Είδαμε τον Morrissey στο Λονδίνο

Μετά από γόνιμο προβληματισμό, έρευνες, συγκρίσεις στοιχείων κ.λπ., καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό αντίστοιχο του Mόρισεϊ είναι η Μαρινέλλα. Η προσωπική ερωτική μαρτυρία, τα πάθη μιας πριμαντόνας που δεν έχει άλλη επιλογή από το να κάνει σόου τη ζωή της, η υπερβολή στο συναίσθημα, η ισορροπία δράματος και χιούμορ είναι μερικά από τα στοιχεία που τους ενώνουν. Με αυτές τις σκέψεις ανέβηκα την περασμένη εβδομάδα στο Λονδίνο, για να δω τον αγαπημένο μου καλλιτέχνη. Ήταν η τέταρτη φορά. Σε ένα γεμάτο Ο2 Αcademy Brixton, ο Mόρισεϊ εμφανίστηκε με κοστούμι, λουλούδι στο πέτο και παπιγιόν. Κομψός σαν Ιταλός αριστοκράτης, Φρανκ Σινάτρα των εναλλακτικών, ηρωικός επιζών της κουλτούρας που ακυρώνει. Παιδιά από 18 μέχρι 58 ετών, άτυπα μέλη μιας λέσχης απελπισμένων ρομαντικών, ένωσαν για κάποιες ώρες φωνές και σώματα. Ορισμένοι ίσως είχαν κατά νου ότι το τελευταίο live των Smiths πραγματοποιήθηκε στον ίδιο χώρο το 1986. Προς τιμήν του, ο Μόρισεϊ τους περιποιήθηκε χωρίς να τους κακομαθαίνει: δίπλα σε ύμνους συλλογικής συγκίνησης (How soon is now?, First of the gang to die κ.ά.) βρήκε χώρο για κομμάτια από τα βάθη της δισκογραφίας του (Have-a-go merchant), καθώς και τέσσερα φρέσκα ακυκλοφόρητα. Στο encore τα πράγματα αγρίεψαν. Ο πρωταγωνιστής βγήκε στη σκηνή με μπλουζάκι του πανκ συγκροτήματος X-Ray Spex. Μετά από ένα καταιγιστικό φινάλε, το T-shirt προσγειώθηκε στα χέρια δύο τυχερών από το κοινό. Κανένας τους δεν έκανε πίσω, επικράτησε ένταση, μέχρι που οι σεκιουριτάδες αναζήτησαν ψαλίδι για να κόψουν το μπλουζάκι στη μέση (!). Το σκηνικό ήταν κωμικό και συγκινητικό μαζί, όπως κάποιοι στίχοι του Μόρισεϊ ή όπως η ίδια η ζωή. Για κάθε Άνοιξε πέτρα υπάρχει ένα τρανζίστορ που παίζει τ’ αμερικάνικα.

ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ

The Comet Is Coming – Hyper-Dimensional Expansion Beam

Κάθε χρόνο βγαίνουν δύο ή τρεις τζαζ δίσκοι που αρέσουν και σε όσους δεν ακούν τζαζ. Όπως αυτός εδώ. Εντάσσοντας στο είδος στοιχεία ηλεκτρονικής μουσικής και ψυχεδελικού ροκ, οι Λονδρέζοι Comet Is Coming μεταδίδουν μια αίσθηση επικείμενης απειλής, σαν αυτήν που εμπεριέχει το όνομά τους. Δώσε έμφαση στα κομμάτια Atomic wave dance και The hammer.