O Tζακ Γουάιτ κλείνει κάθε συναυλία του με το Seven Nation Army. Όσα σχήματα κι αν αλλάξει, όσα χρώματα κι αν επιλέξει για τη δημόσια εικόνα του, θα είναι πάντα ο άνθρωπος με τη λευκή επιδερμίδα που έγραψε εκείνο το ριφ. Ασφαλώς, αυτό δεν τον σταματάει από το να δοκιμάζει καινούργια πράγματα – και στο νέο του άλμπουμ με τίτλο Entering Heaven Alive δίνει κάτι που δεν μας είχε δώσει ποτέ: έναν ήπιο δίσκο. Χωρίς αφηνιασμένα σόλο. Χωρίς εκρήξεις. Με ακουστικές κιθάρες και τάσεις ενδοσκόπησης. Θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο για έναν δίσκο ειλικρίνειας και ωριμότητας, όμως η αλήθεια είναι ότι ο Τζακ μόλις κυκλοφόρησε τον πιο βαρετό δίσκο της καριέρας του. Αν βρίσκεσαι σε άδεια, συνέχισε να απολαμβάνεις τις διακοπές σου… Παρότι σε θέματα ενορχήστρωσης το Entering Heaven Alive κάνει ενδιαφέρουσες ντρίπλες (η ρέγκε γέφυρα του All along the way, το ragtime του Taking me back gently), τα κομμάτια είναι αδιάφορα. Αφήνοντας στην άκρη την τρέλα, τα τρικ και τις υψηλές εντάσεις του αρκετά καλού Fear of the dawn, που προηγήθηκε τον περασμένο Απρίλιο, ο 47χρονος τραγουδοποιός μένει γυμνός. Φαίνεται όμως ότι τα ρούχα, τα εφέ, η παραπλάνηση, η ελαφριά αλλοίωση της πραγματικότητας είναι απαραίτητα για να μεταδοθεί η μαγεία αυτού του τύπου που, ας μην ξεχνάμε, κάποτε προσποιούνταν ότι η πρώην γυναίκα του είναι αδερφή του. Η γυμνή αλήθεια δεν ταιριάζει στον Τζακ Γουάιτ. Εξ ου και βάφει τα μαλλιά του μπλε, εξ ου και οχυρώνεται πίσω από τον κουλ, αναλογικό μικρόκοσμο της Third Man Records. Ας ελπίσουμε ο δίσκος αυτός να είναι απλώς ένα βαρετό κεφάλαιο στο συναρπαστικό παραμύθι του.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΤΑ ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ – ΞΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠΔίσκος του 1993, από τους πιο εμβληματικούς του ελληνικού ροκ, η Ξεσσαλονίκη επανακυκλοφορεί σε «μαρμάρινο» γκρι βινύλιο από την MLK. Χορευτικοί ρυθμοί, αλληγορίες για ναρκωτικά αλλά και εσωτερικές στιγμές που θα συγκινούν για πάντα (Σιωπή). Στο εξώφυλλο, δύο παιδιά Ρομά που συνάντησε τυχαία ο φωτογράφος Σίμος Σαλτιέλ στο Καπάνι Θεσσαλονίκης.
