Ξεκίνησε την καριέρα του σχεδόν πριν από δέκα χρόνια, πίσω στο 2012. Σπούδαζε σύνθεση στο Λονδίνο κι έπαιζε σε μικρούς χώρους. Έκανε τα πάντα για να μπορεί να παίζει σε κοινό. «Θυμάμαι ότι έκανα support σε συγκροτήματα που είχαν διαλυθεί στα ’80s, αλλά ήθελαν να κάνουν κάποιου είδους comeback. Και η συμφωνία που έκανα ήταν να κουβαλώ τον εξοπλισμό όλων των μουσικών, για να μπορώ να τους ανοίγω το live».
Την πρώτη του συναυλία σε ελληνικό έδαφος την έδωσε τον Δεκέμβρη του 2012 στο Γκάζι, στο νυν Temple. Από τότε γράφει μουσική και έκανε περιοδείες στην Ευρώπη, στην Αμερική, ακόμη και στην Ντόχα έχει πάει. Η ζωή του είναι γεμάτη ιστορίες, όπως και η μουσική του. «Πριν από την πανδημία ζούσα τον μισό χρόνο στο εξωτερικό, με μια βαλίτσα στο χέρι. Η πρώτη μου μεγάλη περιοδεία ήταν το 2012 σε Αγγλία, Γαλλία, Πολωνία, Γερμανία κι έκτοτε δεν σταμάτησα. Τι σου μαθαίνει το να είσαι συνεχώς στον δρόμο; Να σκέφτεσαι και να συνομιλείς με τον εαυτό σου; Δεν είναι τόσο rock ’n’ roll όσο ακούγεται, όταν είσαι με ένα βαν στον δρόμο. Ξυπνάς στις έξι το πρωί, οδηγείς, ασταμάτητα οδηγείς, φτάνεις στις έξι το απόγευμα στο venue, στήνεις τα πάντα, παίζεις μουσική, πίνεις καμιά μπίρα, φεύγεις στις τρεις τα ξημερώματα, επιστρέφεις στο εκάστοτε ξενοδοχείο, κοιμάσαι και έξι το πρωί είσαι ξανά στο τιμόνι».
Στην ερώτηση τι είδους μουσική φτιάχνει, αισθάνεται αμήχανα. «Θα απαντήσω κάτι αόριστο, γιατί, αν πω κάτι, μπορεί να παγιδευτώ στο είδος. Θα πω ότι κάνω κινηματογραφική μουσική». Και θα θυμηθεί τη χρονιά που το Athens Open Air Film Festival έκανε πρεμιέρα στον μαγευτικό Ναό του Ολυμπίου Διός με την ταινία του Μπάστερ Κίτον Ο κινηματογραφιστής και του ζήτησε να γράψει ένα original score. «Ήταν μια σπουδαία στιγμή για μένα να παίζω κάτω από τον Παρθενώνα», λέει.
Είναι 29 ετών και ήδη έχει κυκλοφορήσει τρεις προσωπικές δουλειές. Ετοιμάζει την τέταρτη. «Θα είναι ένα διαστημικό ταξίδι προς το άγνωστο, έξω από τη Γη. Θα έχει επιρροές από την αρχή του sci-fi, τον Στράους και το 2001: A Space Odyssey, τους Pink Floyd και τον Ντέιβιντ Μπόουι. Θα είναι ένας δίσκος που θα συμβολίζει την εσωτερική πνευματική εξέλιξη», λέει ο ίδιος λίγες μέρες πριν δώσει, στον Κήπο του Μεγάρου, τη δεύτερη συναυλία του μετά τους πανδημικούς μήνες σιωπής.
«Οι συναυλίες είναι η δική μου ψυχοθεραπεία. Πάνω στη σκηνή προσπαθώ να ξεφύγω από τον εαυτό μου. Θέλω να κάνω μια μουσική παράσταση με τη νέα μου μπάντα και με τη συνοδεία εγχόρδων και πνευστών να δώσω μια ξεχωριστή, ατμοσφαιρική παράσταση. Για να φύγουμε επιτέλους από το σκοτάδι», αναφέρει.
Αγαπά πολύ τη μουσική, τόσο που ίδρυσε τη δική του δισκογραφική, τη United We Fly, για να δώσει χώρο σε νέα παιδιά να ακουστούν. Και πλέον μεγαλώνει η παρέα της. Στην εταιρεία του έχουν υπογράψει η Danai Nielsen, η Irene Skylakaki, ο Παύλος Παυλίδης, η Νεφέλη Φασούλη, οι ρόκερ Whereswilder και οι ηλεκτρονικοί Sworr. «Μαζί ονειρευόμαστε πιο φωτεινές μέρες», λέει, χωρίς μεγαλοστομίες και φανφαρολογίες.
Ακόμη κι όταν τον ρωτάω για τη δισέλιδη κριτική που έλαβε ο τελευταίος του δίσκος από το γερμανικό περιοδικό Eclipsed, που τον χαρακτήρισε «Mότσαρτ της ψηφιακής εποχής», σχεδόν ντρέπεται. Πατώντας όμως play στη μουσική του, ίσως πάρεις όλες τις απαντήσεις που ψάχνεις.
INFO
Τheodore, Floating. Παρασκευή 16 Ιουλίου 2021, 21.00, στη σκηνή του Κήπου του Μεγάρου.
