειδικά στον χώρο της οινογαστρονομίας («Οινοχόος», «Γαστρονόμος», «Γλυκές Ιστορίες», «Ζάχαρη και αλεύρι» κ.ά.).
Ξαναγυρίζω όμως στο «Κ» και στα «Spirits & Wine», την αγαπημένη μου σελίδα, που με ταξίδεψε, όπως κι εσάς, σε όμορφες χώρες και γειτονιές του κόσμου, στην Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη, μέσα από γεύσεις, αρώματα, γλέντια, ιστορίες ανθρώπων, γέλια και δάκρυα.
Ξέρω, το λέω με σιγουριά και όχι έπαρση, ότι αυτή η σελίδα έχει αποκτήσει φανατικούς φίλους και συνεχίζει. Σας καλώ όλους, λοιπόν, να φτιάξουμε ένα τεράστιο χάρτινο καράβι, σαν εκείνα που μας έφτιαχνε η μάνα όταν ήμαστε παιδιά, και να συνεχίσουμε να ταξιδεύουμε μαζί, γιατί το χάρτινο καράβι μάς απέδειξε πως αντέχει στον χρόνο, στις αναποδιές, στις φουρτούνες και θα αντέχει και στο μέλλον.
Σας ευχαριστώ όλους για τις εμπειρίες αυτών των δεκαεπτά ετών.■
