Γνώρισα τη Μαρίνα, μια 23χρονη σεξεργαζόμενη γυναίκα που δουλεύει ως cam girl και διατηρεί παράλληλα λογαριασμό στο Onlyfans, μέσα από το Δίκτυο Ενδυνάμωσης Σεξεργαζομένων. «Για μένα, το να μπορώ να βάλω τη σεξεργασία στο βιογραφικό μου είναι αυτός ο τεράστιος ήλιος που τον κοιτάω εκεί ψηλά και λέω μακάρι να φτάσουμε εκεί», μου λέει στη συζήτησή μας. Κάποιοι μπορεί να διαβάσουν αυτές τις γραμμές και να σκεφτούν τον μύθο του Ικάρου, που ήθελε να πετάξει πολύ κοντά στον ήλιο. Εγώ θα έλεγα να τις διαβάσουμε έχοντας υπόψη μας κάτι άλλο: «Τα μυαλά είναι σαν τα αλεξίπτωτα, δουλεύουν καλύτερα όταν είναι ανοιχτά».
Το Onlyfans είναι μια συνδρομητική πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης που επιτρέπει την ανάρτηση σεξουαλικού περιεχομένου. Η Μαρίνα άρχισε να δουλεύει σε ένα πορνογραφικό site με live shows μπροστά σε κάμερα στα 21 της, ενώ στο Onlyfans μπήκε περίπου έναν χρόνο αργότερα. «Νομίζω ένας λόγος που έγινε τόσο δημοφιλές το Onlyfans είναι επειδή πήρε το πορνογραφικό περιεχόμενο και το τοποθέτησε σε ένα περιβάλλον κοινωνικής δικτύωσης. Χωρίς την καθαρά πορνό αισθητική, έγινε πιο εύκολο να το προσεγγίσει το ευρύ κοινό. Έχει περισσότερη οικειότητα και ερασιτεχνικό περιεχόμενο, οπότε έχεις πιο πολύ την αίσθηση ότι ακολουθείς έναν άνθρωπο μέσα από έναν ερωτικό φακό, παρά ότι βλέπεις πορνό».
Πώς δουλεύει η Μαρίνα σε αυτές τις δύο πλατφόρμες;
«Το προφίλ μου στο site όπου εργάζομαι ως camgirl είναι ανοιχτό και βγάζω χρήματα από όσους αλληλεπιδρούν, είτε θέλοντας να έχουν επικοινωνία μαζί μου είτε ζητώντας μου να κάνω κάτι στην κάμερα, πληρώνοντας με tokens (ψηφιακά νομίσματα). Όταν ξεκίνησα, το έκανα full time και τα σόου μου ήταν καθημερινά από 6 έως και 10 ώρες, γιατί τα live θέλουν κάποιο χρόνο μέχρι να πιάσουν ρυθμό και κοινό. Τώρα, επειδή μοιράζω τον χρόνο μου ανάμεσα στη σχολή και τη δουλειά, κάνω live τρεις φορές την εβδομάδα από ένα εξάωρο περίπου. Το Onlyfans το δουλεύω λίγο, κάνοντας δύο-τρία post τη μέρα. Το προφίλ μου είναι με μηνιαία συνδρομή, ενώ υπάρχει και το custom περιεχόμενο, όπου κάποιος μπορεί να μου ζητήσει κάτι συγκεκριμένο και χρεώνω τα βίντεο με το λεπτό, ενώ στο sexting μπορώ να στείλω μια φωτογραφία σε πελάτη, η οποία θα είναι κλειδωμένη πίσω από ένα συγκεκριμένο ποσό και ανοίγει μόνο όταν ο πελάτης πληρώσει».
Φορολογείται αυτή η μορφή σεξεργασίας;
«Ο νόμος αυτή τη στιγμή είναι ένα οριζόντιο πράγμα που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Ωστόσο, τα χρήματα που βγάζουμε φορολογούνται κανονικά – είναι δύσκολο να είναι “μαύρα”, γιατί περνάνε από το τραπεζικό σύστημα. Επομένως, υπάρχει φορολόγηση, απλώς χρειάζεται να αυτοσχεδιάζουμε με τον ΚΑΔ. Αυτό που γνωρίζω από τη νομοθεσία είναι ότι αναγνωρίζει μόνο τους φυσικούς χώρους παροχής σεξουαλικών υπηρεσιών. Οι σεξεργαζόμενοι στο Internet ή οι escorts, για παράδειγμα, δεν μπορούν να χωρέσουν στα περιθώρια που δίνει ο ελληνικός νόμος. Είναι εγκληματικό να μην παρέχεις κανέναν τρόπο να είναι ο εργαζόμενος ασφαλής ή να μην του αναγνωρίζεις την εργασία, επειδή αφορά το σεξ. Είναι τρελό να πιστεύουμε ότι θα εξαλείψουμε τη σεξεργασία με τον αυστηρό νόμο, γιατί οι άνθρωποι θέλουν και το σεξ και τα χρήματα. Το σημαντικό είναι, από τη στιγμή που επιλέγεις μια δουλειά, να μπορείς να στραφείς σε μια αρχή για να προστατευτείς ή να διεκδικήσεις κάτι».
Τι δικαιώματα θα ήθελε να διεκδικήσει η ίδια;
«Τα βίντεό μου μπορεί να βρεθούν στο Internet σε δέκα χρόνια, όταν ενδεχομένως θα κάνω μια άλλη δουλειά, και να στιγματιστώ. Θα ήθελα να υπάρχει νομικό πλαίσιο που θα με προστατεύει από τη διάκριση, να μπορώ να πάω σε κάποιον και να πω ότι με αποκλείουν. Είχα δει την περίπτωση μιας φοιτήτριας στο εξωτερικό που είχε πρόβλημα με το πανεπιστήμιό της λόγω εργασίας της στο σεξ κατά το παρελθόν, τους έκανε μήνυση για άδικη διάκριση και δικαιώθηκε. Θέλω ένα πλαίσιο να προστατεύει την ισότητά μας κοινωνικά. Στο Internet υπάρχει έντονα η τραπεζική διάκριση, όπου μπορεί να σου κλείσουν απροειδοποίητα τον λογαριασμό σου αν καταλάβουν ότι βγάζεις λεφτά από το πορνό. Tο paypal, ας πούμε, είναι μια υπηρεσία που δεν επιτρέπει καμία σχέση με το πορνό και μπορεί να σε κάνει ban απροειδοποίητα και να σου πάρει και τα λεφτά. Αυτό έχει αποτελέσει ένα από τα μεγαλύτερα άγχη μου – ποιο μέσο θα χρησιμοποιήσω, ώστε αύριο να μην αποφασίσει κάποιος ότι δεν θα έχω πρόσβαση στα χρήματά μου».
Στην ταινία Red Rocket του Σον Μπέικερ, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, ο πρωταγωνιστής είναι ηθοποιός στη βιομηχανία του πορνό και δυσκολεύεται να βρει δουλειά όταν αποφασίζει να αλλάξει επάγγελμα.
«Αυτός είναι ο μεγαλύτερος καημός μου. Αν κάτι θέλω περισσότερο, είναι να μπορώ να βάλω τη σεξεργασία στο βιογραφικό μου, γιατί αυτό που κάνω είναι δέκα δουλειές σε μία. Κάνω social media, customer care, κάνω performance και show, μιλάω με τόσο κόσμο και για τόσο προσωπικά και ανθρώπινα πράγματα, κάνω video και photo editing, το περιεχόμενό μου θέλει μεγάλη επιμέλεια, από το κόνσεπτ μέχρι την εκτέλεση και μετά τη δημοσίευση, το promo και το μοίρασμα. Από τα 20 μέχρι τα 23 συντηρώ μια δύσκολη επιχείρηση μόνη μου, γιατί να μην μπορώ να το βάλω στο βιογραφικό μου και κάποιος να πει ότι είμαι πολύ ικανή, αλλά να χαρακτηριστώ ως “ελαφρών ηθών” ή φυγόπονη, ενώ είναι το εντελώς αντίθετο; Είναι γρήγορα λεφτά, ναι, αλλά έχει πολλή δουλειά για να τα βγάλεις και δεν είναι η εύκολη λύση».
Γιατί επέλεξε η Μαρίνα αυτή τη δουλειά;
«Δούλευα σερβιτόρα, με χαοτικό ωράριο, χωρίς ένσημα και ξεκάθαρο μεροκάματο, ενώ με δυσκόλευε αρκετά ο σεξισμός σε αυτό το περιβάλλον. Ήμουν “το λουκουμάκι σερβιτόρα” και δεν είχα την αίσθηση της αυτενέργειας, σε αντίθεση με τη σεξεργασία, όπου την έχω. Αισθανόμουν ανασφαλής σε εκείνο το περιβάλλον, μέχρι που διάβασα ένα άρθρο για ροζ τηλέφωνα και σκέφτηκα ότι είναι μια δουλειά που θα μπορούσα να κάνω καλύτερα. Στην αναζήτηση, δεν βρήκα θέση στα τηλέφωνα, αλλά βρήκα τις κάμερες και, μετά από πολλή σκέψη και έλξη, αποφάσισα ότι είναι κάτι που μπορώ και θέλω να κάνω για κάποια χρόνια.
Σε επίπεδο δουλειάς, η σεξεργασία έχει βελτιώσει τη ζωή μου, δίνοντάς μου τη δυνατότητα να βγάζω και να αποταμιεύω χρήματα και να έχω χρόνο να ασχοληθώ και με άλλες δεξιότητές μου παράλληλα. Επίσης, με ενδιέφερε πριν ξεκινήσω η διερεύνηση της οικειότητας και της εικόνας μου. Νιώθω ότι η σεξεργασία, μέσα από τον πειραματισμό με τη θηλυκή εικόνα μου, το πώς διαπραγματεύομαι τα πράγματα που κάνω ή δεν κάνω, μου έχει δώσει πολλή γνώση, ενώ εξασκώ συνεχώς ενεργά τη δική μου συναίνεση και θέτω τα όριά μου. Έχω μάθει πολλά για τη συναίνεση, το πόσο ανοιχτή θέλω να είμαι με τη σεξουαλικότητα και τον αισθησιασμό μου, το τι θα μοιραστώ ερωτικά με τον κόσμο. Για μένα έχει μεγάλη αξία το μοίρασμα του ερωτισμού με τους ανθρώπους στο Internet. Ξέρεις, υπάρχει ένα δυστοπικό αφήγημα για την έλλειψη επαφής και τη μοναξιά που συνοδεύουν το κυβερνοσέξ. Δεν λέω ότι είναι ψέματα, αλλά εντοπίζω και μια συνθήκη όπου οι άνθρωποι απελευθερώνονται, νιώθουν ασφαλείς και ίσως να λειτουργούν και θεραπευτικά αυτές οι συναναστροφές. Στο Internet ανοίγεις ένα παράθυρο και μέσα από αυτό μπορείς να δεις μεγάλη ποικιλομορφία σε σώματα, φετίχ και καταστάσεις στο σεξ, και αυτό είναι πολύ συγκινητικό και για πολλούς είναι πολύτιμη διέξοδος, όχι επειδή είναι οι ίδιοι μοναχικοί ή κοινωνικά ανίκανοι, αλλά επειδή είναι πρωτοφανής αυτή η ανοιχτότητα. Δεν είναι το ένα ή το άλλο, είναι ένα σύμπλεγμα πραγμάτων και έχει μεγάλη αξία να το δούμε αυτό ως ποιότητα».
Έχει θέση ο φεμινισμός στη σεξεργασία;
«Η πραγματικότητα για μένα είναι ότι όλα μέσα από την κάμερα τα έμαθα, όπως τον οργασμό και το ότι έχω λόγο στην απόλαυση και στο σεξ μου. Είναι πράγματα που δεν τα βάζουμε καν σε λέξεις για να τα συζητήσουμε στις σχέσεις μας και γι’ αυτό εξοργίζομαι όταν οι δευτεροκυματικές φεμινίστριες στρέφονται εναντίον της σεξεργασίας. Ένα σεξεργαζόμενο άτομο διατηρεί τη συναίνεση, την αυτενέργεια και το δικαίωμά του στο τι θέλει να κάνει. Το “πουλάω το κορμί μου” δεν υπάρχει, ο πελάτης δεν κάνει ό,τι θέλει επειδή πληρώνει και, όταν υπάρχει δυσκολία σε αυτό, δεν είναι πρόβλημα της σεξεργασίας, αλλά του σεξισμού. Στο πορνό μέσω Internet, οι γυναίκες έχουμε άλλο δημιουργικό έλεγχο πάνω στο περιεχόμενο σε σχέση με το τι συνέβαινε χρόνια πριν».
Πόση μοναξιά υπάρχει στη σεξεργασία;
«Εγώ αισθάνθηκα βαθιά μοναξιά από το ξεκίνημα, γιατί δεν γνώριζα κανέναν που να εργάζεται στο σεξ με οποιονδήποτε τρόπο και δεν ήξερα και πώς να γνωρίσω κάποιον, γιατί δεν μπορώ να το βγάλω στο προσωπικό μου Instagram με ασφάλεια ότι δεν θα στοχοποιηθώ. Ήταν ανακούφιση όταν βρήκα το Δίκτυο Ενδυνάμωσης Σεξεργαζομένων μέσα από μια δημοσίευση για συνάντηση ανάμεσα σε σεξεργαζόμενα άτομα. Ήθελα να μπορώ να μοιράζομαι ανοιχτά ό,τι αφορά τη δουλειά μου χωρίς προκαταλήψεις, να μη θεωρεί ο άλλος ότι η επιλογή μου έχει αρχίσει να γίνεται κακή συνολικά επειδή έχω ένα πρόβλημα ή ότι η δουλειά μου είναι αποτέλεσμα λάθος επιλογής. Το Δίκτυο με έχει βγάλει από αυτό που βίωνα μόνη μου και μου έδωσε μια αντίληψη των πραγμάτων, τόσο συναισθηματικά όσο και σε επίπεδο γνώσεων, γιατί έρχονται σε επαφή διάφορα επαγγέλματα του σεξ μεταξύ τους και αποκτάς μια κοινωνική και πολιτική συνείδηση σε σχέση και με την ελληνική πραγματικότητα. Οι κοντινοί μου άνθρωποι ήταν από την αρχή πολύ ανοιχτοί και υποστηρικτικοί, αλλά όταν αντιμετώπιζα μια δυσκολία, πίστευαν ότι μάλλον πρέπει να βγω από το επάγγελμα, γιατί δεν μου κάνει καλό. Και ακόμα και στη χαρά του επαγγέλματος, όταν τα πηγαίνω πολύ καλά και θέλω να το μοιραστώ, και εκεί υπάρχει ένα κράτημα. Είναι ένας χώρος άγνωστος και στιγματισμένος, και οι άνθρωποι καμιά φορά δεν ξέρουν τι να σκεφτούν. Δεν θα ήθελα να χρειάζεται να δικαιολογώ τη σεξεργασία μέσα από το ότι μου αρέσει. Θα ήθελα να καταλαβαίνει ο κόσμος ότι μου αρέσει, κι αν δεν μου αρέσει κάποιες φορές, δεν αλλάζει κάτι, είναι μια δουλειά – δεν χρειάζεται να είσαι στην κατηγορία του απόλυτα απελευθερωμένου και ξέγνοιαστου σεξεργαζόμενου ατόμου για να δικαιολογείται η σεξεργασία σου ως μια βιώσιμη επιλογή. Γενικά δεν είναι καλό κανένα από τα δύο άκρα – στη μία μεριά να θεωρείται ντροπιαστικό, βρόμικο και εξαναγκαστικό και στην άλλη να γκλαμουροποιείται η σεξεργασία ως λαμπερό και σέξι επάγγελμα. Έχω κάνει σχέση με άνδρα όσο κάνω αυτή τη δουλειά, αλλά αυτό που με δυσκόλευε περισσότερο ήταν οι άνθρωποι που ήταν ανοιχτοί και δεκτικοί απέναντι σε αυτό, αλλά ταυτόχρονα το φετιχοποιούσαν και έλεγαν “α, η cam girl, αυτή θα με μάθει”. Οι σχέσεις γενικά είναι δύσκολες και, αν βάλεις και το στίγμα και τη φετιχοποίηση της σεξεργασίας δίπλα σε αυτά, γίνονται ακόμα πιο περίπλοκες. Όλη αυτή η αντιπορνό προπαγάνδα συνδέεται με τον πουριτανισμό, ότι το πορνό είναι κακό και τα παιδιά μας πρέπει να προστατευθούν. Εκεί υπάρχει κρύψιμο όλης της σεξουαλικότητας και χρειάζεται μια ειλικρίνεια και μια αναγνώριση του τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα στο σεξ μας κοινωνικά και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά».
